Explorer 26 | |
---|---|
Explorer 26 | |
Tipo | Científico |
Organización | NASA |
Destino actual | Fóra de servizo, en órbita.[1] |
Data de lanzamento | 21 de decembro de 1964, 9:00 GMT[1][2][3][4] |
Foguete portador | Delta C[2][5] |
Sitio de lanzamento | Cabo Cañaveral[2] |
Obxectivo da misión | Estudo dos raios cósmicos, o vento solar e o campo magnético terrestre e interplanetario.[2] |
NSSDC ID | 1964-086A |
Masa | 45,8 kg[6] |
Explorer 26, tamén denominado EPE-D, foi un satélite artificial estadounidense lanzado o 21 de decembro de 1964 mediante un foguete Delta C desde Cabo Cañaveral.[2][5]
Explorer 26 foi o cuarto e último membro do modelo de satélites EPE (Energetic Particles Explorer).Estaba adicado a facer observacións dos raios cósmicos, o vento solar e o campo magnético terrestre e interplanetario.[2][5][6]
O satélite usaba un telémetro de 16 canais con multiplexación por división de tempo cunha velocidade de mostraxe de 0,324 s. Oito dos canais usábanse para procesar información de xeito dixital, e os outros oito para facelo analoxicamente. Explorer 26 estabilizábase mediante xiro, usando un sensor solar para medir a velocidade de rotación e a fase. O satélite funcionou sen problemas serios (tan só algúns problemas producidos por baixos voltaxes) ata o 26 de maio de 1967 en que o telémetro fallou. A velocidade de xiro inicial tras o lanzamento foi de 33 r.p.m., que baixou a 2 r.p.m. o 9 de setembro de 1965. O eixo de rotación apuntaba a unha ascensión recta de 272,8 graos e unha declinación de 21,5 graos.[2][5]
Explorer 26 levaba os seguintes instrumentos a bordo: