Lateralidade

O concepto de lateralidade foi modificándose ó longo dos anos, polo que hai moitos autores que van dar definicións sobre ela. Segundo Fernández (2014) a lateralidade defínese como a preferencia dun lado do corpo respecto a outro ou a preferencia da metade do corpo, tendo en conta a prioridade dos membros superiores, do ollo, do oído e dos membros inferiores.

Tipos de lateralidade

[editar | editar a fonte]

Dentro da lateralidade podemos diferenciar certos tipos.

Encontramos a lateralidade harmónica, que se divide en dous tipos:

  1. Zurdo harmónico. Refírese a aquelas persoas que teñen preferencia polo lado esquerdo do seu corpo en actividades cotiás.
  2. Destro harmónico. Refírese a aqueles individuos que teñen unha prioridade polo lado dereito do seu corpo en actividades cotiás. Como por exemplo escribir.

A seguinte lateralidade que encontramos é a desharmónica. Esta, a súa vez, divídese en tres tipos:

  1. Ambidextro. O tipo de lateralidade que presentan individuos hábiles con ambas partes do corpo, o que significa que non van ter dificultades nas tarefas con ningún dos dous lados.
  2. Zurdo desharmónico. Lateralidade que presentan os suxeitos que usan unha parte do corpo, a esquerda, para realizar algunhas tarefas e a destra para outras. A elección dunha parte do corpo ou outra vai depender do tipo de actividade que se queira realizar.
  3. Destro desharmónico. Lateralidade na que o individuo utiliza ambas partes do corpo, aínda que normalmente utiliza a dereita preferiblemente, pero non ten dificultades á hora de realizar algunhas tarefas coa esquerda.

Tamén existen outros tipos de lateralidade que non se encontran definidos nos dous apartados anteriores como:

  • A zurdeira rectificada, tamén coñecida como zurdeira contrariada. Dáse naqueles individuos que presentaban unha zurdeira desde o nacemento pero, pola intervención de profesores/as, dos pais e nais ou de profesionais, comezaron a oprimir esta conduta para así utilizar a dereita en todas as actividades manuais.
  • A lateralidade patolóxica. Prodúcese por unha lesión no cerebro, polo que se orixina unha paralización da parte dominante ou preferente do corpo.
  • A lateralidade indefinida. Preséntana certas persoas que utilizan a parte destra do corpo para realizar só actividades determinadas.

Dominancias laterais

[editar | editar a fonte]

Ademais dos tipos de lateralidades tamén se teñen que establecer os tipos de dominancias laterais:

  1. Manual. A dominancia do uso dunha ou doutra man e da mellor eficacia ou habilidade con cada unha dela.
  2. Pedal. O pé preferido para realizar actividades motrices como xogar o fútbol ou a perna preferida a hora de manter o equilibrio.
  3. Ocular. Consiste en observar en que actividades se utiliza máis un ollo que outro , xa que na preferencia ocular é frecuente conxugar ambos.
  4. Auditiva. Aquela na que hai unha tendencia a escoitar máis por un oído que por outro. Está influenciada pola diferenza na agudeza auditiva de cada oído.

Trastornos da lateralidade

[editar | editar a fonte]

Segundo Casaprima (2011) unha lateralidade construída de maneira inadecuada pode producir trastornos na lateralidade. Pódense dividir do seguinte xeito:

  • A lateralidade de definición tardía. Este tipo de trastornos teñen que ver co sistema nervioso, xa que o individuo tarda en establecer os compoñentes corpóreo-espaciais e a aprendizaxe depende desta razón.
  • A lateralidade cruzada. Este trastorno é moi común na sociedade e afecta á coordinación man ollo, xa que un non coincide con outro.
  • A lateralidade cruzada motor-sensorial global. Neste caso fai referencia a cando a dominancia da man é distinta a oftalmo-auditiva.
  • A lateralidade contrariada. Este tipo de trastorno afecta a aquelas persoas que, por algunha razón, a súa dominancia manual é distinta cá lateralidade global do corpo. Afecta con frecuencia á caligrafía.
  • A lateralidade patolóxica. Aparece cando hai algunha enfermidade patolóxica e non se mostra a verdadeira lateralidade.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Auzías, M. (1990). Niños diestros, niños zurdos. Madrid: Visor D.L.
  • Fernández, A. M. (2014). La lateralidad y su influencia en el aprendizaje escolar. Universidad de La Rioja.

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]