Gran Premio do Reino Unido de 1978

Modelo:Competición deportivaGran Premio do Reino Unido de 1978
Nome oficialXXXI John Player British Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio do Reino Unido Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1978 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento76 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Brands Hatch (Kent) 51°21′24″N 0°15′45″L / 51.356666666667, 0.2625 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude3,703 km Editar o valor en Wikidata
PaísReino Unido Editar o valor en Wikidata
Data16 de xullo de 1978 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoCarlos Reutemann Editar o valor en Wikidata
Pole positionRonnie Peterson Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaNiki Lauda Editar o valor en Wikidata

James Hunt no McLaren M26

O Gran Premio do Reino Unido de 1978 (oficialmente o XXXI John Player British Grand Prix) foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 16 de xullo de 1978 no circuíto de Circuíto de Brands Hatch, Kent, Inglaterra. Foi a décima carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1978, disputada sobre 76 voltas.

Resumo da carreira

[editar | editar a fonte]

Eliminatorias

[editar | editar a fonte]

Cun total de 31 coches na lista de inscritos, decidiuse prohibir a participación do Martini de René Arnoux, o que deixou 30 coches para a cualificación.[1]

Como era de esperar, o Team Lotus ocupou a primeira fila da grella, aínda que nesta ocasión Ronnie Peterson adiantouse a Mario Andretti. Jody Scheckter en Wolf e Niki Lauda en Brabham formaron a segunda fila, mentres que na terceira estaban Riccardo Patrese no Arrows e Alan Jones no Williams. O top ten completouse con Jacques Laffite do Ligier, Carlos Reutemann de Ferrari, John Watson no segundo Brabham e Patrick Depailler no Tyrrell.

Ao comezo da carreira, Andretti adiantou a Peterson, con Scheckter terceiro e Jones ascendendo ao cuarto posto. Os lotus rapidamente lograron unha gran diferenza, e parecía que ían dominar, ata que Peterson retirouse na volta 7, cunha fuga de combustible. Andretti seguiu á fronte ata que unha picada obrigoulle entrar a boxes na volta 24, antes de que o seu motor fallara cinco voltas máis tarde.

Scheckter herdou o liderado, seguido de cerca por Jones, Lauda e Patrese. Na volta 27, o eixe de transmisión de Jones rompeu, antes de que Scheckter comezara a sufrir problemas co cambio. Na volta 34, Lauda alcanzou ao surafricano, quen se retirou tres voltas máis tarde. Isto deixou a Patrese segundo, con Reutemann terceiro, e Watson cuarto, Didier Pironi quinto no segundo Tyrrell e Keke Rosberg no sexto lugar no ATS.[2]

Na volta 41, Patrese sufriu unha picada na roda traseira, que provocou un fallo na suspensión. Pironi tamén se retirou nesta volta con problemas na caixa de cambios, quedando Rosberg cuarto. O finlandés pronto se viu presionado por Depailler, que o pasou na volta 49.

Reutemann alcanzou a Lauda e pasouno na volta 60 acadando o liderado, os dous estaban dobrando ao McLaren de Bruno Giacomelli. O arxentino mantivo baixo control ó austríaco nas voltas finais, logrando a súa terceira vitoria da tempada cunha vantaxe de 1´2 segundos. Watson terminou 36 segundos detrás de Lauda e 36 por diante de Depailler, mentres que un fallo na suspensión de Rosberg na volta 60 significaba que os puntos finais foron a Hans-Joachim Stuck no Shadow e Patrick Tambay no McLaren.

Clasificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 11 Carlos Reutemann Ferrari 76 1:42:12.39 8 9
2 1 Austria Niki Lauda Brabham-Alfa Romeo 76 + 1.23 4 6
3 2 John Watson Brabham-Alfa Romeo 76 + 37.25 9 4
4 4 Francia Patrick Depailler Tyrrell-Ford 76 + 1:13.27 10 3
5 16 Alemaña Hans-Joachim Stuck Shadow-Ford 75 + 1 Lap 18 2
6 8 Francia Patrick Tambay McLaren-Ford 75 + 1 volta 20 1
7 33 Italia Bruno Giacomelli McLaren-Ford 75 + 1 volta 16
8 30 Brett Lunger McLaren-Ford 75 + 1 volta 24
9 19 Italia Vittorio Brambilla Surtees-Ford 75 + 1 volta 25
10 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Matra 73 + 3 voltas 7
NC 9 Alemaña Jochen Mass ATS-Ford 65 + 11 voltas 26
Ret 10 Finlandia Keke Rosberg ATS-Ford 59 Suspensión 22
Ret 17 Suíza Clay Regazzoni Shadow-Ford 49 Caixa de cambios 17
Ret 15 Francia Jean-Pierre Jabouille Renault 46 Turbo 12
Ret 35 Italia Riccardo Patrese Arrows-Ford 40 Suspensión 5
Ret 3 Francia Didier Pironi Tyrrell-Ford 40 Caixa de cambios 19
Ret 20 Jody Scheckter Wolf-Ford 36 Caixa de cambios 3
Ret 14 Emerson Fittipaldi Fittipaldi-Ford 32 Motor 11
Ret 37 Italia Arturo Merzario Merzario-Ford 32 Sistema combustible 23
Ret 22 Derek Daly Ensign-Ford 30 Roda 15
Ret 5 Mario Andretti Lotus-Ford 28 Motor 2
Ret 27 Australia Alan Jones Williams-Ford 26 Transmisión 6
Ret 12 Gilles Villeneuve Ferrari 19 Transmisión 13
Ret 25 Héctor Rebaque Lotus-Ford 15 Caixa cambios 21
Ret 7 James Hunt McLaren-Ford 7 Accidente 14
Ret 6 Ronnie Peterson Lotus-Ford 6 Fuga combustible 1
NSC 18 Rupert Keegan Surtees-Ford
NSC 36 Alemaña Rolf Stommelen Arrows-Ford
NSC 23 Geoff Lees Ensign-Ford
NSC 40 Tony Trimmer McLaren-Ford

Posicións logo da carreira

[editar | editar a fonte]
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Francia de 1978
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1978
Carreira seguinte:
Gran Premio de Alemaña de 1978
Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 1977
Gran Premio do Reino Unido Carreira seguinte:
Gran Premio do Reino Unido de 1979
  1. "What? - Martini". 8W. Consultado o 29 October 2013. 
  2. "Grand Prix Results: British GP, 1978". Grandprix.com. Consultado o 29 October 2013. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]