Joan Veny i Clar[1], nado en Campos, Mallorca, o 22 de agosto de 1932,[2] é un lingüista e dialectólogo mallorquín, considerado un dos máis prestixiosos e recoñecidos dos Países Cataláns.[3] É autor de Els parlars catalans, libro imprescindible para a dialectoloxía catalá, síntese da variación dialectal de toda a zona dos Països Cataláns e ao mesmo tempo dunha obra aínda máis densa e rica, elaborada conxuntamente con Lídia Pons: o Atlas Lingüístico do Dominio Catalán.
É catedrático emérito de Filoloxía Catalá da Universidade de Barcelona. Ademais desta universidade estudou en Lovaina e Poitiers . Doutorouse en filoloxía románica en 1956 coa tese Paralelismos léxicos en los dialectos Catalanes dirixida por Antoni M. Badia i Margarit e publicada en 1960. A súa investigación no campo da dialectoloxía sitúase á vangarda da lingua catalá, sobre todo a raíz da publicación de Els parlars catalans (en 1978), que recolle e estabelece unha síntese da variación dialectal da lingua catalá. Ese mesmo ano ingresou no Instituto de Estudos Cataláns. Tamén se dedicou á edición de textos (Regiment de preservación de pestilència, de Jaume d'Agramunt, s. XIV; edición publicada en 1971) e a historia da lingua, con especial atención á etimoloxía. Publicou numerosos artigos sobre lingüística catalá (como a dialectoloxía mallorquina ou mesmo os occitanismos no Rosellón), especialmente sobre dialectoloxía, xeolingüística e etimoloxía; neste campo, dedicou varios estudos á ictonimia; participou en varios congresos.
É director do Atlas Lingüístic del Domini Català (ALDC), un proxecto de investigación do Instituto de Estudos Cataláns sobre diversidade dialectal, elaborado xunto con Lídia Pons i Griera e iniciado por Antoni Maria Badia i Margarit, cuxo resultado, obra de nove volumes, publícase desde 1998 e pódese consultar en Internet (ALDC)[4]. Tamén é un dos membros máis destacados do equipo de redacción do Atlas Linguistique Roman, ademais de responsable da parte catalá de varios programas internacionais de investigación no campo da xeolingüística.
É doutor honoris causa pola Universidade de Valencia (2008) e pola Universidade das Illas Baleares (2016). [5] Foi galardoado coa Cruz de Sant Jordi da Generalitat de Cataluña (1997), o Premio Fundación Catalana de Apoio á Investigación (2004), a Medalla de Honra Xarxa Vives d'Universitats (2013 ) e o Premio de Honor das Letras Catalás ( 2015), entre outros recoñecementos e homenaxes. O colexio de Campos leva o seu nome.