Biografía | |
---|---|
Nacemento | século XII León, España |
Morte | 1249 |
Bispo de Tui | |
decembro de 1239 – ← Estevo Egea Diocese: Diocese de Tui | |
Bispo | |
Datos persoais | |
Relixión | Igrexa católica |
Actividade | |
Ocupación | cronista, sacerdote católico, escritor, historiador, bispo católico |
Lucas de Tui, chamado o Tudense, nado en León na segunda metade do século XII e finado en 1249, foi cóengo de Santo Isidoro de León, bispo da diocese de Tui, escritor e cronista.
Sendo cóengo en León (1221-1239), Lucas tivo que defender a causa de Isidoro de Sevilla (De Miraculis Sancti Isidori). Viaxou por Roma, Constantinopla, Chipre, Xerusalén, Armenia e Francia. Afirma ter visto os supostos catro cravos da crucifixión de Xesús Cristo, un en Francia, outro en Nazaret, outro en Tarso e o cuarto en Constantinopla. En 1233 ou 1234 pasou a Pascua en Roma e desde 1239 até a súa morte foi bispo de Tui.
En De altera vita fideique controversiis adversus Albigensium errores 1234 combate a herexía albixense inspirándose en Isidoro de Sevilla e Xerome de Estridón. A petición da raíña Berenguela redactou en 1236 o Chronicon mundi, a súa mellor obra. Abarca desde as orixes do mundo até 1236 e presenta un dobre marco, universal e da Península Ibérica. Divídese en catro partes e as fontes principais son Isidoro de Sevilla, o Biclarense, Hidacio, Paulo Orosio, Afonso III o Silense e Sampiro. Pretendía ser unha réplica castelá ás grandes historias universais que tan populares eran na Europa do momento, ao tempo que actualizaba o labor histórico de Isidoro de Sevilla. Ten importancia tamén para coñecer a épica medieval. É a fonte máis antiga da xura de Santa Gadea, supostamente acontecida un século e medio antes.[1]
Predecesor: Estevo Egea |
Bispo de Tui 1239 - 1249 |
Sucesor: Gil Pérez de Cerveira |