ADN polimerase Pfu | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Estrutura da ADN polimerase de Pyrococcus furiosus (PDB 2JGU)[1] | |||||||||
Identificadores | |||||||||
Número EC | 2.7.7.7 | ||||||||
Número CAS | 9012902 | ||||||||
Bases de datos | |||||||||
IntEnz | vista de IntEnz | ||||||||
BRENDA | entrada de BRENDA | ||||||||
ExPASy | vista de NiceZyme | ||||||||
KEGG | entrada de KEGG | ||||||||
MetaCyc | vía metabólica | ||||||||
PRIAM | perfil | ||||||||
Estruturas PDB | RCSB PDB PDBe PDBj PDBsum | ||||||||
Gene Ontology | AmiGO / EGO | ||||||||
|
A ADN polimerase Pfu, tamén chamada Pfu DNA polimerase ou Pfu polimerase é unha ADN polimerase da arquea hipertermófila Pyrococcus furiosus. A súa función no microorganismo desta nucleotidiltransferase é replicar o seu ADN durante a división celular.
A Pfu polimerase utilízase no laboratorio para amplificar o ADN na reacción de cadea da polimerase (PCR), función para a que presenta varias vantaxes en relación co encima tradicionalmente usado Taq polimerase da bacteria termófila Thermus aquaticus, xa que é máis estable termicamente, e sobre todo ten unha actividade de exonuclease 3'-5' que permite eliminar os erros de inserción de bases durante a replicación (actividade de corrección de probas). En consecuencia, a PCR realizada coa Pfu polimerase é máis fiable que a realizada usando a Taq polimerase.
A Pfu polimerase dispoñible comercialmente xera unha taxa de erro de 1 por 1,3 millóns de pares de bases e pode producir un 2,6 % de produtos mutados na PCR. Porén, é máis lenta que a Taq polimerase, xa que tarda de 1 a 2 minutos por ciclo para amplificar 1 kb de ADN a 72 °C.
Os científicos da compañía Stratagene, de California, descubriron as vantaxes da Pfu en comparación coa Taq en 1991.[2] Obtiveron a patente 5.489.523 nos Estados Unidos sobre unha Pfu deficiente en actividade exonuclease e outra patente co número 5.545.552 sobre a propia Pfu en 1996.