Alejandro Bustillo

Modelo:BiografíaAlejandro Bustillo

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento18 de marzo de 1889 Editar o valor en Wikidata
Buenos Aires, Arxentina Editar o valor en Wikidata
Morte3 de novembro de 1982 Editar o valor en Wikidata (93 anos)
Buenos Aires, Arxentina Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaCemitério da Recoleta (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Buenos Aires
Otto Krause Technical School (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónarquitecto, pintor, escultor Editar o valor en Wikidata
Membro de
Edificio tornquist 1925.
Banco da Nación Arxentina.
Casino, rambla e Hotel provincial, Mar da Prata.

Alejandro Gabriel Bustillo Madero, nado en Bos Aires o 18 de marzo de 1889 e finado na mesma cidade o 3 de novembro de 1982, foi un arquitecto, pintor, escultor e académico arxentino. Un dos arquitectos máis relevantes da historia de Arxentina.

Foi o autor de numerosas obras arquitectónicas públicas e privadas, entre as que se contan o Hotel Llao Llao, o Complexo Bristol que inclúe o Hotel Provincial e o Casino de Mar da Prata. En Bos Aires deseñou a casa central do Banco da Nación Arxentina, o banco Tornquist, o Hotel Continental e vivendas como a de Victoria Ocampo.[1]

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Nado na cidade de Bos Aires o 18 de marzo de 1889, Alejandro Bustillo era fillo de María Luisa Madero e do doutor José María Bustillo, pertencendo a unha familia de estrato social alto e de longo arraigamento en América, pois segundo declaracións súas, descende en liña directa por rama materna das fillas de Túpac Inca Yupanqui e Huayna Cápac, quen casaron con conquistadores. O seu irmán Exequiel Bustillo foi propulsor dos Parques Nacionais arxentinos.

Durante a súa infancia pasou longas tempadas en estancias pampeás xunto á súa familia onde comezou o seu interese pola construción.

Terminou os seus estudos secundarios no Instituto Politécnico Superior Otto Krause. Logo estudou na Escola de Arquitectura, que por entón dependía da Facultade de Ciencias Exactas, Físicas e Naturais da Universidade Nacional de Bos Aires: escola de clara orientación academicista onde foi alumno do hispano-noruegués Alejandro Christophersen, do eclecticista Pablo Hary en Teoría da Arquitectura, do francés Eduardo Lle Monnier, e xa nos tramos finais da carreira, de René Karman, un entusiasta difusor do neoclasicismo francés.

En 1912 interrompeu os seus estudos temporalmente para dedicarse á súa outra paixón, a pintura. Tras isto, en 1912 obtivo o Primeiro Premio do Salón Nacional de Pintura do Museo de Belas Artes co seu autorretrato.

Finalmente graduouse en 1914 de arquitecto. O 8 de agosto de 1917 casou con Blanca Ayerza (1892-1978), con quen tivo 8 fillos; César, Jorge, Alejandro, Mario, Nelly, Marta, Blanca e Inés.[2]

Nos comezos da súa carreira inclinouse notablemente polos canons compositivos da arquitectura grega, e o seu gran referente de inspiración foi Albert Speer, o arquitecto de Hitler. Deste último emulou as liñas austeras pero monumentais, e plasmounas nas súas maiores obras como o Hotel Provincial de Mar da Prata, e a sede central do Banco Nación en Bos Aires, entre outros.[3]

Foi nomeado membro de número da Academia Nacional de Bellas Artes.[4]

Cronoloxía

[editar | editar a fonte]

1889: naceu o 18 de marzo nunha familia patricia arxentina. O seu bisavó Manuel José Bustillo fora Tenente de Patricios defendendo Bos Aires durante as Invasións Inglesas, o seu bisavó o Capitán de Artillaría Francisco Javier Díaz Fernández formou parte do Rexemento de Granaderos a cabalo de José de San Martín no Cruzamento dos Andes. O seu avó, o xeneral José María Bustillo, participara na Batalla de Pavón, na Batalla de Cepeda (1859), e na Guerra do Paraguai. O seu pai, José María Bustillo escribiu o código militar arxentino coñecido como "Código Bustillo". O seu tío, o enxeñeiro Eduardo Madero, foi o autor do proxecto do porto de Bos Aires, coñecido hoxe como Porto Madero.

