C3 (complemento)

PDB 1c3d
Compoñente do complemento 3
Identificadores
Símbolo C3 ; AHUS5; ARMD9; ASP; C3a; C3b; CPAMD1 (xene)
Entrez 718
OMIM

120700

RefSeq 000055&rn=1 NP 000055
UniProt P01024
Outros datos
Locus Cr. 19 p13.3

O compoñente do complemento 3 ou C3 é unha proteína do sistema inmunitario, que ten un papel central na fervenza de reaccións do sistema do complemento e contribúe á inmunidade innata. Nos humanos está codificada no xene C3 do cromosoma 19.[1][2]

Función

[editar | editar a fonte]

O C3 desempeña un papel central na activación do sistema do complemento.[3] A activación de C3 é necesaria tanto para a activación da vía clásica coma da vía alternativa do complemento. As persoas con deficiencia de C3 son máis susceptibles a infeccións bacterianas.[4][5]

Unha forma da convertase de C3, tamén chamada C4b2a, está constituída por un heterodímero das formas activadas de C4 e C2. Cataliza a clivaxe proteolítica de C3 orixinando C3a e C3b, que se xeran durante a activación pola vía clásica e pola vía da lectina. C3a é unha anafilotoxina e o precursor de certas citocinas como a ASP, mentres que C3b funciona como un axente opsonizante. O factor I pode clivar C3b dando C3c e C3d; este último desempeña un papel na potenciación das respostas das células B. Na vía do complemento alternativa, C3 é clivada por C3bBb, que é outra forma de convertase de C3 composta das formas activadas de C3 (C3b) e o factor B (Bb). Unha vez que C3 é activada a C3b, deixa exposto un enlace tioéster reactivo, que permite que o péptido se una covalentemente a calquera superficie que poida proporcionar un nucleófilo como unha amina primaria ou un grupo hidroxilo. A C3 activada pode despois interaccionar co factor B. O factor B é despois activado polo factor D, para formar Bb. O complexo resultante C3bBb, denomínase convertase de C3 da vía alternativa.

C3bBb é desactivada por etapas. O primeiro que ocorre é que o compoñente proteolítico da convertase, Bb, é retirado por proteínas regulatorias do complemento que teñen actividade de factor acelerador do decaimento (DAF). Despois, C3b é cortado progresivamente primeiro dando iC3b, despois C3c + C3dg, e finalmente C3d. O factor I é a protease que realiza estes cortes, pero tamén cómpre a axuda doutra proteína para proporcionar a actividade de cofactor.

Estrutura

[editar | editar a fonte]

Determináronse varias estruturas cristalográficas de C3[6] que indican que a proteína ten 13 dominios.[7][8][9][10]

Uso clínico

[editar | editar a fonte]

Os niveis de C3 no sangue poden medirse para apoiar ou desbotar un determinado diagnóstico médico. Por exemplo, os niveis baixos de C3 están asociados con algúns tipos de enfermidades renais como a glomerulonefrite postinfecciosa e a nefrite de derivación.

Interaccións

[editar | editar a fonte]

C3 interacciona co factor H.[11][12]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ de Bruijn MH, Fey GH (February 1985). "Human complement component C3: cDNA coding sequence and derived primary structure". Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 82 (3): 708–12. PMC 397115. PMID 2579379. doi:10.1073/pnas.82.3.708. 
  2. ↑ "Entrez Gene: C3 complement component 3". 
  3. ↑ Sahu A, Lambris JD (April 2001). "Structure and biology of complement protein C3, a connecting link between innate and acquired immunity". Immunol. Rev. 180: 35–48. PMID 11414361. doi:10.1034/j.1600-065X.2001.1800103.x. 
  4. ↑ Lachmann P (December 1975). "Genetics of the complement system". J. Med. Genet. 12 (4): 372–7. PMC 1013316. PMID 768477. doi:10.1136/jmg.12.4.372. 
  5. ↑ Matsuyama W, Nakagawa M, Takashima H, Muranaga F, Sano Y, Osame M (December 2001). "Molecular analysis of hereditary deficiency of the third component of complement (C3) in two sisters". Intern. Med. 40 (12): 1254–8. PMID 11813855. doi:10.2169/internalmedicine.40.1254. 
  6. ↑ "Advanced search results for UniProt accession P01024". Protein Data Bank in Europe (PDBe). European Bioinformatics Institute. Consultado o 2010-12-27. 
  7. ↑ Janssen BJ, Huizinga EG, Raaijmakers HC, Roos A, Daha MR, Nilsson-Ekdahl K, Nilsson B, Gros P (September 2005). "Structures of complement component C3 provide insights into the function and evolution of immunity". Nature 437 (7058): 505–11. PMID 16177781. doi:10.1038/nature04005. 
  8. ↑ Janssen BJ, Christodoulidou A, McCarthy A, Lambris JD, Gros P (November 2006). "Structure of C3b reveals conformational changes that underlie complement activity". Nature 444 (7116): 213–6. PMID 17051160. doi:10.1038/nature05172. 
  9. ↑ Wiesmann C, Katschke KJ, Yin J, Helmy KY, Steffek M, Fairbrother WJ, McCallum SA, Embuscado L, DeForge L, Hass PE, van Lookeren Campagne M (November 2006). "Structure of C3b in complex with CRIg gives insights into regulation of complement activation". Nature 444 (7116): 217–20. PMID 17051150. doi:10.1038/nature05263. 
  10. ↑ Fredslund F, Jenner L, Husted LB, Nyborg J, Andersen GR, Sottrup-Jensen L (August 2006). "The structure of bovine complement component 3 reveals the basis for thioester function". J. Mol. Biol. 361 (1): 115–27. PMID 16831446. doi:10.1016/j.jmb.2006.06.009. 
  11. ↑ Soames CJ, Sim RB (September 1997). "Interactions between human complement components factor H, factor I and C3b". Biochem. J. 326 ( Pt 2): 553–61. PMC 1218704. PMID 9291131. 
  12. ↑ Jokiranta TS, Westin J, Nilsson UR, Nilsson B, Hellwage J, Löfås S, Gordon DL, Ekdahl KN, Meri S (March 2001). "Complement C3b interactions studied with surface plasmon resonance technique". Int. Immunopharmacol. 1 (3): 495–506. PMID 11367533. doi:10.1016/S1567-5769(00)00042-4. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]