Jacinta Marto

Modelo:BiografíaJacinta Marto

(1917) Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(pt) Jacinta de Jesus Marto Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento5 de marzo de 1910 Editar o valor en Wikidata
Povoação de Aljustrel, Portugal (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Morte20 de febreiro de 1920 Editar o valor en Wikidata (9 anos)
Hospital de D. Estefânia, Portugal (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Causa da mortegripe de 1918 Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaBasílica de Nossa Senhora do Rosário (pt) Traducir (1951–)
Cemitério de Vila Nova de Ourém (pt) Traducir (1920–1935) Editar o valor en Wikidata
Q89547790ser un dos tres pastoriños que afirmou ver a Nosa Señora na Cova da Iría, en Fátima
Actividade
Ocupaciónpastora de ovellas Editar o valor en Wikidata
Enaltecemento
Día de festividade relixiosa20 de febreiro Editar o valor en Wikidata
Compañeiro profesionalFrancisco Marto: Jacinta and Francisco Marto (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Familia
IrmánsFrancisco Marto Editar o valor en Wikidata
BNE: XX1023322 WikiTree: Marto-20 Find a Grave: 8115838 Editar o valor en Wikidata

Jacinta de Jesús Marto, nada en Aljustrel, Fátima, o 5 de marzo de 1910[1] e finada en Lisboa o 20 de febreiro de 1920 foi un dos tres pastoriños que afirmou ver a Nosa Señora na Cova da Iría, en Fátima, entre 13 de maio e 13 de outubro de 1917.[2]

Foi beatificada polo Papa Xoán Paulo II o día 13 de maio de 2000 no Santuario de Fátima, e foi canonizada polo Papa Francisco no mesmo local o día 13 de maio de 2017, por ocasión das celebracións do Centenario das Aparicións de Fátima.[3]

Biografía

[editar | editar a fonte]

Filla máis nova de Manuel Pedro Marto e da súa muller Olímpia de Jesus dos Santos, Jacinta era unha nena típica do Portugal rural da época. Como de inicio non frecuentaba a escola, Jacinta traballaba como pastora xunto co seu irmán Francisco Marto e a súa prima Lucía dos Santos. Máis tarde, logo tras as aparicións na Cova da Iría e segundo as mensaxes recibidas, por recomendación de Nosa Señora entrou na escola primaria. De acordo coas memorias da Irmá Lúcia, Jacinta era unha nena afectiva e moi afável e emocionalmente fráxil.

Lúcia dos Santos (aos dez anos de idade, no medio) e seus dous primos: Francisco Marto (de nove anos) e Jacinta Marto (de sete anos) suxeitando seus rosarios.

Tras as aparicións, os dous irmáns foron influenciados porque viron o inferno, durante a terceira aparición (en xullo de 1917). Deslumbrada coa triste sorte dos pecadores, na súa simplicidade, decide responder ao chamamento da Virxe María e facer penitencia e sacrificio pola conversión dos pecadores.

Os tres nenos, máis particularmente Jacinta, practicaban mortificacións e penitencias. É posíbel que prolongados xaxúns a enfraquecesen ao punto de ter sucumbido á epidemia xerada pola pneumónica que varreu a Europa en 1918, a consecuencia da primeira guerra mundial. Jacinta, que sufría de pleurisia e non podía ser anestesiada debido á má condición do seu corazón, foi asistida en varios hospitais, estivo acollida temporalmente no Orfanato de Nosa Señora dos Milagres, en Lisboa, acabando por falecer a 20 de febreiro de 1920, no Hospital de Dona Estefânia da mesma cidade.[4]

Jacinta Marto foi beatificada, xuntamente co seu irmán Francisco, polo Papa Xoán Paulo II a 13 de maio de 2000; é a cristiá máis nova non-mártir en ser beatificada. O seu día festivo é 20 de febreiro; o día 11 de marzo de 2010 celebrouse o Centenario do nacemento de Jacinta Marto, coa audiencia do Papa Bieito XVI. A súa canonização foi realizada polo Papa Francisco o día 13 de maio de 2017, por ocasión das celebracións do Centenario das Aparicións de Fátima.

