Desgasificación

A desgasificación é o proceso de liberación dun gas disolto, atrapado, conxelado ou absorbido nalgún material. A desgasificación pode incluír sublimación e evaporación (que son transicions de fase dunha substancia a gas), así como desorción, filtración de fendas ou volumes internos e produtos gaseosos de reaccions químicas lentas. A ebulición considérase xeralmente un fenómeno separado da desgasificación porque consiste nunha transición de fase dun líquido a un vapor da mesma substancia.

Nun baleiro

[editar | editar a fonte]

A desgasificación é un desafío para crear e manter contornos limpos de alto baleiro. A NASA e a ESA manteñen listas de materiais con propiedades de baixa desgasificación adecuados para o seu uso en naves espaciais, xa que os produtos de desgasificación poden condensarse en elementos ópticos, radiadores térmicos ou células solares e escurecelos. Os materiais que normalmente non se consideran absorbentes poden liberar suficientes moléculas lixeiras para interferir cos procesos de baleiro industriais ou científicos. A humidade, os seladores, os lubricantes e os adhesivos son as fontes máis comúns, pero incluso os metais e os vidros poden liberar gases das fendas ou impurezas. A taxa de desgasificación aumenta a temperaturas máis altas porque aumenta a presión de vapor e a velocidade das reaccións químicas. Para a maioría dos materiais sólidos, o método de fabricación e preparación pode reducir significativamente o nivel de desgasificación. A limpeza de superficies ou o quecemento de compoñentes individuais ou de todo o conxunto (un proceso chamado "secado ao forno") poden eliminar os volátiles.

A sonda espacial Stardust da NASA sufriu unha calidade de imaxe reducida debido a un contaminante descoñecido que se condensou no sensor CCD da cámara de navegación. Un problema similar afectou á cámara de ángulo estreito da sonda espacial Cassini, pero corrixiuse quecendo repetidamente o sistema a 4 °C. Tamén se puido obter unha caracterización completa dos efectos de desgasificación utilizando espectrómetros de masas na nave espacial Rosetta da ESA.[1]

A desgasificación é un proceso común nos cometas.[2]

Nas rochas

[editar | editar a fonte]

A desgasificación é unha posible fonte de moitas atmosferas tenues de planetas terrestres ou lúas.[3] Moitos materiais son volátiles en relación co baleiro extremo do espazo exterior e poden evaporarse ou incluso ferver a temperatura ambiente. Os materiais na superficie lunar desgasificáronse por completo e foron arrastrados polos ventos solares hai moito tempo, pero os materiais volátiles poden permanecer en profundidade. A atmosfera lunar probablemente orixinouse pola desgasificación do material cálido debaixo da superficie.

Unha vez liberados, os gases case sempre son menos densos que as rochas e a area e fíltranse cara á superficie. As erupcións explosivas de volcáns son o resultado da auga ou outros volátiles liberados desde o magma onde se atopan atrapados, por exemplo por un domo de lava. Nos bordos diverxentes da Terra onde a codia nova está sendo creada, helio e dióxido de carbono son algúns dos volatiles desgasificados desde o magma do manto.[4]

Nun ambiente pechado

[editar | editar a fonte]

A desgasificación pode ser significativa se acontece nun ambiente pechado onde o ar é estancado ou é reciclado. Por exemplo, o cheiro dun coche novo débese aos produtos químicos liberados pola calor nun vehículo pechado. Mesmo un material case inodoro como a madeira pode producir un cheiro forte se é mantido nunha caixa pechada durante meses. Hai algunha preocupación que recubrimentos plásticos e disolventes liberados desde moitos produtos industriais, especialmente plásticos, poidan ser nocivos para a saúde humana.[5] A exposición a longo prazo a vapores de disolventes pode causar encefalopatías crónicas inducidas por disolventes (CSE). A liberación de gases tóxicos son de especial importancia no deseño de submarinos e estacións espaciais, que teñen que ter atmosferas recirculantes.

En construción

[editar | editar a fonte]

A desgasificación de pequenas bolsas de ar preto da superficie do formigón fraguado pode producir buracos permanentes na estrutura que poden comprometer a súa integridade estrutural.[6][7]

  1. B. Schläppi, et al. (2010), Influence of spacecraft outgassing on the exploration of tenuous atmospheres with in situ mass spectrometry, J. Geophys. Res., 115, A12313, doi 10.1029/2010JA015734.
  2. Val-Borro, M.; et al. (outubro 2012). "An upper limit for the water outgassing rate of the main-belt comet 176P/LINEAR observed with Herschel/HIFI". Astronomy & Astrophysics (en inglés) 546: L4. Bibcode:2012A&A...546L...4D. ISSN 1432-0746. arXiv:1208.5480. doi:10.1051/0004-6361/201220169. 
  3. J.H. Shirley, J.H.; Fairbridge, Rhodes W. (1997). Encyclopedia of Planetary Sciences (en inglés). Springer Netherlands. ISBN 9780792367949. 
  4. Strahler, Arthur N. (1992). "4". Geología física (en castelán). Barcelona: Omega. p. 69. ISBN 84-282-0770-4. A emisión de volátiles con magma na superficie terrestre é un proceso chamado liberacion de gases 
  5. United States Environmental Protection Agency (17 de abril de 2020). "Health Concerns". epa.gov (en inglés). Archived from the original on 03 de decembro de 2014. Consultado o 22 de febreiro de 2021. 
  6. O’Dea, Vaughn (xaneiro-febreiro 2008). "Thin-Patch Repair of Concrete in Wastewater Environments Using Commercially Available Cementitious Resurfacers" (PDF). Concrete Repair Bulletin (en inglés) (International Concrete Institute): 16–20. ISSN 1055-2936. Archived from the original on 17 de abril de 2020. Consultado o 22 de febreiro de 2021. 
  7. O’Dea, Vaughn (xaneiro 2007). "Maintenance Tips: Preventing Air-Induced Coating Failures on Concrete" (PDF). Journal of Protective Coatings & Linings (en inglés): 86–89. ISSN 8755-1985. Archived from the original on 22 de outubro de 2014. Consultado o 22 de febreiro de 2021. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]