Biografía | |
---|---|
Nacemento | 10 de marzo de 1947 (77 anos) Tullamore - Tulach Mhór, Irlanda |
Educación | Newbridge College (en) National College of Art and Design (en) |
Actividade | |
Ocupación | compositor, produtor musical, guitarrista, executivo dunha discográfica, cantante |
Período de actividade | 1966 - |
Membro de | |
Xénero artístico | Música irlandesa |
Instrumento | Guitarra |
Familia | |
Parella | Sinéad O'Connor |
Fillos | Shane O'Connor Lunny |
Premios | |
Descrito pola fonte | Obálky knih, |
Dónal Lunny, nado en Tullamore, Irlanda, o 10 de marzo de 1947, é un músico folk irlandés e produtor. Toca a guitarra zurda e buzuki, así como teclados e bodhrán. Foi membro fundador de varios grupos populares como Planxty, The Bothy Band, Moving Hearts, Coolfin, Mozaik, LAPD e Usher's Island. Estivo na vangarda do renacemento da música tradicional irlandesa durante cinco décadas.
O seu pai Frank era de Enniskillen e a súa nai, Mary Rogers, procedía de Ranafast no Condado de Donegal e tiveron catro fillos e cinco fillas. Cando Dónal tiña cinco anos marcharon a Newbridge, no Condado de Kildare.[1]
Asistiu á escola secundaria no Newbridge College e, en 1963, marchou Patrician Brothers' School para conseguir o Intermediate Certificate.[2]
Como adolescente, Lunny tocaba de cando en vez nun trío chamado Rakes de Kildare co seu irmán máis vello, Frank, e Christy Moore. Tocaban sobre todo en pubs mais tamén fixeran un par de actuacións, unha delas no pub Hugh Neeson en Newbridge o Luns de Pascua de 1966.[3]
En 1965, Lunny matriculouse no National College of Art & Design de Dublín onde estudou Deseño Básico e Deseño Gráfico. Tamén se interesou polo traballo en metal que o levou a se converter nun talentoso ourive en prata e ouro, aínda que só practicou o oficio un curto tempo antes de adicar tódalas súas enerxías á música.[4] Durante esa época en Dublín, tocaba nunha banda chamada The Parnell Folk, con Mick Moloney, Sean Corcoran, Johnny Morrissey e Dan Maher.[5]
Máis tarde, formou o grupo Emmet Folk, no que tamén parrticipaban Mick Moloney e Brian Bolgor, e comezaron nun club no 95 da rúa Harcourt, que se chamaba así precisamente: The 95 Club.[5] "Daquela, conseguíramos estar no escenario co noso propio repertorio e ... desenvolvendo a nosa identidade propia, en lugar de canta-las cancións dos outros. Éramos bastante respectados".[6]
Eventualmente, Lunny e Bolgor uníranse cos irmáns Brian e Mick Byrne de Spiceland Folk para formar Emmet Spiceland, que continuó coma un trío despois de que Bolgor renunciase e lanzaron o seu primeiro álbum, The First, lanzouse en 1968. Como grupo de harmonía vocal, conseguiron un nº 1 en Irlanda co sinxelo "Mary from Dungloe", que Lunny e o seu compañeiro do grupo Emmet Folk, Mick Moloney, popularizaran anteriormente polos clubs populares de Dublín.[6]
En 1970, Lunny formou dúo con Andy Irvine—quen regresaba das súas viaxes por Europa Oriental—após dun concerto inicial nunha festa da Asociación de amizade Unión Soviética-Irlanda organizada por Seán Mac Réamoinn.[7] Tamén tivo a súa propia noite no Pub Slattery's en Capel Street, Dublín, que se era chamada "The Mug's Gig". Nisto, participaron Irvine e Lunny, e tiveron como artistas invitados a Ronnie Drew, Mellow Candle e so grupo Supply, Demand & Curve.[8]
Clodagh Simonds, quen cofundara Mellow Candle con Alison O'Donnell en 1963,[9] lembrou:[10]
O lugar sempre estaba cheo, e o ambiente era incríbel. Coido que unha das razóns polas que todo se sentiu tan emocionante foi que non podía deixar de se dar de conta de que, realmente, estaban a abrir novos camiños, mesmo, antes de que Planxty se formase. Algo moi poderoso estaba a xerminar. A complexidade e a complexidade rítmica dos seus arranxos era algo realmente novo e inaudito: literalmente soplaban o po e as tea de araña de parte dese material e dábanlle unha vida nova e brillante. Foi emocionante presencialo.
