Biografía | |
---|---|
Nacemento | 14 de outubro de 1865 Brighton, Reino Unido |
Morte | 6 de xuño de 1945 (79 anos) Cambridge, Reino Unido |
Educación | Newnham College (en) |
Actividade | |
Campo de traballo | Xenética |
Ocupación | xenetista, botánica |
Empregador | Newnham College (en) (1918–1925) Girton College (1904–1914) Balfour Biological Laboratory for Women (en) (1899–1914) |
Membro de | |
Obra | |
Abreviación dun autor en botánica | E.R.Saunders |
Premios | |
| |
Edith Rebecca Saunders, nada en Brighton, Inglaterra, o 14 de outubro de 1865 e finada en Cambridge o 6 de xuño de 1945, foi unha xenetista e anatomista vexetal británica. Descrita polo xenetista e biólogo británico, como a "nai da xenética vexetal británica",[1] xogou un papel activo no redescubrimento das leis de herdanza de Mendel, a comprensión da herdanza dos trazos nas plantas; foi a primeira colaboradora do xenetista William Bateson. Tamén desenvolveu un amplo traballo sobre a anatomía das flores, centrándose especialmente no xineceo, os órganos reprodutores femininos das flores.[2]
Saunders foi educada por primeira vez no Handsworth Ladies' College e en 1884 ingresou no Newnham College, Cambridge.[3] Alí, asistiu ao Tripos de Ciencias Naturais durante dous anos para estudar ciencias naturais.
Continuou a súa investigación de posgrao no Balfour Bioological Laboratory for Women, un laboratorio que co-dirixiu coa científica Marion Greenwood de 1888 a 1890 e logo dirixiu soa durante outros 24 anos; este centro da Universidade de Cambridge encargouse de formar a alumnas e mesmo proporcionou traballos universitarios a científicas formadas que doutro xeito nunca serían colocadas.[4] Saunders tamén foi xefa de estudos no Girton College (1904–1914) e no Newnham College (1918–1925).[5]
Foi nomeada Fellow da Royal Horticultural Society da que recibiu a Medalla Banksian en 1906. En 1905 foi unha das primeiras mulleres elixidas para a Sociedade Linneana de Londres. En 1920 foi presidenta da sección de botánica da British Association for the Advancement of Science e presidenta da Genetic Society, entre 1936 e 1938. [6]
Durante a segunda guerra mundial serviu como voluntaria axudando as forzas aliadas. Morreu pouco despois de regresar a Gran Bretaña, en 1945, tras sufrir feridas nun accidente de bicicleta.[7]
As primeiras investigacións de Saunders foron no campo da xenética, na que algúns dos seus experimentos xenéticos levaron a ela e a William Bateson a definir termos importantes como "alelomorfos" (hoxe chamados alelos), heterocigotos e homocigotos.[8] Ademais, xunto con Bateson e Reginald Punnett, descubriu o que agora se coñece como xenes ligados, cando os factores hereditarios están ligados e se herdan xuntos, a base para importantes descubrimentos sobre a cartografía xenética e as súas combinacións.[2]
Tamén fixo un amplo traballo sobre anatomía vexetal, en particular en relación co xineceo, publicando varios artigos sobre o tema, entre os que destaca a súa serie de artigos sobre Ilustracións do polimorfismo carpelo publicado na revista New Phytologist entre 1928 e 1931. Entre outras, tratou a herdanza de trazos dominantes e recesivos na planta Biscutella laevigata e a herdanza na planta de xardín, Matthiola incana, especie que estudou intensamente.[9]