1901: ingresa no Instituto Politécnico Superior fundado polo enxeñeiro Otto Krause.

1912: gaña o primeiro premio do Salón Nacional da Pintura do Museo de Bellas Artes, coa súa autorretrato.

1914: Gradúase de arquitecto na Escola de Arquitectura da Facultade de Ciencias Exactas, Físicas e Naturais da Universidade de Bos Aires.

1915/1917: Casas de campo de Coronel Dorrego e Carhué, Provincia de Bos Aires.

1916: Casa de campo para Santiago Rocca (o seu primeiro proxecto).

1917: casa con Blanca Ayerza. Terán 8 fillos e 58 netos.

1918:

  • Estancia "La Primavera" para a súa familia.
  • "Villa Devoto" de Juana González de Devoto, Mar da Prata, Provincia de Bos Aires.

1921: Viaxa a París, onde permanece dous anos. Carlos Alfredo Tornquist encárgalle a súa residencia no barrio de Palermo Chico, que forma parte da serie de hôtels particuliers que, entre 1924 e 1930, constrúe en Bruxelas, París e Bos Aires.

1923:

  • Estancia "Villa María" en Ezeiza.

1924:

  • Casa particular de H. Etchepareborda, Bos Aires.
  • Casa particular de Enrique Duhau, Bos Aires.
  • Casa de renda (hoxe Casa das Academias Nacionais), Bos Aires.

1925:

1926:

  • Casa particular da súa familia e estudo na rúa Posadas entre Cerrito e Carlos Pellegrini, Bos Aires (hoxe demolidas pola obra Av 9 de Julio - Au Illia).
  • Casa de renda para Juana G. de Devoto, Bos Aires.
  • Casa de renda, Bos Aires.

1927:

  • Casa de renda para Juana G. de Devoto, París.
  • Casa de renda, Bos Aires.
  • Casa de campo "La Azucena", para Leonor Uriburu de Anchorena, Tandil, Provincia de Bos Aires.
  • Hotel Continental, propiedade de Cía. de Seguros La Continental, Bos Aires.

1928:

  • Casa particular de Carlos A. Tornquist (hoxe Embaixada de Bélxica), Bos Aires.
  • Casa particular de Adolfo Sánchez (hoxe Centro de Extensión Universitaria), Bos Aires.
  • Casa particular de Juan Layera, Bos Aires. (hoxe demolida).
  • Casa particular de Alberto del Solar Dorrego (hoxe Embaixada do Perú), Bos Aires.
  • Casa particular de Victoria Ocampo, Bos Aires. Primeira casa arquitectura do racionalismo en Bos Aires. É por iso que non asina a obra.
  • Casa de renda para Carlos Alfredo Tornquist, París.
  • Casa de campo"La Dulce" (construción auxiliar), para Juana G. de Devoto, Estación Arroyo Dulce, Provincia de Bos Aires.

1929:

  • Casa de renda para Ernesto Lix-Klett, Bos Aires. (hoxe demolida).
  • Casa de campo "La Cascada", para Julio Perkins, Curumalán, Provincia de Bos Aires.
  • Edificio Martínez de Hoz, (hoxe SIDE), Bos Aires.
  • Edificio Otis, propiedade de Otis Elevator Co., Bos Aires. (hoxe demolido).

1930:

  • Casa particular de Alberto Ramos Mejía (hoxe demolida). De inspiración francesa (baseamento reducido a zócalo, portas con marquetería clásica, cornixa separa o ático e as chemineas en ladrillo visto).
  • Casa particular de José Fioravanti, Bos Aires. Esta e a casa de Manuel Gómez (1931), son austeras e simples, de influencia pampeá.
  • Casa de renda para García Merou, Bos Aires.
  • Casa de campo "El Boquerón" para Enrique de Anchorena, Mar da Prata, Provincia de Bos Aires.
  • Casa de campo (construción auxiliar) para José María Bustillo, Cañuelas, Provincia de Bos Aires.
  • Casa de campo "Los Ranchos" para el mesmo, Ascochinga, Córdoba.
  • Edificio Volta, propiedade da Compañía Ibero Americana de Inmuebles y Créditos e sede da Compañía Hispano Americana de Electricidad, Bos Aires.