—Clodagh Simonds, "The Humours of Planxty", de Leagues O'Toole
En 1971, Lunny e Irvine, máis Liam O'Flynn, participaron no segundo álbum de Christy Moore, Prosperous, o que os motivou para crear Planxty pouco despois.[11] A primeira actuación profesional produciuse en Slattery a comezos de 1972. A banda converteuse nunha das principais defensoras da música instrumental tradicional irlandesa.[11]
En 1974, Lunny produciu e tocou no álbum Celtic Folkweave de Mick Hanly e Mícheál Ó Domhnaill, que apoiaran a Planxty na xira. Hanly, Ó'Domhnaill e Lunny recibiron o apoio no estudo de O'Flynn coa gaita e o tin wistle, de Matt Molloy coa frauta, Tommy Peoples co violín e Tríona Ní Dhomhnaill co clavecín.[12] Todos eles uniríanse a a Lunny no grupo The Bothy Band.[11][13]
En 1974, Lunny abandonou Planxty para formar The Bothy Band, tocando guitarra e buzuki. The Bothy Band converteuse, rapidamente, nun dos grupos máis importantes da música tradicional irlandesa. O seu virtuosismo musical tivo unha enorme influencia no movemento de música tradicional irlandesa que continuou despois de que eles se separaran en 1979.[13]
Despois da desaparición de The Bothy Band, Lunny converteuse en músico de sesión en varios proxectos, incluíndo Davey e Morris, o primeiro álbum de Shaun Davey. En 1981, Lunny reuniuse con Moore para formar Moving Hearts, xunto cun novo gaiteiro, Davy Spillane. Seguindo o exemplo do grupo Horslips, Moving Hearts combinaron música tradicional irlandesa con rock and roll, e elementos engadidos tamén de jazz. O grupo disolveuse en 1985 mais en febreiro de 2007, Moving Hearts, reuníronse de novo para un concerto en Dublín. En 2008 e 2009, o grupo actuou outra vez realizando dúas xiras por Irlanda e os Estados Unidos.[11]
En 1987, Lunny gravou un disco en solitario titulado Dónal Lunny (Gael-Linn, 1987), no que participaron moitos músicos invitados tocando e facendo arranxos. En 1998, produciu un álbum grupal chamado Coolfin.
