Unha carta foral ou simplemente foro, do latín forum, era un documento real do medievo peninsular fundamentalmente usado en Galiza, León e Portugal[1], que tiña como finalidade establecer un concello e regular a administración, fronteiras e privilexios dunha poboación.
Unha vila de recente fundación tamén necesitaría a aprobación do rei a través dunha carta foral ou, neste caso, unha carta de poboamento, para ser considerada como tal, quedando a administración e os privilexios da vila definidos e constatados nese documento.
Os foros foron a base da fundación municipal e o acontecemento máis importante da historia de cada cidade ou vila. Foi fundamental para un asentamento da terra sostible e un aumento dos rendementos das colleitas, ao dar máis liberdade e dignidade, mediante unha concesión, aos agricultores, nunha época na que a xente estaba sometida a un traballo case escravo, como servos dos terratenentes. As cartas forais liberaron os concellos do control dos señores feudais, traspasando o poder a un concello de veciños con autonomía municipal propia. Como resultado, a poboación quedaría directa e exclusivamente baixo o dominio e xurisdición da coroa, excluíndo ao Señor da xerarquía de poder. As cartas forais outorgaban terreos de dominio público ao uso colectivo da comunidade, regulaba impostos, peaxes e multas e estableceu dereitos de protección e deberes militares dentro do servizo real.
A picota estaba directamente asociada coa creación da carta foral. Erguíase na praza maior da vila ou cidade cando se outorgaba a carta e simbolizaba o poder e a autoridade municipal, xa que era xunto á picota onde se executaban as sentenzas xudiciais por delitos públicos que consistían en penas físicas.