As aparicións particulares a Jacinta

[editar | editar a fonte]

De acordo coas Memorias da Irmá Lucía, Jacinta Marto, posteriormente ás aparicións de Fátima, recibiu aínda algunhas apariciónss particulares de Nosa Señora. Desas aparicións marianas particulares, a Irmá Lucía destacou as seguintes:

  • Jacinta ve o Santo Padre - Lucía así relata na súa Terceira Memoria: "Un día, fomos pasar as horas da sesta para xunto do pozo de meus pais. Jacinta sentou nas laxes do pozo; o Francisco, comigo, foi procurar o mel silvestre nas asubías dun asubiado dunha ribanceira que aí había. Pasado un pouco de tempo, Jacinta chama por min: – Non viches o Santo Padre? – Non! – Non sei como foi! Eu vin o Santo Padre nunha casa moi grande, de xeonllos, diante dunha mesa, coas mans na cara, a chorar. Fóra da casa estaba moita xente e uns lanzabanlle pedras, outros rogábanlle pragas e dicíanlle moitas palabras feas. Coitadiño do Santo Padre! Temos que pedir moito por El. Noutra ocasión, fomos para a Lapa do Cabeço. Chegados aí, prostrámonos por terra, a rezar as oracións do Anxo. Pasado algún tempo, Jacinta érguese e chama por min: – Non ves tanta estrada, tantos camiños e campos cheos de xente, a chorar con fame, e non ten nada para comer? E o Santo Padre nunha Igrexa, diante do Inmaculado Corazón de Maria, a rezar? E tanta xente a rezar con El?
  • Visións da guerra - "Un día fun a súa casa, para estar un pouco con ela. Encontreina sentada na cama, moi pensativa. – Jacinta, que estás a pensar? – Na guerra que hai-de vir. Ha de morrer tanta xente! E vai case toda para o inferno! Han de ser arrasadas moitas casas e mortos moitos Padres (tratábase da segunda guerra mundial). Olla: eu vou para o Ceo. E ti, cando veres, de noite, esa luz que aquela Señora dixen que vén antes, foxe para alí tamén! – Non ves que para o Ceo non se pode fuxir? – É verdade! Non podes. Mais non teñas medo! Eu, no Ceo, hei-de pedir moito por ti, polo Santo Padre, por Portugal, para que a guerra non veña para acá, e por todos os Sacerdotes.
  • Visitas de Nosa Señora - A 23 de decembro de 1918, Francisco e Jacinta adoeceran ao mesmo tempo. Indo visitalos, Lucía encontrou Jacinta no auxe da alegría. Na súa Primeira Memoria, Lúcia conta: "Un día mandoume chamar: que fose xunto dela á présa. Alí fun, correndo. – Nosa Señora veunos ver e di que vén buscar o Francisco moi breve para o Ceo. E a min preguntoume se quería aínda converter máis pecadores. Díxenlle que si. Díxenme que ía para un hospital, que alí sufriría moito; que sufrise pola conversão dos pecadores, en reparação dos pecados contra o Inmaculado Corazón de Maria e por amor de Jesus. Preguntei se ti ías comigo. Dixen que non. Isto é o que me custa máis. Dixen que ía miña nai levarme e, despois, fico alí soa! En fins de decembro de 1919, de novo a Santíssima Virgem se dignou visitar a Jacinta, para Ihe anunciar novas cruces e sacrificios. Deume a noticia e dicíame: – Díxenme que vou para Lisboa, para outro hospital; que non che torno a ver, nin os meus pais; que, despois de sufrir moito, morro soa, mais que non teña medo; que me vai alí Ela buscar para o Ceo. Durante a súa permanencia de 18 días no hospital en Lisboa, Jacinta foi favorecida con novas visitas de Nosa Señora, que lle anunciou o día e a hora en que habería de morrer. Catro días antes da levar para o Ceo, a Santíssima Virgem tiroulle todas as dôres. Nas vésperas da súa morte, alguén lle preguntou se quería ver a nai, ao que ela respondeu: - A miña familia durará pouco tempo e en breve se encontrarán no Ceo… Nosa Señora aparecerá outra vez, mais non a min, porque con certeza morro, como Ela me dixen".[4]

