Institut d'Estudis Catalans

Institut d'Estudis Catalans
Acrónimo	IEC
Tipo	sociedade científica, instituto e editor de acceso aberto
Data de fundación	18 de xuño de 1907
Fundador(es)	Enric Prat de la Riba
Presidente/a	Maria Teresa Cabré (2021-) link=https://www.wikidata.org/wiki/Q62016184?uselang=gl]] (2021-); Maria Corominas i Piulats (pt) (2021-)
Secretario/a	Àngel Messeguer i Peypoch
Orzamento	8769321.61 euros
Organización subsidiaria	Societat Catalana de Terminologia e Sección Histórico-Arqueolóxica do Institut d'Estudis Catalans
Premios	Medalla de Ouro da Generalitat de Cataluña, National Cultural Heritage Award, Premio de Honor Lluís Carulla, Premi Nacional a la Projecció Social de la Llengua Catalana e Canigó Award
Sede	Barcelona
País	España
Na rede
	http://www.iec.cat
	[ editar datos en Wikidata ]

O Institut d'Estudis Catalans (en galego, Instituto de Estudos Cataláns, IEC) é unha institución cultural de Cataluña, privada, fundada por iniciativa de Enric Prat de la Riba, mediante uns acordos coa Deputación de Barcelona o 18 de xuño de 1907 e o 14 de febreiro de 1911, da cal Prat de la Riba era presidente.

Historia e características

Constitúeo unha corporación académica, científica e cultural que ten por obxecto a investigación de tódolos elementos da cultura de Cataluña.

Ditas funcións están recoñecidas polo Real decreto 3118/1976, do 26 de novembro, e a Resolución da Generalitat de Cataluña di 17 de maio do 2001, polo cal se publican os seus estatutos, que recollen a letra e o espírito dos acordos fundacionais. En 1922, foi admitido na Unión Académica Internacional.

A corporación ten a súa sede principal na cidade de Barcelona e estabeleceu delegación en todo o seu ámbito xeográfico de actuación (artigo 6 dos seus estatuto). Dito ámbito de actuación son tódolos lugares de lingua e cultura catalás (artigo 1 do Real Decreto 3118/1976).

A sección filolóxica do IEC cumpre a función de academia da lingua catalá. As súas competencias normativizadoras son recoñecidas en Cataluña, as Illas Baleares e Andorra. No Rosellón, en Francia, a pesar do carácter non oficial da lingua, o Consello Xeral do departamento de Pireneos Orientais tamén recoñece a autoridade do IEC].^[1]

Na Comunidade Valenciana, seguen as Normas da Academia Valenciana da Lingua, que son, de feito, as mesmas normas que as do IEC, mentres que na Franxa de Aragón, o catalán falado non ten ningún carácter de oficialidade. O IEC está ultimamente o encargo da revisión do Diccionari català-valencià-balear.

Seccións e sociedades filiais

Seccións

Histórico-Arqueolóxica.
Ciencias Biolóxicas.
Ciencias e Tecnoloxía.
Filolóxica.
Filosofía e Ciencias Sociais.

Sociedades filiais

O Institut d'Estudis Catalans conta ademais cunha trintena de sociedades filiais que teñen por obxectivo o estudo dunha ou diversas especialidades científicas ou culturais, que son parte integrante da estrutura académica do Instituto como entidades autónimas e están adscritas a unha das súas seccións. Só a modo de exemplo, pódense citar a Sociedade de Amigos da Arte Románica, a Sociedade Catalá de Matemáticas, a Sociedade Catalá de Sociolingüística ou a Sociedade Catalá de Estudos Numismáticos.^[2]

Notas

↑ Lei do consello xeral dos Pireneos Orientais no que se recoñece a autoridade do IEC Arquivado 25 de marzo de 2009 en Wayback Machine..
↑ "Societat Catalana d’Estudis Numismàtics". En Enciclopèdia.cat.

Véxase tamén

Ligazóns externas

[1] Lei do consello xeral dos Pireneos Orientais no que se recoñece a autoridade do IEC Arquivado 25 de marzo de 2009 en Wayback Machine..

[2] "Societat Catalana d’Estudis Numismàtics". En Enciclopèdia.cat.

[1]

[2]