Biografía | |
---|---|
Nacemento | século III Toledo, España |
Morte | 304 (Gregoriano) Toledo, España |
Lugar de sepultura | provincia de Toledo |
Período de tempo | Alto Imperio Romano |
Enaltecemento | |
Día de festividade relixiosa | 9 de decembro |
Locaia de Toledo[1], máis coñecida como santa Locaia, e coa variante Leocadia[1], foi unha virxe e mártir, venerada como santa pola Igrexa católica.
Locaia é unha das santas de culto máis antigo de España, aparecendo citada xa, por exemplo, nos calendarios mozárabes.[2] A prisión e morte de Leocadia foi narrada nun relato do século VII.[2]
Segundo a tradición foi Publio Daciano, prefecto romano de Hispania e gobernador da Bética, quen aplicou en Hispania o decreto de Diocleciano que ordenaba a persecución dos cristiáns.[3]
Ao chegar a Toledo, o pretor Daciano manda encarcerar a Locaia pola confesión pública da súa fe e polo seu rexeitamento á apostasía. Locaia foi encerrada con amarras e nun alxube escuro para que reflexionase sobre os tormentos que a esperaban se non rectificaba.[2] Decatada do martirio de Baia de Mérida e doutros mártires como, entre outros, Vicente, Sabina e Cristeta de Talavera, cos tremendos tormentos que lles foron aplicados con gran crueldade, Locaia morre, talvez tamén de esgotamento, en prisión.[2]
Represéntase cunha cruz, xa que debuxou unha nunha rocha do cárcere no que estivo, e coa palma do martirio.[2] Tamén ante o pretor, azoutada e en prisión. Noutras ocasións represéntase na súa aparición a santo Ildefonso de Toledo. Por último, represéntase cunha torre, por morrer en prisión. Ten o título de confesora.[2]