Gloster Grouse

Gloster Grouse
Tipoavión experimental/caza
FabricanteGloster Aircraft Company
Deseñado porHenry Folland
Primeiro voo1923
Introducido1924
Principais usuariosForza Aérea de Suecia
Unidades construídas1
VariantesGloster Grebe

O Gloster Grouse foi un biplano británico da década de 1920 desenvolvido pola Gloster Aircraft Company. Moitas veces referido como o prototipo do Gloster Grebe,[1] o Grouse construíuse orixinalmente como un avión experimental e despois desenvolveuse como un adestrador.[2] A pesar do seu deseño compacto e manobrabilidade, o Grouse non foi en si un éxito comercial, aínda que formou a base para os cazas Gloster Grebe e Gamecock que foron utilizados pola Royal Air Force británica nos anos 30.

Deseño e desenvolvemento

[editar | editar a fonte]

O deseño do Gloster Grouse foi un experimento para combinar as vantaxes do monoplano coas dun biplano. Foi deseñado polo enxeñeiro aeronáutico e deseñador inglés Henry Folland, o deseñador do S.E.5, entre outros modelos. A á superior tiña un perfil aerodinámico groso e de gran sustentación, mentres que a á inferior era máis pequena, cun perfil aerodinámico máis delgado de sustentación media colocado nun ángulo de ataque menor que a á superior. Esta disposición estaba destinada a producir unha elevada sustentación para a engalaxe con baixa resistencia.[3][4]

Para probar esta disposición equipáronse novas ás á fuselaxe dun Gloster Sparrowhawk modificado para producir o Gloster Grouse. O avión resultante era un pequeno biplano con ás de madeira dun único tramo.[3] A fuselaxe era bastante curta,[4] e aínda que a aeronave utilizaba a fuselaxe dun Sparrowhawk II de dous asentos, a carlinga dianteira foi carenada, deixando un só asento para o piloto nunha cabina aberta. O Grouse conservou o motor rotativo Bentley BR2 do Sparrowhawk movendo unha hélice de dúas pas.[3]

O prototipo Grouse Mk I (con rexistro G-EAYN) voou por primeira vez en 1923,[5] demostrando durante as probas que as teorías de Folland eran correctas. Tras ser avaliado pola RAF, realizáronse pedidos por tres derivados de caza, que serían propulsados ​​por motores radiais Armstrong Siddeley Jaguar, denominados Gloster Grebe.[6]

En 1924, Gloster reconstruíu o Grouse como un adestrador de dúas prazas, o Grouse II, impulsado por un motor radial Armstrong Siddeley Lynx para substituír aos obsoletos Avro 504 da RAF, xurdindo desta forma en 1925.[7]

Historial operativo

[editar | editar a fonte]

O Grouse II non conseguiu satisfacer as necesidades da RAF, sendo preferida unha nova versión do Avro 504, o 504N, tamén co motor Lynx.[7] A organización do exército sueco Flygkompaniet mercou o prototipo Grouse II como adestrador avanzado. O avión entregouse pouco antes da fundación da Forza Aérea de Suecia no verán de 1926. Durante o seu tempo en Suecia voou tan só 109 horas. Os pilotos quedaron impresionados co rendemento do avión, pero nungún outro Gloster Grouse foi proporcionado á forza aérea.[4]

Operadores

[editar | editar a fonte]
Suecia Suecia

Especificaciones (Grouse II)

[editar | editar a fonte]
Gloster Grouse II

Datos de Gloster Aircraft since 1917[8]

Características xerais

[editar | editar a fonte]
  • Tripulación: 2
  • Lonxitude: 6,20 m
  • Envergadura: 8,48 m
  • Altura: 2,87 m
  • Superficie alar: 19 m2
  • Peso baleiro: 633 kg
  • Peso bruto: 961 kg
  • Motor: 1 motor radial de pistóns Armstrong Siddeley Lynx de 7 cilindros refrixerado por aire con 185 cabalos
  • Hélice: 2-bladed fixed-pitch propeller

Rendemento

[editar | editar a fonte]
  • Velocidade máxima: 190 km/h
  • Autonomía: 3 horas e 45 minutos
  • Teito de servizo: 5 500 m
  • Tempo a altitude: 3 000 m en 17 minutos

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ "Gloster Grouse". Department of computer science, University of Western Ontario. Arquivado dende o orixinal o 13 de xuño de 2007. Consultado o 15 de abril de 2024. 
  2. ↑ Taylor, Michael J.H.; Bill Gunston (1980). Jane's Encyclopedia of Aviation. Vol. 1. Grolier Educational Corporation. p. 583
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 James 1971, p.89
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 "Ö3 Gloster Grouse". www.avrosys.nu. Consultado o 2024-04-16. 
  5. ↑ Jackson 1973, p.335
  6. ↑ James 1971, pp. 90-91
  7. ↑ 7,0 7,1 James 1971, p.72
  8. ↑ James 1971, p. 93

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Jackson, A.J. (1973). British Civil Aircraft since 1919: Volume 2. Londres: Putnam. ISBN 0-370-10010-7. .
  • James, Derek N. (1971). Gloster Aircraft since 1917. Londres: Putnam. ISBN 0-370-00084-6. .