Haloperoxidase

As haloperoxidases son encimas peroxidases que poden actuar como catalizadores na oxidación de haluros polo peróxido de hidróxeno.[1] Tanto os haluros coma o peróxido de hidróxeno son substancias comúns no medio ambiente.[2]

Mecanismo e termodinámica

[editar | editar a fonte]

As haloxenacións de compostos orgánicos por halóxenos libres (F
2
, Cl
2
, Br
2
, e ás veces I
2
) é un proceso xeralmente favorable. Realízase industrialmente a grande escala. Porén, na natureza non existen halóxenos libres en cantidades apreciables. A combinación de peróxido de hidróxeno, que é abundantemente producido polos seres vivos aerobios, e os anións haluro Cl
, Br
, I
proporciona o equivalente de Cl
2
, Br
2
, I
2
. A oxidación destes anións polo peróxido de hidróxeno é lenta en ausencia de encimas. Estes encimas chámanse haloperoxidases. A reacción que catalizan é:

X
+ H
2
O
2
+ H+
+ R−H → X + 2 H
2
O + R−X

Desde a perspectiva da termodinámica, a ecuación de Nernst confirma que o peróxido de hidróxeno pode oxidar o cloruro (E°= 1,36 V), bromuro (E°= 1,09 V) e ioduro (E°= 0,536 V) en condicións termodinámicas comúns na natureza, é dicir, un rango de temperaturas de aproximadamente 0–30 °C e un intrvalo de pH de 3 (na capa de solo húmica) a 8 (auga de mar). O fluoruro (E°= 2,87 V) non pode ser oxidado polo peróxido de hidróxeno.

Clasificación

[editar | editar a fonte]

A táboa mostra a clasirficación das haloperoxidases segundo os haluros cuxa oxidación poden catalizar.

A clasificación destes encimas pola usabilidade do substrato non indica necesariamente unha preferencia encima substrato. por exemplo, aínda que a eosinófilo peroxidase é capaz de oxidar o cloruro, preferentemente oxida o bromuro.[3]

As haloperoxidases de mamíferos mieloperoxidase (MPO), lactoperoxidase (LPO) e eosinófilo peroxidase (EPO) son quen de oxidar o tiocianato de pseudohaluro (SCN). Todas elas conteñen un grupo prostético hemo unido covalentemente por enlaces éster a cadeas laterais con aspartato ou glutamato. A MPO ten un terceiro enlace covalente cun residuo de metionina. A peroxidase do ravo picante pode tamén oxidar estes substatos, mais o seu hemo non está unido covalentemente e queda danado durante o recambio.[4]

As haloperoxidaes dependentes de vanadio conteñen un grupo prostético vanadato e utilizan o peróxido de hidróxeno para oxidar un ión haluro nun intermediario electrófilo reactivo. Unha vanadio bromoperoxidase específica de organismos mariños (fungos, bacterias, microalgas, quizais tamén outros eucariotas) produce compostos orgánicos bromados.[5]

Os gasterópodos mariños Murex teñen unha bromoperoxidase que usan para producir a tintura púrpura de Tiro. O encima é moi específico para o bromuro e fisicamente estable, pero o seu sitio activo non foi caracterizado.

Haloperoxidase Haluro oxidable Orixe, Notas
Cloroperoxidase (CPO) Cl, Br, I neutrófilos (mieloperoxidase),

eosinófilos (eosinófilo peroxidase, pode usar Cl, prefire Br)
Caldariomyces fumago

Bromoperoxidase (BPO) Br, I leite, saliva, bágoas (lactoperoxidase),

ovos de ourizo de mar (ovoperoxidase),
vanadio bromoperoxidase,(algas mariñas, outras especies mariñas?),
Bromoperoxidase de Murex (non usa I ou Cl)

Iodoperoxidase (IPO) I ravo picante (peroxidase do ravo picante)

tiroide (tiroide peroxidase)

  1. S.L. Neidleman, J. Geigert (1986) Biohalogenation - principles, basic roles and applications; Ellis Horwood Ltd Publishers; Chichester; ISBN 0-85312-984-3
  2. Vaillancourt, Frédéric H.; Yeh, Ellen; Vosburg, David A.; Garneau-Tsodikova, Sylvie; Walsh, Christopher T. (2006). "Nature's Inventory of Halogenation Catalysts: Oxidative Strategies Predominate". Chemical Reviews 106 (8): 3364–3378. PMID 16895332. doi:10.1021/cr050313i. 
  3. [1] Arquivado 2009-05-26 en Wayback Machine. Eosinophils preferentially use bromide to generate halogenating agents - Mayeno et al. 264 (10): 5660 - Journal of Biological Chemistry
  4. [2] Role of Heme-Protein Covalent Bonds in Mammalian Peroxidases
  5. Winter, JM; Moore, BS (xullo de 2009). "Exploring the chemistry and biology of vanadium-dependent haloperoxidases". J. Biol. Chem. 284 (28): 18577–81. PMC 2707250. PMID 19363038. doi:10.1074/jbc.R109.001602. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]