Economía de Papúa-Nova Guinea | |
---|---|
Moeda | kina |
Organizacións comerciais de que fai parte | OMC, APEC |
Datos estatísticos[1] | |
PIB | 19.96 mil millóns (2013) |
Posición do PIB | 135ª no mundo[2] |
Crecemento do PIB | 5.4% (2013) |
PIB per cápita | 2 900 (2013) |
PIB por sector | agricultura 27.6%, industria 39.1%, servizos 33.3% |
Inflación | 3.8% (2013) |
Poboación abaixo da limiar de pobreza | dato non dispoñíbel |
Total da forza de traballo | 4.077.000 (2013) |
Forza de traballo por sector | agricultura 85%, industria e servizos 15% (2013) |
Desemprego | 1.9% (2013) |
Industrias | procesamento de copra, procesamento de aceite de palma, produción de madeira compensada e pedazos de madeira, minería (ouro, prata, cobre), produción e refino de petróleo, construción civil, turismo |
Parcerías comerciais[1] | |
Exportacións | 5 392 millóns (2013) |
Produtos de exportación | petróleo, ouro, mineral de cobre, troncos de árbore, aceite de palma, café, cacao, lagosta, camarón |
Principais mercados | Australia 30,1%, Xapón 9.9%, República Popular da China 5%, Alemaña 4.1% (2012) |
Importacións | 4 587 millóns (2013) |
Principais produtos importados | máquinas e equipamentos de transporte, manufaturados, alimentos, combustibles, produtos químicos |
Principais mercados | Australia 36.3%, Singapur 13.8%, Malaisia 8.4%, República Popular da China 7.9%, Xapón 5.8%, Estados Unidos 4.8% (2012) |
Finanzas públicas[1] | |
Débeda externa | 13.61 mil millóns (2013) |
Ingresos | dato non dispoñible |
Gastos | dato non dispoñible |
Papúa-Nova Guinea é dotada de moitos recursos naturais, pero a explotación é dificultada polo terreo accidentado, por cuestións acerca da propiedade das terras, e polo alto custo de implantación da infraestrutura necesaria. A economía ten un pequeno sector formal basicamente exportador de produtos primarios, e tamén un gran sector informal que emprega a maioría da poboación.[1] Non obstante as fontes mineiras, incluíndo o petróleo, o cobre e o ouro, representan 2/3 das súas exportacións.[1]
Mantén unha agricultura de subsistencia que serve unicamente para o consumo local, aínda que tomou certo auxe a industria madeireira. O 85% da súa poboación vive da agricultura[1].