1931:

  • Casa particular de Manuel Gómez, Bos Aires.
  • "Villa Ayerza" para a familia Ayerza, Mar da Prata, Provincia de Bos Aires.
  • Casa de renda para Sara W. de Marsengo, Bos Aires.
  • Casa de renda para Ramona A. de Ocampo, Bos Aires.
  • Casa de campo "Los Plátanos" para el mesmo, Estación Plátanos, Provincia de Bos Aires.
  • Tralo derrocamento de Irigoyen, a Revolución nomea a Alejandro Bustillo para a tarefa de reciclar a ex Casa de Bombas Recoleta como Museo Nacional de Bellas Artes, en novembro de 1931. Esta obra (inaugurada en maio de 1933) caracterízase pola diafanidade, amplitude e neutralidade das súas salas e o redeseño do pórtico, de gran escala.

1932:

  • Casa de campo (construcións auxiliares) para Castelpoggi Hnos., Pilar, Provincia de Bos Aires.
  • Primeiro Premio de Escultura no Salón Nacional, co bronce "El pecado original", Bos Aires.

1933:

  • Casa de renda para José Manuel Jorge, Bos Aires.
  • Museo Nacional de Bellas Artes (reciclaxe de ex Casa de Bombas Recoleta), Bs. As. (inaugurado 23 de maio).
  • Asesor da Dirección Nacional de Bellas Artes.

1934:

  • Salón Nacional de Artes Plásticas (reciclaxe do Palais de Glace, hoxe Salas Nacionais de Cultura), Bos Aires.
  • Medalla de Ouro na Exposición Internacional de Pintura de San Francisco, EE.UU., co seu autorretrato xa premiado en 1912.

1935:

  • Casa de renda para Juana G. de Devoto, Bos Aires.
  • Residencia do Gobernador, Posadas, Misiones.
  • Praza San Martín, Posadas, Misiones.
  • Parque Municipal, Posadas, Misiones.
  • Edificios de comisarías e resgardos aduaneiros, Misiones.
  • Valado das ruínas xesuíticas, San Ignacio, Misiones.
  • Intendencia do Parque Nacional do Iguazú, Misiones.
  • Hotel Cataratas (reforma e ampliación), parque nacional do Iguazú, Misiones.

1936:

Capela Nosa Señora Virxe da Asunción en Vila La Angostura, Arxentina.
  • Proxecto rambla de Mar da Prata, Provincia de Bos Aires.
  • Esbozos preliminares do Banco da Nación Arxentina, Bos Aires.
  • Capela La Asunción, Vila La Angostura, Neuquén.
  • Intendencia do parque nacional Nahuel Huapi.
  • Primeiro Premio do concurso de proxectos para o Hotel Llao Llao, Río Negro.

1937:

  • Casa de campo para Delia Z. de Cané, San Miguel, Provincia de Bos Aires.
  • Proxecto Municipalidade de Gral. Pueyrredón, Mar da Prata, Provincia de Bos Aires.
  • É nomeado Académico de Belas Artes.
  • Remodelación da Praza 9 de Julio da actual Cidade de Posadas, Misiones.

1938:

1939:

  • Gaña xunto ao arquitecto Ángel Guido o concurso de anteproxectos do Monumento Nacional á Bandeira, Rosario Provincia de Santa Fe.
  • Casa de campo para Manuel Fresco, Haedo, Provincia de Bos Aires.
  • Casino, Mar da Prata, Provincia de Bos Aires.
  • Hotel Llao Llao (construcións auxiliares), Llao Llao, Río Negro.
  • Incendio do Hotel Llao Llao.

1940:

  • Casa de campo para Eloisa Juárez Celman, Capitán Sarmiento, Provincia de Bos Aires.
  • Banco da Nación Arxentina (1.ª etapa: 1940-1944), Bos Aires.
  • Capela de Vila Catedral, Río Negro.
  • Hotel Llao Llao (reconstrución), Llao Llao, Río Negro.
  • Pedestal estatua do Xeneral Roca (escultor Emilio J. Samiguet). O Centro Cívico Bariloche, Río Negro, foille erroneamente atribuído, sendo en rigor obra do seu colega e compatriota Ernesto de Estrada.

