Minica Mɨnɨka | ||
---|---|---|
Falado en: | Colombia e o Perú | |
Total de falantes: | 6 800 (2002) | |
Familia: | Bora-witoto Witoto-ocaina Witoto Minica-murui Minica | |
Escrita: | Alfabeto latino | |
Códigos de lingua | ||
ISO 639-1: | --
| |
ISO 639-2: | --- | |
ISO 639-3: | hto
| |
Mapa | ||
![]() | ||
Status | ||
![]() |
A lingua minica (mɨnɨka) é unha das tres linguas indíxenas da familia witoto. É falada por uns poucos milleiros de persoas no suroeste de Colombia.[2]
É falada na área superior do río Igara-Paraná, ó longo do río Caquetá e na illa de los Monos, así como no río Caguán preto de San Vicente del Caguán. En Colombia, o 75% deles están alfabetizados e o 85% están alfabetizados en castelán; a maioría dos falantes son bilingües. Existe un dicionario e unhas normas gramaticais.[2]
Só hai 5 falantes no Perú, onde ten unha consideración de oficial dentro da súa comunidade.[2]