Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa.
O fitol é un alcoholditerpeno acrílico que se pode usar como precursor na produción de formas sintéticas da vitamina E[1] e vitamina K1.[2] En ruminantes, a fermentación no estómago dos materiais vexetais inxeridos libera fitol, un constituínte da clorofila, que despois se converte en ácido fitánico e é almacenado nas graxas.[3] No estómago dos tiburóns orixina pristano.
A enfermidade de Refsum é un trastorno autosómico recesivo que causa a acumulación de grandes depósitos de ácido fitánico nos tecidos, que manifesta frecuentemente polineuropatía periférica, ataxia cerebelar, retinite pigmentosa, anosmia, e perda de audición.[4] Aínda que os humanos non poden formar ácido fitánico a partir da clorofila, poden converter o fitol libre en ácido fitánico. Así, os pacientes da enfermidade de Refsum deberían limitar o consumo de ácido fitánico e de fitol libre.[5] Mediuse a cantidade de fitol libre en numerosos produtos alimenticios.[6]
Os insectos, como o escaravello Blepharida rhoi, utilizan o fitol e os seus metabolitos (por exemplo, o ácido fitánico) como axentes químicos disuasorios contra os predadores.[7] Estes compostos orixínanse a partir de compostos das plantas hóspedes.
As evidencias indirectas indican que, a diferenza dos humanos, diversos primates non humanos pode derivar cantidades significativas de fitol a partir da fermentación no estómago de materiais vexetais.[8][9]
O fitol é probablemente o composto isoprenoide acrílico máis abondoso presente na biosfera e os seus produtos de degradación foron utilizados como trazadores bioxeoquímicos en ambientes acuáticos.[14]
O fitol é utilizado na industria dos perfumes e usado en cosméticos, xampús, xabóns, limpadores domésticos e deterxentes.[15] O seu uso en todo o mundo estimouse en aproximadamednte 0,1–1,0 toneladas métricas por ano.[16]
↑Daines, Alison; Payne, Richard; Humphries, Mark; Abell, Andrew (2003). "The Synthesis of Naturally Occurring Vitamin K and Vitamin K Analogues". Current Organic Chemistry7 (16): 1625–34. doi:10.2174/1385272033486279.
↑Wierzbicki, A.S. (2007). "Peroxisomal disorders affecting phytanic acid α-oxidation: A review". Biochemical Society Transactions35 (5): 881–6. PMID17956237. doi:10.1042/BST0350881.
↑Komen, J.C.; Wanders, R.J.A. (2007). "Peroxisomes, Refsum's disease and the α- and ω-oxidation of phytanic acid". Biochemical Society Transactions35 (5): 865–9. PMID17956234. doi:10.1042/BST0350865.
↑Zomer, Anna W.M.; Van Der Saag, Paul T.; Poll-The, Bwee Tien (2003). "Phytanic and Pristanic Acid Are Naturally Occuring [sic] Ligands". En Roels, Frank; Baes, Myriam; De Bie, Sylvia. Peroxisomal Disorders and Regulation of Genes. Advances in Experimental Medicine and Biology 544. pp. 247–54. ISBN978-1-4613-4782-8. PMID14713238. doi:10.1007/978-1-4419-9072-3_32.
↑Van Den Branden, Christiane; Vamecq, Joseph; Wybo, Ingrid; Roels, Frank (1986). "Phytol and Peroxisome Proliferation". Pediatric Research20 (5): 411–5. PMID2423950. doi:10.1203/00006450-198605000-00007.
↑Rontani, Jean-François; Volkman, John K. (2003). "Phytol degradation products as biogeochemical tracers in aquatic environments". Organic Geochemistry34 (1): 1–35. doi:10.1016/S0146-6380(02)00185-7.
↑McGinty, D.; Letizia, C.S.; Api, A.M. (2010). "Fragrance material review on phytol". Food and Chemical Toxicology48: S59–63. PMID20141879. doi:10.1016/j.fct.2009.11.012.