Este artigo ou sección precisa dunha revisión do formato que siga o libro de estilo da Galipedia. Pode axudar a mellorar este artigo e outros en condicións semellantes. |
Tipo | competición deportiva |
---|---|
Deporte | automobilismo |
Organizador | The New York Times Magazine |
Lugar de saída | Nova York |
Liña de meta | París |
Localización e Datas | |
Data | 1908 |
A Carreira Nova York París de 1908 foi unha competición automobilística con saída en Nova York (Estados Unidos de América) e chegada en París (Francia). Este foi un reto importante dado o estado da tecnoloxía do automóbil e as infraestruturas de estradas do momento, e só tres dos seis participantes completaron a carreira. O gañador foi o equipo de Estados Unidos, pilotando un Thomas Flyer de 1907.
En 1907, a carreira Pequín - París inspirou nunha proba aínda máis audaz para estas novas máquinas. O percorrido incluía unha travesía en barco de 240 km a través do estreito de Bering desde Nome ata Cabo Leste, Siberia. No momento considerábase que "o automóbil era a cousa máis fráxil e caprichosa na terra".[1]
O 12 de febreiro de 1908 seis coches de catro países partiron da liña de saída en Times Square. Ondeaban as bandeiras nacionais de Alemaña, Francia, Italia e Estados Unidos, co Protos en representación de Alemaña, o Zust representando a Italia, tres coches (De Dion-Bouton, Motobloc e Sizaire-Naudin) en representación de Francia, e o Thomas Flyer que competía polos Estados Unidos. Ás 11:15 da mañá un disparo dunha pistola con baño de ouro marcou o inicio dunha carreira ao redor do mundo, nesta nova forma de transporte. Por diante os competidores tiñan moi poucos camiños pavimentados, e en moitas partes do mundo nin existían as estradas. A miúdo, os equipos percorreron as vías do ferrocarril cos seus coches de a cabalo das travesas do ferrocarril para circular durante centos de quilómetros onde non existían estradas.
O estadounidense Thomas Flyer estaba á cabeza cando chegaron a San Francisco logo de cruzar os Estados Unidos[2] en 41 días, 8 horas e 15 minutos. Era a primeira vez que un automóbil cruzaba os EE.UU. no inverno. Logo a ruta levounos a Valdez, Alaska por barco. O equipo Thomas atopou condicións imposibles en Alaska, e a carreira foi desviada a través do Pacífico en buque de vapor ao Xapón, onde os americanos fixeron o seu camiño a través do Mar do Xapón. Logo foron a Vladivostok, Siberia, por barco para comezar a cruzar os continentes de Asia e Europa. De feito só tres dos competidores pasaron máis aló de Vladivostok, o Protos, o Zust e o Flyer.
A tundra de Siberia e Manchuria era unha lameira sen fin, co desxeo da primavera era difícil facer progresos. En varios puntos, o avance mediuse a miúdo en metros no canto de quilometros por hora. Co tempo, os camiños melloraban a medida que se achegaban a Europa e o Thomas chegou a París o 30 de xullo de 1908, gañando a carreira. Os alemáns chegaron a París catro días antes, pero foron penalizados cun total de 30 días por non ir a Alaska, e por transportar o Protos parte do camiño nun vagón de ferrocarril. Iso deulle a vitoria aos estadounidenses con George Schuster (o único americano que cubríu toda a distancia entre Nova York e París)[3] por 26 días. Os italianos chegaron máis tarde, en setembro de 1908.
A carreira foi de interese internacional con cobertura diaria na primeira páxina do The New York Times (un dos patrocinadores da carreira co diario parisiense Le Matin). A importancia do evento estendeuse moito máis alá da carreira en si. Xunto coa Pequín - París a carreira que tivo lugar o ano anterior, estableceuse a fiabilidade do automóbil como medio de transporte fiable, co tempo o automóbil pasou de ser unha diversión dos ricos a unha forma segura e viable de transporte de masas a longa distancia. Tamén deu lugar á petición da mellora das estradas que se construirán en moitas partes do mundo.
O gañador, o piloto George Schuster, foi incluído no Automotive Hall of Fame o 12 de outubro de 2010.
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Carreira Nova York-París de 1908 |