Linguas araucanas | ||
---|---|---|
Falado en: | Chile e a Arxentina | |
Rexións: | Andes | |
Total de falantes: | ||
Familia: | Unha das familias lingüísticas primarias Linguas araucanas | |
Códigos de lingua | ||
ISO 639-1: | --
| |
ISO 639-2: | ---
| |
Mapa | ||
Status | ||
As lingua araucanas[1] son unha pequena familia de linguas que agrupa linguas indíxenas faladas no centro de Chile e nas áreas circundantes na Arxentina. Os representantes vivos desta familia son o mapuche (ISO 639-3: arn) e o huilliche (ISO 639-3: huh), faladas respectivamente polos pobos mapuche e huilliche. Estas linguas son ás veces consideradas dialectos diverxentes dunha soa lingua illada.
No 2007, estimouse que había 200 000 falantes de mapuche en Chile e 40 000 máis na Arxentina. O huilliche é unha lingua moribunda que só é falada por unhas poucas persoas de idade avanzada.[2]
Jolkesky (2016) sinala que hai semellanzas léxicas coa lingua kunza, a lingua mochica, as linguas uru-chipaya, as linguas arauacas, as linguas pano, as linguas hibito-cholón e as linguas quechuas polo contacto entre elas.[3]
Clasificación interna das linguas araucanas segundo Mason (1950):[4]
Clasificación interna das linguas araucanas segundo Jolkesky (2016):[3]
(† = extinta)
Loukotka (1968) enumera os seguintes elementos de vocabulario básico para as variedades de lingua mapuche (araucano).[5]
Termo | Mapuche | Picunche | Pehuenche | Huiliche | Chilote | Ranquelche |
---|---|---|---|---|---|---|
un | kiñe | kiñe | kiñe | kiñe | kenge | kiñe |
dous | epu | epue | epu | epu | epo | epú |
tres | küla | kela | kela | kila | köla | kʔla |
cabeza | longko | lonko | rlonko | lonkó | ||
man | kũ | kúü | kuü | ghechu | keñeu | |
auga | ko | ko | ko | ko | ku | go |
sol | antu | antü | ante | ante | ánte | ant'ü |
lúa | kuyen | küyén | küyen | kiyen | kién | kiyet |
millo | voe | wa | wa | waká | wa | |
paxaro | gunún | üñem | küñüm | giñum | trarú | |
can | thehua | thewa | thewa | trehua | cheuá | |
xaguar | nahuel | nahuel | nawel | nahuel | naue |