José Toribio Medina ca. 1910 | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 21 de outubro de 1852 Santiago de Chile |
Morte | 11 de decembro de 1930 (78 anos). Santiago de Chile. Chile. |
País de nacionalidade | Chilena. |
Educación | Universidade de Chile. |
Actividade | |
Campo de traballo | Historiografía, numismática, bibliografía, lexicografía. |
Lugar de traballo | Lima Santiago de Chile |
Ocupación | avogado, coleccionista, escritor, bibliógrafo, historiador, diplomático |
Membro de | |
Familia | |
Cónxuxe | Mercedes Ibáñez Rondizzoni (1885). |
Premios | |
(1926): Medalla Huntington (ANS). | |
Descrito pola fonte | Obálky knih, Encyclopædia Britannica |
José Toribio Medina Zavala, nado en Santiago de Chile o 21 de outubro de 1852 e finado na mesma cidade o 11 de decembro de 1930, foi un prolífico polígrafo chileno, historiador, numismático, bibliógrafo e lexicógrafo, recoñecido, entre outros, polos seus estudos biográficos, sobre a literatura colonial chilena ou sobre a historia da imprenta hispanoamericana.
José Toribio Medina naceu o 21 de outubro de 1852 na capital chilena, fillo de Mariana Zavala e de José del Pilar Medina.[1]
A súa educación primaria transcorreu no colexio privado Santiago, da cidade de Talca, onde o seu pai fora nomeado xuíz. En 1865 ingresou no Instituto Nacional General José Miguel Carrera, xa en Santiago, para cursar a súa educación secundaria pola rama de Humanidades, que finalizou en 1869. O ano seguinte continuou a súa formación na Universidade de Chile, na que se graduou dos seus estudos de Dereito en 1873.[1][2]
Ao logo da súa traxectoria, Medina diversificou os seus focos de interese en diversas áreas, entre as que destacou como bibliógrafo e compilador de obras, fontes e documentos sobre a historia e a literatura colonial chilena e hispanoamericana, o que o levou a ser recoñecido como un destacado americanista, hispanista e colonialista.[1]
En decembro de 1874, o ministro de Relacións Exteriores, Adolfo Ibáñez, nomeouno secretario da representación diplomática de Chile en Lima, o que lle facilitou o acceso á documentación do Vicerreinado do Perú. En 1884 pasou a ocupar o mesmo posto na legación do seu país en Madrid.[1][2]
Nas súas viaxes ao estranxeiro visitou tamén arquivos e bibliotecas na Arxentina, nos Estados Unidos, no Reino Unido, en Francia e en España, e sinaladamente, nesta última, o Arquivo Xeral de Indias, o Arquivo de Simancas e o Arquivo Notarial de Madrid.[2] Os resultados destas investigacións plasmáronse nalgúns casos en posteriores compilacións e publicacións como a Biblioteca Americana, as compilacións cartográficas ou os volumes dedicados á historia da imprenta en Hispanoamérica. Moitas destas publicacións levounas a cabo el mesmo nunha imprenta instalada na súa propia casa.[1]
En 1897, a Universidade de Chile nomeouo membro académico da Facultade de Filosofía, Humanidades e Artes, o que lle permitiu ocupar a primeira cátedra de Historia Documental Americana e Chilena a partir de 1899.[1][2]
En 1925, Medina doou ao Estado chileno a súa biblioteca, composta por 60.000 impresos, 1668 manuscritos orixinais e 8.659 documentos transcritos. Todo este legado documental consérvase nunha sala da Biblioteca Nacional de Chile que leva o nome de Biblioteca Americana José Toribio Medina.[1][2]
Medina faleceu en Santiago de Chile o 11 de decembro de 1930 aos 78 anos.[1][2]
José Toribio Medina foi un prolífico autor, editor e tradutor, que conta con máis de 280 referencias, entre libros, opúsculos e artigos. Esta é unha escolma dalgúns dos seus traballos monográficos, representativos das diferentes áreas do saber que Medina cultivou:.[4][5]
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: José Toribio Medina |