Bergpark Wilhelmshöhe

Bergpark Wilhelmshöhe
Tipo	Jardim inglês (pt) ; mountain park (en) ; museo; monumento histórico; château
Epónimo	Guilherme I, Eleitor de Hesse (pt)
Localización
División administrativa	Kassel, Alemaña
Localización	Bad Wilhelmshöhe (pt)
	51°19′00″N 9°24′00″L / 51.3167, 9.4
Composto por	Roseninsel (en)
Características
Superficie	240 ha
Patrimonio da Humanidade
Tipo	Patrimonio cultural → Europa-América do Norte
Data	2013 (37ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (iii) e (iv)
Identificador	1413
Páxina web	heritage-kassel.de…

Bergpark Wilhelmshöhe é un parque paisaxístico en Kassel, Alemaña. A área do parque é de 2´4 km², polo que é o parque montañoso máis grande de Europa. A construción do Bergpark, ou "parque de montaña", comezou en 1689 a instancias dos Landgraves de Hesse-Kassel e levou uns 150 anos. O parque está aberto ao público hoxe. Desde 2013, é Patrimonio da Humanidade da UNESCO.

Xeografía

Localización

Bad Wilhelmshöhe, un Stadtteil 8distrito) de Kassel, no norte de Hesse, está situado ao oeste do centro da cidade ao pé da cordilleira Habichtswald. Tamén é coñecida pola estación de Kassel-Wilhelmshöhe na liña Ferrocarril de alta velocidade Hannover–Würzburg.

Historia

Presentado orixinalmente no estilo barroco do giardino all'italiana e do xardín formal francés, con función de auga que baixaba en cascada ata o Schloss Wilhelmshöhe , posteriormente reorganizouse nun xardín paisaxístico inglés.

En 1143, os Cóengos Regulares de Maguncia estableceron o mosteiro de Weißenstein no lugar do actual Schloss Wilhelmshöhe, que foi disolto no curso da Reforma Protestante. O landgrave Filipe I de Hesse utilizou os edificios restantes como pavillón de caza, reconstruído en gran parte polo seu descendente Maurice de Hesse- Kassel de 1606 a 1610.

1696–1806

O Bergpark xurdiu como un parque barroco baixo o Landgrave Carlos I de Hesse-Kassel. En 1701, o arquitecto italiano Giovanni Francesco Guerniero iniciou a construción do monumento de Hércules e das cascadas xigantes. En 1785, Guillerme I, Elector de Hesse, Guillermo IX, Landgrave de Hesse iniciou unha grande extensión do parque, e ao ano seguinte o seu arquitecto, Simon Louis du Ry, deseñou o edificio Neoclásico do palacio Schloss Wilhelmshöhe.

Mentres tanto, os ideais do paisaxismo cambiaron do barroco francés ao xardín inglés. No transcurso da ampliación e modificacións, Heinrich Christoph Jussow, ademais de contribuír ao deseño do palacio, creou construcións que aínda hoxe caracterizan o parque: ruínas artificiais como o Löwenburg (Kassel) (Castelo do León) e o acueduto romano, así como extensións do xardín acuático como o Lac, o estanque da fonte e o Teufelsbrücke (Ponte do Diaño) co Höllenteich (Ponte do Inferno). En 1793, Karl Steinhöfer engadiu a Fervenza Steinhöfer ao xardín acuático.

1806–1866

Kassel converteuse na capital do recentemente creado Reino de Westfalia, un vasalo estado de Francia, gobernado polo irmán de Napoleón, Jérôme Bonaparte. Mantivo a corte no palacio de Wilhelmshöhe (que pasou a chamarse Napoleonshöhe) ata 1813, tras a derrota de Napoleón e a restauración do electorado. O chambelán xefe do rei e gobernador de Napoleonshöhe era o conde Heinrich von Blumenthal. En 1826, Guillame II, elector de Hesse ordenou a última gran construción do Bergpark Wilhelmshöhe, a grosser Wasserfall (Gran Fervenza).

1866–1918

Despois de estar do lado de Austria na Guerra austro-prusiana para a supremacía en Alemaña, o principado foi anexionado polo Reino de Prusia en 1866. A administración prusiana uniu Nassau, Frankfurt e Hesse-Kassel na nova provincia prusiana de Hesse-Nassau. Kassel deixou de ser unha residencia principesca, rematou a dinastía dos creadores do parque.

