Biografía | |
---|---|
Nacemento | (es) Gabriel Francisco Víctor Miró y Ferrer 28 de xullo de 1879 Alacant, España |
Morte | 27 de maio de 1930 (50 anos) Madrid, España |
Lugar de sepultura | Cemiterio de La Almudena |
Educación | Universidade de Valencia Universidade de Granada |
Actividade | |
Ocupación | escritor, funcionario |
Movemento | Generation of 1914 (en) |
Premios | |
| |
Gabriel Miró, nado en Alacant o 28 de xullo de 1879 e finado en Madrid o 27 de maio de 1930, foi un escritor valenciano.
Naceu no seo dunha familia acomodada e entre 1887 e 1892 estudou cos xesuítas en Orihuela. Logo dunha estadía breve en Cidade Real rematou o bacharalato en Alacant (1896). Estudou dereito nas universidades de Valencia e Granada, licenciouse en 1900. Casou en 1901 con Clemencia Maignon, coa que tivo dúas fillas. Opositou a xuíz sen éxito e traballou en diversos empregos burocráticos. Aínda que publicara a súa primeira novela en 1902, La mujer de Ojeda, non foi ata 1908 cando consegue o seu primeiro recoñecemento con Nómada, que gañou o concurso do Cuento semanal e sobre todo con Las cerezas del cementerio (1910). En 1914 trasladouse a Barcelona, onde en 1915 publicou El abuelo del rey, en 1920 trasladouse a Madrid e alí apareceron Nuestro padre San Daniel (1921) e El obispo leproso (1926).