Tipo | liga deportiva |
---|---|
Deporte | hóckey sobre xeo |
Localización e Datas | |
País | Estados Unidos de América e Canadá |
Vixencia | 1926 – 1936 |
Período de ocorrencia | 1 ano |
Ae Canadian-American Hockey League, popularmente coñecida como Can-Am League,foi unha liga profesional menor de hóckey sobre xeo de América do Norte que se disputou entre 1926 e 1936.[1] Foi unha antecesora directa da American Hockey League (AHL).
Durante os seus dez primeiros anos, o número de equipos que conformaron a Can-Am variou entre os cinco e os seis equipos. Cando Boston abandonou despois da tempada 1935–36 a liga quedou reducida a catro equipos (Philadelphia, Providence, Springfield e New Haven), con todo, a CAHL uniuse con outros catro equipos da International Hockey League (Syracuse, Buffalo, Pittsburgh e Cleveland) e operaron como un novo pero temporal "sistema de mutua convivencia" chamada "International-American Hockey League." Deste xeito as dúas ligas xogáronse xuntas durante os dous anos seguintes cos equipos da Can-Am xogando na Conferencia Leste, e os da IHL na Conferencia Oeste, a pesar de que Buffalo tivo que abandonar a competición a principios da tempada 1936–37 cando o teito do seu pavillón caeu a causa dunha tormenta de neve.
Nunha reunión celebrada en Nova York o 28 de xuño de 1938, as dúas ligas uníronse formalmente nunha competición inificada de oito equipos que se denominou I-AHL coa incorporación do daquela tres veces campión da EAHL Hershey Bears, ao que lle concederon un posto na I-AHL para substituír o desaparecido equipo de Buffalo .[2] A liga cambiou o seu nome polo actuald de AHL en 1940.[3]
As franquías actuais da AHL teñen raíces na antiga Can-Am. O Hartford Wolf Pack descende dos Providence Reds, que se trasladaron a Binghamton (Nova York en 1977, antes de trasladarse a Hartford en 1997. Os Utica Comets descenden dos antigos Springfield Indians, que se trasladaron a Worcester (Massachusetts) en 1994 antes de reubicarse en Peoria en 2005, e a Utica en 2013.
O trofeo de campión era coñecido como Henri Fontaine Trophy.[4][5]
Tempada | Nº de equipos | Liga regular | Play-offs | Resultado |
---|---|---|---|---|
1935–36 | 5 | Philadelphia Ramblers | Philadelphia Ramblers | 9-5 (goles totais) |
1934–35 | 6 | Boston Bruin Cubs | Boston Bruin Cubs | 22-14 (goles totais) |
1933–34 | 6 | Providence Reds | Providence Reds | 11-3 (goles totais) |
1932–33 | 5 | Philadelphia Arrows | Boston Cubs | 3-0 |
1931–32 | 5 | Providence Reds | Providence Reds | 3-2 |
1930–31 | 6 | Springfield Indians | Springfield Indians | 3-0 |
1929–30 | 6 | Providence Reds | Providence Reds | 3-2 |
1928–29 | 5 | Boston Tigers | Boston Tigers | 3-0 |
1927–28 | 5 | Springfield Indians | Springfield Indians | 3-0 |
1926–27 | 5 | New Haven Eagles | Springfield Indians | 3-1 |