En 1870, despois da Batalla de Sedan, o emperador francés Napoleón III foi enviado como prisioneiro ao Schloss Wilhelmshöhe antes de exiliarse en Gran Bretaña. Desde 1899, o emperador alemán Guillerme II, que foi á escola en Kassel, escolleu a Wilhelmshöhe como residencia de verán, o que converteu o castelo e o parque nun centro da política europea durante as dúas décadas seguintes. Despois do armisticio que puxo fin á primeira guerra mundial, a Oberste Heeresleitung dirixida por Paul von Hindenburg organizou e dirixiu a retirada e desmobilización das tropas alemás de aquí a partir de novembro de 1918 a febreiro de 1919.

Séculos XX e XXI

O Schloss Wilhelmshöhe foi danado polas bombas aliadas na segunda guerra mundial. De 1968 a 1974, reconstruíuse como museo de arte. Alberga unha colección de papel pintado, unha colección de antigüidades greco-romanas e unha galería de pinturas de vellos mestres.^[1] A colección céntrase nos séculos XVI e XVII e contén obras mestras de pintores alemáns, italianos, franceses e españois. Comprende a segunda colección máis grande de Rembrandts en Alemaña. Entre elas figuran os famosos "Saskia" de Rembrandt e "O home do sombreiro holgado" de Frans Hals.

En 1972, o chanceler da Alemaña Occidental Willy Brandt e o primeiro ministro da República Democrática Alemá Willi Stoph reuníronse no Schloss Wilhelmshöhe para negociar entre os dous estados alemáns.

No século XX non se fixeron ampliacións do Parque. No século XXI prodúcense amplas reformas do monumento e das fervenzas de Hércules, que aínda están en marcha; gran parte do monumento segue envolto en estadais.^[2]

Descrición

O parque comprende unha superficie duns 2´4 km², que se estende ata a montaña Karlsberg co Monumento de Hércules no cume a 526,2 m..

Hércules

Artigo principal: Monumento de Hércules (Kassel).

O Hércules de Kassel é unha estatua de cobre que representa ao antigo semideus grego Heracles (Gr. Ηρακλής, en alemán Herkules). É unha copia da estatua de Hércules Farnese do século III, creada por Johann Jacob Anthoni, un ourive de Augsburgo.

Hoxe

Bergpark Wilhelmshöhe está administrado polo Estado de Hesse e está afiliado á Rede Europea de Patrimonio de Xardíns desde 2009. O 23 de xuño de 2013 proclamouse Patrimonio da Humanidade durante a reunión da UNESCO en Phnom Penh.^[3] Forma parte da Museumslandschaft Hessen Kassel.

Avaliación

O historiador da arte Georg Dehio (1850–1932), inspirador da disciplina moderna de preservación histórica, describiu o parque como "posiblemente a combinación máis grandiosa de paisaxe e arquitectura que o Barroco se atreveu a facer en ningún lugar" ("vielleicht das Grandioseste, was irgendwo der Barock in Verbindung von Architektur und Landschaft gewagt hat.").^[4]

Galería

O Invernadoiro
Bergpark Wilhelmshöhe, visto desde o centro de Kassel
Artes acuáticas, iluminadas pola noite
Estatua de Hércules no alto do octógono, como se viu durante a renovación en 2011
Bergpark Wilhelmshöhe, vista lateral da estatua de Hércules
Detalle da estatua de Hércules
O Teufelsbrücke (Ponte do diaño)
Fervenza artificial
O Löwenburg (Castelo do León)
Bergpark Wilhelmshöhe, cartel que describe a renovación aínda en curso no 2013
"Wasserkunst" (Arte acuática) experiencia para turistas, 2016
Auga baixando polas fervenzas, unha imaxe de cores antes de 1903

Notas

Referencias

↑ "Museum Palace Wilhelmshöhe". Museumslandschaft Hessen Kassel (MHK). Arquivado dende o orixinal o 2015-06-19. Consultado o 9 de xullo de 2013.
↑ "Herkules – a living myth". Kultur Portal – Hessen. Consultado o 9 de xullo de 2013.
↑ "Sites in Germany and Italy bring to 19 the number of sites inscribed on the World Heritage List this year". UNESCO World Heritage Organization. 2013-06-23. Consultado o 9 de xullo de 2013.
↑ Schuhmann, Rainer (2004-04-08). "Die unendliche Baugeschichte des Kasseler Herkules". HR-Online (en alemán). Hessischer Rundfunk. Consultado o 2009-03-25.

