Blue Scout II

Blue Scout II
Función	Lanzador suborbital
fabricante	Ford Aeronutronics[1][2]
Tamaño
altura	24,0 m[1][2]
diámetro	1,02 m[1][2]
masa	16.874 kg[1][2]
Etapas	4[1][2]
Carga 300 km de altura en traxectoria suborbital
masa	30 kg [1][2]
foguetes derivados
Familia	Scout[1][2]
Lanzamento históricos
Estado	Retirado[1][2]
Sitios	Base de lanzamento de Cabo Cañaveral[1][2]
Total de lanzamentos	3[1][2]
fallos	1[1][2]
Voo inaugural	3 de marzo de 1961[1][2]
Último voo	1 de novembro de 1961[1][2]
Primeira etapa – Algol 1[1][2]
altura	9,12 m[1][2]
diámetro	1,01 m[1][2]
masa baleiro	1900 kg[1][2]
masa cheo	10.705 kg[1][2]
impulsado por	1 Algol 1[1][2]
potencia máxima	470,934 kN (no baleiro)[1][2]
Impulso específico	214 s (a nivel do mar)[1][2]
propelente	Propelente sólido[1][2]
Segunda etapa – Castor 2[1][2]
altura	6,04 m[1][2]
diámetro	0,79 m[1][2]
masa baleiro	695 kg[1][2]
masa cheo	4424 kg[1][2]
impulsado por	1 TX-354-3[1][2]
potencia máxima	258,915 kN (no baleiro)[1][2]
Impulso específico	262 s (no baleiro)[1][2]
propelente	Propelente sólido[1][2]
Terceira etapa – Antares 1A[1][2]
altura	3,38 m[1][2]
diámetro	0,78 m[1][2]
masa baleiro	294 kg[1][2]
masa cheo	1225 kg[1][2]
impulsado por	1 X-254[1][2]
potencia máxima	60,497 kN (no baleiro)[1][2]
Impulso específico	256 s (no baleiro)[1][2]
propelente	Propelente sólido[1][2]
Cuarta etapa – Altair 1[1][2]
altura	1,83 m[1][2]
diámetro	0,46 m[1][2]
masa baleiro	30 kg[1][2]
masa cheo	238 kg[1][2]
impulsado por	1 X-248[1][2]
potencia máxima	12,450 kN (no baleiro)[1][2]
Impulso específico	256 s (no baleiro)[1][2]
propelente	Propelente sólido[1][2]
[ editar datos en Wikidata ]

O Blue Scout II - RM-90 (designación de Ford Aeronutronics) XRM-90 (designación da aeronáutica),^[3] foi un foguete suborbital dos Estados Unidos pertencente á familia de foguetes Scout e derivado do Blue Scout I.^[1][2]

Características

No desenvolvemento da familia Scout participaron tanto a NASA como a USAF, pero esta última, debido a diferentes requirimentos e necesidades, acabou ramificando o proxecto cunha serie de foguetes con capacidade suborbital en contraposición á capacidade orbital do resto da familia. O contratista principal sería neste caso Ford Aeronutronics. Do Blue Scout II lanzáronse só tres unidades, cun fallo.^[4][5][1][2]

Historial de lanzamentos

Voo[1][2]	Data[1][2]	Rampla de lanzamento[1][2]	Carga[1][2]	Resultado[1][2]	Notas[1][2]
1	3 de marzo de 1961	Cabo Cañaveral	HETS A2-1: misión de estudo do plasma.	Éxito	Primeiro lanzamento dun Blue Scout II.
2	12 de abril de 1961	Cabo Cañaveral	HETS A2-2: misión de estudo do plasma.	Éxito.
3	1 de novembro de 1961	Cabo Cañaveral	Mercury MS-1	Fallo	Último lanzamento dun Blue Scout II.

Notas

1. Mark Wade (2018). "Blue Scout II" (en inglés). Consultado o 12 de agosto de 2018. 
2. Gunter Dirk Krebs (2018). Gunter's Space Page, ed. "Blue Scout-2" (en inglés). Consultado o 12 de agosto de 2018. 
3. Heyman, Jos. "Ford RM-90 Blue Scout II". Directory of U.S. Military Rockets and Missiles. Consultado o 30/03/2013. 
4. Krebs, Gunter. "Blue Scout-2". Gunter's Space Page. Consultado o 30/03/2013. 
5. McDowell, Jonathan. "Scout". planet4589.org. Arquivado dende o orixinal o 11/08/2020. Consultado o 30/03/2013. 

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Blue Scout II

Outros artigos

• Scout (familia de foguetes)
• Scout B
• Scout B1
• Scout D1
• Scout E1
• Scout F1
• Scout G1
• Scout X1
• Scout X2
• Scout X-2B
• Scout X-2M
• Scout X3
• Scout X-3A
• Scout X-3C
• Scout X-3M
• Scout X-4
• Scout X-4A
• Scout X-5C
• Blue Scout I
• Blue Scout Junior

Ligazóns externas