Il pirata

Il pirata O pirata
Libreto de Il pirata para La Scala (1827).
Forma	Ópera seria
Actos e escenas	2 actos
Idioma orixinal do libreto	Italiano
Libretista	Felice Romani
Fontes literarias	Bertram, or The Castle of Saint Aldobrand, de C. Maturin
Estrea	27 de outubro de 1827
Teatro da estrea	Teatro alla Scala
Lugar da estrea	Milán
Duración	2 horas 30 minutos
Música
Compositor	Vincenzo Bellini
Localización da partitura	Conservatorio San Pietro a Majella (Nápoles)
Personaxes
Ernesto (baixo) Imogene (soprano) Gualtiero (tenor) Goffredo (Solitario) (baixo)[1]

Il pirata (en galego, O pirata) é unha ópera en dous actos con música de Vincenzo Bellini e libreto en italiano de Felice Romani, a partir dunha tradución francesa da obra tráxica Bertram, or The Castle of Saint Aldobrand de Charles Maturin, a pesar de que o seu título foi tomado, presumiblemente, da novela The Pirate, de Walter Scott. Foi estreada no Teatro alla Scala de Milán o 27 de outubro de 1827.

A obra orixinal ten sido comparada coa ópera de Bellini e se destacou a influencia de Il Pirata en Lucia di Lammermoor de Gaetano Donizetti.^[2] Tamén se analizou a forma en que Bellini reciclou música propia nesta ópera, así como o seu emprego dun "estilo compositivo máis conscientemente innovador" e a súa maior participación na elaboración do libreto, en comparación con esforzos precedentes onde mostraba unha maior deferencia cara aos libretistas elixidos polo empresario da ópera napolitana e os correspondentes textos.^[3] Ademais, un comentario do século XIX observou a influencia musical de Il Pirata na ópera temperá de Richard Wagner Das Liebesverbot^[4]

Esta ópera, dunha considerable dificultade e moi poucas veces programada antes do renacemento belcantista da segunda metade do século XX, tense difundido gradualmente a través de gravacións realizadas por grandes divas. A recuperación de 'Il pirata débese á gravación que realizou Maria Callas en 1959, que aínda que severamente curtada, deu a coñecer a primeira ópera adulta de Bellini con tódalas súas belezas. Callas fixo un esforzo pra dar dignidade a unha gravación cun equipo vogal moi frouxo e un director que impulsaba á orquestra de xeito verdiano. Porén, na súa interpretación consérvase todo o que se puido salvar deste naufraxio, sobre todo a famosa aria Col sorriso d'innocenza, da cal existen outras gravacións da diva italiana.^[5]

Esta ópera rara vez se representa na actualidade; nas estatísticas de Operabase ^[6] aparece con só 5 representacións para o período 2005-2010.

Personaxes

Personaxe	Tesitura	Elenco na estrea, 27 de outubro de 1827 (Director: -)
Ernesto, Duque de Caldora	barítono	Antonio Tamburini
Imogene, súa dona	soprano	Henriette Méric-Lalande
Gualtiero, anterior Conde de Montalto, agora pirata	tenor	Giovanni Rubini
Itulbo, tenente de Gualtiero	tenor	Lorenzo Lombardi
Goffredo, un ermitán, no pasado titor de Gualtiero	baixo	Pietro Ansilioni
Adele, acompañante de Imogene	soprano	Marietta Sacchi
Un neno, fillo de Imogene e Ernesto	papel mudo
Pescadores e mulleres, piratas, cabaleiros, damas

Notas

1. Guía visual de la Ópera, Espasa.
2. Stephen A. Willier, "Madness, the Gothic, and Bellini's Il pirata". The Opera Quarterly, 6, 7-23 (1989).
3. Mary Ann Smart, "In Praise of Convention: Formula and Experiment in Bellini's Self-Borrowings", Journal of the American Musicological Society, 53(1), pp. 25-68 (Primavera, 2000).
4. "Wagner on Bellini", The Musical Times and Singing Class Circular, 27(516), pp. 66-68 (1886).
5. ALIER, Roger. Guia Universal de la ópera. Barcelona, 2007, Ediciones Robinbook. ISBN 978-84-96924-03-1 (en castelán)
6. "Estatísticas en Operabase". Arquivado dende o orixinal o 14 de maio de 2017. Consultado o 11 de xaneiro de 2012. 

Véxase tamén

A Galipedia ten un portal sobre: Ópera

---

Este artigo sobre música é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

---