Desde 2002 en adiante, Lunny e Andy Irvine fundaron unha banda multicultural chamada Mozaik, con Bruce Molsky, Nikola Parov, Rens van der Zalm. Mozaik actuou por todo o mundo e gravou dous discos.[14]
O venres, 20 de xaneiro de 2012, Lunny apareceu no escenario con LAPD, a agrupación máis tardía de xogadores desde Planxty; o acrrónimo compúxose coas iniciais dos nomes de Liam O'Flynn, Andy Irvine, Paddy Glackin e Dónal Lunny. Despois duns poucos concertos ocasionais, LAPD disolveuse co seu derradeiro concerto o sábado 26 de outubro de 2013.[15][16]
O martes, 27 de xaneiro de 2015, presentouse o último grupo de Lunny na xuntanza Celtic Connections 2015 en Glasgow. Era unha transformación do anterior conxunto LAPD e chamábase Usher's Island, en referencia a un dos peiraos de Dublín e estaba formado, houbo morphed desde LAPD e comprende: Lunny, Irvine e Glackin, plus Michael McGoldrick (uilleann tubos, frauta e asubío), e John Doyle (guitarra).[17][18]
Aínda que Lunny continuou a contribuír á música contemporánea en Irlanda así como tocando con moitos músicos (incluíndo Andy Irvine, Paddy Glackin, Michael McGoldrick, Paul Brady e Kevin Burke), en setembro de 2016, formou un trío irlandés con Zoë Conway e Máirtín O'Connor.[19]
Cando se separara dos Moving Hearts en 1985, Lunny buscou diversificar as súas actividades e converteuse, tamén en produtor. Xa tiña algunha experiencia nese eido pois producira un sinxelo de 45-rpm para Skid Row, no que aparecía Gary Moore con tan só 17 anos. Despois en 1975, producira o álbum A Silk Purse para a banda folk eléctrica Spud, dirixida por Paul McGuinness.[20]
Estivo moi relacionado coa creación dun novo selo irlandés, Mulligan Records, adquirido en 2008 por Compass Records. Nese novo selo, produciu e tocou en moitos dos primeiros lanzamentos, o primeiro dos cales fora Pumpkinhead. Tamén tocou en varios dos discos de Christy Moore e foi produtor e músico de sesión nos discos de Kate Bush. Tocou buzuki e bodhrán no disco Granuaile de Shaun Davey e o violín no Saw you running de Midnight Well.
Compuxo a banda sonora para a película turca, Teardrops, e para o filme irlandés Eat the Peach. Tamén participou na banda sonora do filme soundtracks do filme This Is My Father e no programa televisivo The River of Sound. En 1989, tocou o sintetizador no innovador álbum de Mary Black, No Frontiers.
Foi produtor e director de música da banda sonora de Bringing It All Back Home, unha serie documental da BBC sobre a influencia da música irlandesa por todo o mundo. Produciu álbums para Paul Brady, Elvis Costello, Indigo Girls, Sinéad O'Connor, Clannad, Maurice Lennon, Baaba Maal, e Five Guys Named Moe.[21] Apareceu en discos recompilatorios como: The Gathering (1981) e Common Ground (1996). En 1994, produciu o primeiro disco da cantante e compositora australiana-irlandesa Mairéid Sullivan, Dancer.[22]
No 2000 participou no Cambridge Festival Folk e no álbum conmemortivo. No 2001, colaborou con Frank Harte no álbum My Name is Napoleon Bonaparte. No 2007, Produciu o álbum Human Child do faeroense Eivør Pálsdóttir, que foi publicado en 2 versións: inglesa e faeroense.Traballou facendo arranxos en discos de The Waterboys, Fairground Atracción e Eddi Reader. Tamén participou nun disco restrospectivo chamado Journey (2000) e, no período 2003–2005, Lunny, formou parte da xira concertos da nova reunión de Planxty.
Posteriormente, tamén produciu o disco titulado Hey-Ho Believe de Jimmy MacCarthy,[23] que foi lanzado o 12 de novembro de 2010.
Lunny tivo a pretensión de populariza-lo buzuki na música irlandesa dende que lle tivera regalado un instrumento Andy Irvine[24] que, ao mesmo tempo, fora introducido nel por Johnny Moynihan nos primeiros días de Sweeney's Men. Lunny encargou un buzuki feito a medida ao luthier inglés Peter Abnett, cunha parte posterior plana en troques da redondeada como era característico no intrumento tradicional grego.[25]
Tamén inventou un kit de batería acústica deseñado para resolve-lo problema dun instrumento de baixo/percusión na música tradicional irlandesa. O proceso de construción e desenvolvemento do instrumento presentouse na súa serie da RTÉ, Lorg Lunny.[26]
Dónal Lunny é irmán de músico e produtor Manus Lunny.[11] Ten un fillo, Shane, cuxa nai é a cantante Sinéad O'Connor[27] e que apareceu morto a comezos de 2022, despois de fuxir dun centro médico onde seguía tratamento contra a depresión e as ideas suicidas.[28]
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Dónal Lunny |