1941: Nova rambla, Mar da Prata, Provincia de Bos Aires.

1942: Proxecto Residencia "El Messidor", Vila La Angostura, Neuquén.

1943: Proxecto Residencia "Inalco", Vila La Angostura, Neuquén.

1944: Monumento á Bandeira, Rosario, Santa Fe.

1944: Banco da Nación Arxentina, Bos Aires. (1.ª etapa inaugurada o 24 de xullo).

1945: Hostería lsla Victoria, Neuquén.

1946:

Catedral A nosa Señora de Nahuel Huapi, San Carlos de Bariloche.
  • Hotel Provincial, Mar da Prata, Provincia de Bos Aires. (fin obra).
  • Urbanización Praia Bristol (piletas cubertas, vestidores, fronte comercial, etc.), Mar da Prata, Provincia de Bos Aires. (fin obra).
  • Catedral de San Carlos de Bariloche, Bariloche, Río Negro.
  • Casa Amelita, Mar da Prata. Provincia de Bos Aires.

1948: Residencia "El Messidor", Vila La Angostura, Neuquén (fin obra).

1950:

  • Banco da Nación Arxentina (2.ª etapa: 1950- 1955), Bos Aires.
  • Publica "Posibilidades de unhaArquitectura Monumental Argentina" (xaneiro).

1950/1955:

  • Publica "Caracteres permanentes y actuales de la arquitectura Greco-Latina”.
  • Ensaio en forma de catro artigos, diario La Nación, suplemento dominical, Bos Aires.

1953: Casa de campo para Jeannette Devoto, Estación Fernández, Provincia de Bos Aires.

1954: Casa de campo para o Conde Guazzone de Passalacqua, Olavarría, Provincia de Bos Aires.

1957: Publica La belleza primero. Hipótesis metafísica, Guillermo Kraft, Bos Aires.

1958: Reportaxe a Alejandro Bustillo, diario La Nación, Bos Aires. (15 de maio).

1960:

  • Remodelación plazoleta do Cabildo, Bos Aires.
  • Ampliación edificio da Comisión Nacional de Museos, Monumentos e Lugares Históricos (á norte), Bos Aires.

1961:

  • Proxecto sede do Jockey Club La Plata, Provincia de Bos Aires.
  • Renuncia ó cargo de Vogal da Comisión Nacional de Museos, Monumentos e Lugares Históricos.

1966: Capela San José Obreiro, Vila Argentina, Quilmes, Provincia de Bos Aires.

1967:

  • Publica Buscando el Camino, Emecé, Bos Aires.
  • Socio activo do Pen Club Intemacional.

1977:

  • Casa de campo para a familia Cullen, Junín de Ándelos, Neuquén.
  • Casa de campo "La Serena", para María Elisa Mitre de Larreta, Los Cardales, Provincia de Bos Aires.

1982:

  • "Alejandro Bustillo: 70 años de arquitectura" (reportaxe a Alejandro Bustillo), revista Dos puntos, n° 5, Bos Aires, maio-xuño.
  • Recibe o Premio Konex como un dos 5 mellores arquitectos da historia en Arxentina.
  • Morre en Buenos Aires o 3 de novembro de 1982, aos 93 anos.

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ "Bustillo, Alejandro". Consultado o 5 de xuño de 2020. 
  2. ↑ "Biografía de Alejandro Bustillo en Youbioit.com". Arquivado dende o orixinal o 07 de agosto de 2010. Consultado o 2 de marzo de 2010. 
  3. ↑ "La Nación, 14 de novembro de 2007". Arquivado dende o orixinal o 15 de febreiro de 2021. Consultado o 26 de xaneiro de 2021. 
  4. ↑ Academia Nacional de Bellas Artes. "Académicos fallecidos". Arquivado dende o orixinal o 04 de setembro de 2019. Consultado o 23 de marzo de 2017. 

 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]