It Sosjaaldemokratysk Bond (SDB) wie de earste partij op sosjalistyske grûnslach yn Nederlân. Se waard yn 1881 oprjochte. De foaroanman fan it SDB wie de eardere dûmny Ferdinand Domela Nieuwenhuis.
De SDB stribbe nei in marxistysk-sosjalistyske mienskip wêryn it partikulier besit oerstallich wie. It bûn wie revolúsjonêr, dat ymplisearret dat de feroarings middels in revolúsje berikke woene. Dochs waard wol oan ferkiezings meidien en sa kaam Domela Nieuwenhuis yn 1888 yn de Twadde Keamer, mei help fan de anti-revolúsjonêren yn it kardistrikt Skoatterlân. Dy stimden op him, nei't De Standaard (it deibled fan de ARP) harren dat oanret hie.
Yn 1894 waard de namme feroare yn de Socialistenbond, en yn 1900 gie it SDB op yn de SDAP, neidat de radikale tûke fan it bûn al yn 1896 opstapt wie.
De SDB basearre him op de ideeën fan Karl Marx, en syn wurk 'Das Kapital'. Sintraal yn dy ideeën stie de revolúsje, dy't nedich wêze soe op de kapitalistyske maatskippij te ferfangen troch in sosjalistyske steat. Yn de sosjalistyske heilsteat soenen dan gjin klassen mear bestean, priveebesit soe oerstallich wêze, alle besit soe mienskiplik wêze.
Dit waard wol as net direkt helber sjoen, de doelen foar de koarte termyn wienen rjochte op it ferbetterjen fan de situaasje fan de arbeiders.
De útgongspunten fan it SDB wienen:
Yn de praktyk waard dit bygelyks útwurke yn:
Boarnen, noaten en/as referinsjes: |
|