Linguas salibanas |
Outros nomes: | Piaroa-salibanas |
Falado en:
|
Colombia e Venezuela |
Rexións:
| Orinoco |
Total de falantes:
|
|
Familia:
|
Betoi-salibana ? Linguas salibanas
|
Códigos de lingua
|
ISO 639-1:
|
--
|
ISO 639-2:
|
---
|
Mapa
|
|
Status
|
|
As linguas salibanas, tamén coñecidas como piaroa-salibanas, son unha pequena familia de linguas da bacía do Orinoco, a cal forma unha illa independente dentro dunha área de Venezuela e Colombia (do norte dos Llanos) dominado por pobos de afiliación caribe e arauaca.
O betoi pode estar relacionado con esta familia.[1]
O piaroa e o wirö (ou "maco") forma a rama piaroa da familia. A extinta lingua ature, outrora falada no río Orinoco preto das fervenzas de Atures, Venezuela, está relacionada coa lingua saliba, e xuntas poderían ter formado a rama salibana da familia.[2][3]
- ↑ Zamponi, R. 2017 (2018). Betoi-Jirara, Sáliban, and Hodɨ: relationships among three linguistic lineages of the mid-Orinoco region. Anthropological Linguistics 59: 263-321.
- ↑ Loukotka, Čestmír (1968). Classification of South American Indian languages. Os Ánxeles: UCLA Latin American Center.
- ↑ Zamponi, Raoul (2017). Betoi-Jirara, Sáliban, and Hodɨ: Relationships among Three Linguistic Lineages of the Mid-Orinoco Region. Anthropological Linguistics, Volume 59, Number 3, Fall 2017, pp. 263-321.
- Benaissa, T. (1991). Vocabulario Sáliba-Español Español Sáliba. Lomalinda: Alberto Lleras Camargo.
- Feddema, H. (1991). Diccionario Piaroa - Español. (manuscrito).
- Krute, L. D. (1989). Piaroa nominal morphosemantics. Nova York: Columbia University. (Doctoral dissertation).
- Kaufman, Terrence. (1990). Language history in South America: What we know and how to know more. In D. L. Payne (Ed.), Amazonian linguistics: Studies in lowland South American languages (pp. 13–67). Austin: University of Texas Press. ISBN 0-292-70414-3.
- Kaufman, Terrence. (1994). The native languages of South America. In C. Mosley & R. E. Asher (Eds.), Atlas of the world's languages (pp. 46–76). Londres: Routledge.