Digoxixenina
| Digoxixenina | |
|---|---|
 | |
3-[(3S,5R,8R,9S,10S,12R,13S,14S,17R)-3,12,14-trihidroxi-10,13-dimetil-1,2,3,4,5,6,7,8,9,11,12,15,16,17-tetradecahidrociclopenta[a]fenantren-17-il]-2H-furan-5-ona | |
| Identificadores | |
| Número CAS | 1672-46-4 |
| PubChem | 15478 |
| ChemSpider | 14728 |
| ChEBI | CHEBI:42098 |
| ChEMBL | CHEMBL1153 |
| |
| Propiedades | |
| Fórmula molecular | C23H34O5 |
| Masa molecular | 390.51 g/mol |
| log P | 2.57510[1] |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. | |
A digoxixenina (pronunciado /digoksiʃenína/), abreviada DIG, é un esteroide que se encontra exclusivamente nas flores e follas das plantas estraloques das especies Digitalis purpurea, Digitalis orientalis e Digitalis lanata, onde está unida a azucres formando glicósidos (por exemplo, o lanatósido C).[2]
Uso en biotecnoloxía
[editar | editar a fonte]A digoxixenina é un hapteno, unha pequena molécula con elevada antixenicidade, que se utiliza en moitas aplicacións moleculares de xeito similar a outros haptenos moi usados como o 2,4-dinitrofenol, a biotina e a fluoresceína. Tipicamente, a digoxixenina introdúcese quimicamente (conxugación) en biomoléculas (proteínas, ácidos nucleicos) para ser detectada en posteriores ensaios.
Proteínas que se unen á DIG.- Tinberg et al. deseñaron proteínas artificiais que se unen á DIG. A mellor foi a DIG10.3, que era unha proteína de 141 aminoácidos que se unía á DIG cunha constante de disociación (Kd) de 541 (+/- 193) pM.[3]
Os anticorpos anti-digoxixenina con altas afinidades e especificidade utilízanse en diversos inmunoensaios biolóxicos (por exemplo en ELISA). Os anticorpos son etiquetados con tinguiduras, enzimas ou fluorescencia, directamente ou secundariamente, para a visualización e detección.
A digoxixenina é, pois, unha inmunoetiqueta multiúsos, e especialmente un marcador estándar en inmunohistoquimica para a hibridación in situ.[4][5] Neste caso é conxugada a unha soa especie de nucleósido trifosfato de ARN (normalmente de uridina), que se incorpora despois ao ARN (unha "ribosonda") a medida que este se sintetiza pola maquinaria celular..
Permite realizar o seguinte:
- Sondas de hibridación in situ non radioactivas para detectar ácidos nucleicos en plantas, con capacidade de detectar 1 µg de ADN de plásmido.[6]
- Conxugados péptido-DIG, é dicir, ensaios de bradicinina por inmunoensaios de quimioluminescencia moi sensible.[7]
- Trazadores etiquetados con DIG e fluorescentes para inmunoensaios competitivos, é dicir, para estimar o límite de detección de digoxina, fármaco usado para curar arritmias cardíacas, por debaixo de 0,2 ng mL−1.[8]
- A digoxixenina pode ser conxugada con azucres para estudar eventos de glicosilación,[9] mesmo en sistemas biolóxicos.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Digoxigenin". Material Data Safety Sheet. ChemSrc.
- ↑ Polya G (2003). Biochemical Targets of Plant Bioactive Compounds. New York: CRC Press. ISBN 978-0415308298.
- ↑ Tinberg CE, Khare SD, Dou J, Doyle L, Nelson JW, Schena A, Jankowski W, Kalodimos CG, Johnsson K, Stoddard BL, Baker D (September 2013). "Computational design of ligand-binding proteins with high affinity and selectivity". Nature 501 (7466): 212–216. PMC 3898436. PMID 24005320. doi:10.1038/nature12443.
- ↑ Eisel D, Grünewald-Janho S, Krushen B, eds. (2002). DIG Application Manual for Nonradioactive in situ Hybridization (3rd ed.). Penzberg: Roche Diagnostics.
- ↑ Hauptmann G, Gerster T (August 1994). "Two-color whole-mount in situ hybridization to vertebrate and Drosophila embryos". Trends in Genetics 10 (8): 266. PMID 7940754. doi:10.1016/0168-9525(90)90008-T.
- ↑ Hart SM, Basu C (April 2009). "Optimization of a digoxigenin-based immunoassay system for gene detection in Arabidopsis thaliana" (pdf). Journal of Biomolecular Techniques 20 (2): 96–100. PMC 2685603. PMID 19503620.
- ↑ Décarie A, Drapeau G, Closset J, Couture R, Adam A (1994). "Development of digoxigenin-labeled peptide: application to chemiluminoenzyme immunoassay of bradykinin in inflamed tissues". Peptides 15 (3): 511–8. PMID 7937327. doi:10.1016/0196-9781(94)90214-3.
- ↑ Mayilo S, Ehlers B, Wunderlich M, Klar TA, Josel HP, Heindl D, Nichtl A, Kürzinger K, Feldmann J (July 2009). "Competitive homogeneous digoxigenin immunoassay based on fluorescence quenching by gold nanoparticles". Analytica Chimica Acta 646 (1-2): 119–22. PMID 19523564. doi:10.1016/j.aca.2009.05.023.
- ↑ Goodarzi MT, Rafiq M, Turner G (May 1995). "An improved multiwell immunoassay using digoxigenin-labelled lectins to study the glycosylation of purified glycoproteins". Biochemical Society Transactions 23 (2): 168S. PMID 7672194. doi:10.1042/bst023168s.