Véxase tamén

Ligazóns externas

[1] "Museum Palace Wilhelmshöhe". Museumslandschaft Hessen Kassel (MHK). Arquivado dende o orixinal o 2015-06-19. Consultado o 9 de xullo de 2013.

[2] "Herkules – a living myth". Kultur Portal – Hessen. Consultado o 9 de xullo de 2013.

[3] "Sites in Germany and Italy bring to 19 the number of sites inscribed on the World Heritage List this year". UNESCO World Heritage Organization. 2013-06-23. Consultado o 9 de xullo de 2013.

[HR_2004-04-08-4] Schuhmann, Rainer (2004-04-08). "Die unendliche Baugeschichte des Kasseler Herkules". HR-Online (en alemán). Hessischer Rundfunk. Consultado o 2009-03-25.

[1]

[2]

[3]

[4]

v c e Patrimonio da Humanidade en Alemaña
	Catedral de Aquisgrán (1978) · Catedral de Espira (1978) · Residencia de Würzburg (1981) · Igrexa de Wies (1983) · Castelos de Augustusburg e Falkenlust en Brühl (1984) · Catedral de Santa María e Igrexa de San Miguel de Hildesheim (1985) · Monumentos romanos, Catedral de San Pedro e Igrexa da nosa Señora en Tréveris (1986) · Fronteiras do Imperio Romano (1987) · A cidade antiga de Lübeck (1987) · Palacios e parques de Potsdam e Berlín (1990) · Abadía e Altenmünster de Lorsch (1991) · Minas de Rammelsberg, cidade antiga de Goslar e Sistema hidráulico do Alto Harz (1992) · Mosteiro de Maulbronn (1993) · Bamberg (1993) · Colexiata, castelo e centro histórico de Quedlinburg (1994) · Siderúrxica de Völklingen (1994) · Sitio fosilífero de Messel (1995) · Catedral de Colonia (1996) · Bauhaus e os seus sitios en Weimar, Dessau e Bernau (1996) · Monumentos commemorativos de Lutero en Eisleben e Wittenberg (1996) · Weimar Clásica (1998) · Illa dos Museos de Berlín (1999) · Castelo de Wartburg (1999) · Reino dos Xardíns de Dessau-Wörlitz (2000) · Illa monástica de Reichenau (2000) · Complexo industrial da mina de carbón de Zollverein en Essen (2001) · Centro histórico de Stralsund e de Wismar (2002) · Val Superior do Medio Rin (2002) · Casa do concello e estatua de Rolando na praza do mercado de Bremen (2004) · Parque de Muskau (2004) · Centro histórico de Ratisbona e Stadtamhof (2006) · Faiais primarios dos Cárpatos e outras rexións de Europa* (2008) · Bloques de apartamentos modernistas de Berlín (2008) · Mar de Wadden* (2009) · Fábrica Fagus (2011) · Sitios palafíticos prehistóricos dos Alpes* (2011) · Palacio da ópera do Margrave (2012) · Bergpark Wilhelmshöhe (2013) · Westwerk carolinxio e civitas de Corvey (2014) · Speicherstadt e distrito de Kontorhaus (2015) · Obra arquitectónica de Le Corbusier* (2016) · Covas e arte do período glacial no Xura suabo (2017) · Catedral de Naumburg (2018) · Complexo arqueolóxico da fronteira de Hedeby e Danevirke (2018) · Rexión mineira Erzgebirge/Krušnohoří* (2019) · Sistema de xestión do auga de Augsburgo (2019) · Cidades ShUM de Speyer, Worms e Mainz (2021) · Colonia de artistas de Darmstadt en Mathildenhöhe (2021) · Fronteiras do Imperio Romano en Baviera* (2021) · Grandes cidades balnearios de Europa* (2021) · Patrimonio xudeu-medieval de Erfurt (2023) · Colonias da igrexa morava (2024) · Conxunto residencial de Schwerin (2024) ¹ Compartido con outros países
Patrimonio da Humanidade · Patrimonio da Humanidade na Unión Europea · Lista do Patrimonio da Humanidade en Perigo