Eventos históricos

[editar | editar a fonte]
Os tres pastoriños de Fátima: Lucía, Francisco e Jacinta.
  • 5 de marzo de 1910 - Nace en Aljustrel, Fátima.
  • 1916 - Lucía, Francisco e Jacinta asisten a aparicións do Anxo de Portugal.
  • 1917 - De maio a outubro, os tres pastoriños afirman ver Nosa Señora na Cova da Iría.
  • 23 de decembro de 1918 - Jacinta e Francisco adoecen, vítimas de pneumónica.
  • 21 de xaneiro de 1920 - É levada para Lisboa, onde fica internada no Orfanato de Nosa Señora dos Milagres, na Rúa da Estrela, n.º 17, actual Mosteiro do Inmaculado Corazón de Maria. O día 2 de febreiro de 1920 é levada para o Hospital de Dona Estefânia, en Lisboa.
  • 20 de febreiro de 1920 - Morre no Hospital de Dona Estefânia. É sepultada no cemiterio de Vila Nova de Ourém, no nicho da familia do Barão de Alvaiázere.
  • 12 de setembro de 1935 - Os seus restos mortais son trasladados para o cemiterio de Fátima, data en que a urna foi aberta e revelado o seu corpo incorrupto.
  • 1 de maio de 1951 - Os seus restos mortais son trasladados para a Basílica de Nosa Señora do Rosario, no Santuario de Fátima, onde é sepultada.
  • 13 de maio de 1989 - O Papa Xoán Paulo II publica o decreto que proclama a heroicidade das virtudes dos videntes Francisco e Jacinta Marto.
  • 13 de maio de 2000 - Beatificación en Fátima dos pastoriños Francisco e Jacinta Marto polo Papa Xoán Paulo II.
  • 11 de marzo de 2010 - Celebración do centenario do seu nacemento coa audiencia do Papa Bieito XVI.
  • 12 e 13 de maio de 2010 - O Papa Bieito XVI visita o Santuario de Fátima no 10.º aniversario da beatificación dos pastoriños Jacinta e Francisco.[5][6]
  • 23 de marzo de 2017 - O Papa Francisco aproba o milagre necesario para a canonización dos beatos Francisco e Jacinta Marto.
  • 20 de abril de 2017 - O Papa Francisco confirma a canonización dos beatos Francisco e Jacinta Marto para o día 13 de maio de 2017, por ocasión das celebracións do Centenario das Aparicións de Fátima.[3]
  • 12 e 13 de maio de 2017 - O Papa Francisco visita como peregrino o Santuario de Fátima, na conmemoración do centenario das Aparicións. O día 13 preside a celebración eucarística e canoniza a Jacinta xuntamente co seu irmán Francisco. Os dous irmáns son os máis mozos santos non-mártires na historia da Igrexa Católica.[7]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ "Santuario de Fatima | Se conmemora hoy el aniversario del nacimiento de Santa Jacinta Marto". Santuário de Fátima (en castelán). Consultado o 2021-03-07. 
  2. ↑ "Assinala-se hoje o aniversário de nascimento da Santa Jacinta Marto". Santuário de Fátima (en portugués). Consultado o 2024-12-30. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Gomes, João Francisco. "Papa confirma: pastorinhos vão ser canonizados a 13 de maio em Fátima". Observador (en portugués). Consultado o 2024-12-30. 
  4. ↑ 4,0 4,1 "João Paulo II em Fátima". www.ecclesia.pt. Consultado o 2024-12-30. 
  5. ↑ Portugal, Rádio e Televisão de (2010-05-12). "Papa lembrou João Paulo II na Capelinha das Aparições". Papa lembrou João Paulo II na Capelinha das Aparições (en portugués). Consultado o 2024-12-30. 
  6. ↑ "Viagem Apostólica a Portugal (11-14 de maio de 2010). Bento XVI". www.vatican.va. Consultado o 2024-12-30. 
  7. ↑ "Fátima 2017: Canonização de Francisco e Jacinta exigiu «revolução» na Igreja – Agência ECCLESIA" (en portugués). Consultado o 2024-12-30. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]