Os garranos (Equus ferus atlanticus) son équidos que habitan no norte da Península Ibérica. Son coñecidos tamén como burras. Na serra da Groba consérvase o exemplar de garrano máis xenuíno,[Cómpre referencia] e nos últimos anos ten evolucionado en alzada e cor da capa polo control humano que se fai na festa dos curros e o número baixo de garañóns. A capa dominante segue a ser a castaña e a alzada a máis baixa de todas as razas de garranos de Portugal, norte de España e sur de Francia. De todos os garranos existentes na área xeográfica do norte peninsular as burras da Serra da Groba son os de menor alzada.[Cómpre referencia]
Probablemente foron representados na arte parietal dende hai 30 000 anos xunto con outras razas.[1] Da Serra da Groba foron os exemplares que se colleron para crear a raza Cabalo de pura raza galega, que nun primeiro momento se chamou Cabalo Galego do Monte, cando se creou polo Real decreto 1682/1997 a raza equina en perigo de extinción, única raza de cabalo autóctono, e que levou a crear unhas características raciais que hoxe se utilizan no Rexistro de Pura Raza Galega.
Coñecida a evolución dos últimos anos dos garranos na Serra da Groba, e dada a importancia destes animais que son a única reserva de cabalos salvaxes do Atlántico e a maior manda de garranos que hai en liberdade de Europa e un dos poucos lugares onde se pode velos en liberdade e sen necesidade de intervención humana para sobrevivir, é polo que se está tentando analizar o gran tesouro biolóxico e cultural para que se coñezan algunhas características particulares e entre todos buscar que non se perdan nin os animais nin as tradicións ligadas a eles, e pór en valor as burras da Groba, garranos milenarios que aínda subsisten.
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Garrano |