Bernard Berenson

Bernard Berenson

(1917)
Biografía
Nacemento	Bernhard Valvrojenski 26 de xuño de 1865 Vilnius, Lituania
Morte	6 de outubro de 1959 (94 anos) Florencia, Italia
Lugar de sepultura	Villa I Tatti ^(en)
Residencia	Villa I Tatti ^(en)
Relixión	Xudaísmo e catolicismo
Educación	Universidade Harvard - literatura (1884–1887) Universidade de Boston (1883–) Boston Latin School
Actividade
Campo de traballo	Pintura do Renacemento e estudo da historia da arte
Lugar de traballo	Florencia
Ocupación	historiador da arte, Connoisseur, coleccionista de arte, crítico de arte, historiador, escritor, photography collector ^(en)
Período de actividade	1889 - 1959
Membro de	Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Academia Estadounidense das Artes e as Letras Accademia delle Arti del Disegno
Alumnos	Isabella Stewart Gardner ^(pt) e Maud Cruttwell
Influencias	Giovanni Morelli
Obra
Arquivos en	Berenson Library ^(en) [ ber00008], [ ber00023], [ ber00019] Aquivos departamentais de Yvelines, documento → carta [ 166J, Ms 631-632]
Familia
Cónxuxe	Mary Berenson (1900–)
Pais	Albert Valvrojenski   e Judith Mickleshanki
Irmáns	Senda Berenson Abram G. 'Abie' Berenson
Premios
(1955)  doutor honoris causa pola Universidade de París (1943)  Serena Medal ^(en)  Membro da Academia Estadounidense das Artes e as Ciencias
Descrito pola fonte	Obálky knih, Enciclopedia Xudía de Brockhaus e Efron Library of the World's Best Literature

Bernard Berenson, nado co nome de Bernhard Valvrojenski en Vilnius (Imperio Ruso) o 26 de xuño de 1865 e finado o 6 de outubro de 1959, foi un historiador da arte estadounidense, especializado na arte do Renacemento.

Biografía

Naceu nunha familia xudía da rexión de Vilnius, no Imperio Ruso, emigrada en 1875 a Boston, mudando o apelido a Berenson. Estudou na Universidade de Boston e na de Harvard, logo de se licenciar cunha tese sobre Nikolai Gógol en 1887, varios profesores e amigos entre elas a filantropista Isabella Stewart Gardner pagáronlle unha viaxe por Europa para ampliar coñecementos. Visitou galerías de arte e museos en Inglaterra, Alemaña e Italia, e tras acabar os cartos dedicouse á compra venda de arte para coleccionistas adiñeirados e museos, converténdose nun dos grandes connoisseur da primeira metade do século XX. Despois de coñecer a Mary Smith en 1890 en Inglaterra comezou a escribir libros sobre a arte italiana do Renacemento, o primeiro foi The Venetian Painters of the Renaissance with an Index to their Works (1892). Deuse a coñecer internacionalmente en 1895 con ocasión dunha exposición de pintores renacentistas en Londres ó publicar unha revisión crítica da exposición demostrando que das 33 obras que o catálogo oficial atribuía a Tiziano só unha era realmente súa.^[1]. Seguiu a publicar obras fundamentais no desenvolvemento do coñecemento da arte renacentista italiana seguindo os métodos de Giovanni Morelli^[2] Lorenzo Lotto, an Essay on Constructive Art Criticism (1895), The Florentine Painters of the Renaissance (1896), The Central Italian Painters of the Renaissance (1897). Dedicou seis anos ó que se considera a súa mellor obra The Drawings of the Florentine Painters, publicada en 1903. En 1907 publicou The North Italian Painters of the Renaissance. En The Italian Painters of the Renaissance (1930), incluíu gran parte das súas primeiras obras.

Notas

1. Michael Hatt e Charlotte Klonk Art History: A Critical Introduction to Its Methods, Manchester University Press, 2006, ISBN 0-7190-6959-9, páxina 57
2. Richard Offner e Andrew Ladis A Discerning Eye: Essays on Early Italian Painting, Penn State Press, 2008, ISBN 0-271-02793-2, páxina 22