Máximo de Tiro

Máximo de Tiro

Biografía
Nacemento	século II Tiro, Líbano
Morte	século II
Actividade
Campo de traballo	Filosofía
Ocupación	filósofo, orador
Período de tempo	Imperio Romano
Período de actividade	(Con vida en: século II )
Movemento	Médio platonismo ^(pt)
Descrito pola fonte	Real'nyj slovar' klassicheskih drevnostej po Ljubkeru Meyers Konversations-Lexikon, 4th edition (1885–1890) ^(en) Encyclopædia Britannica

Máximo de Tiro (Μάξιμος Τύριος), nado en Tiro na segunda metade do século II e finado en 180, foi un filósofo grego pertencente ao platonismo medio, á vez que Eudoro de Alexandría, Plutarco de Queronea, Albino, Apuleio, Ático e Celso.

Traxectoria

Viaxeiro incansábel, chegaría a residir en Roma en tempos de Cómodo. Contribuíu deste xeito a divulgar o platonismo.

Establece con especial énfase, dun modo similar a Celso, a transcendencia absoluta de Deus e o divino, así como a referencia do mal á materia, non admitindo que o corpóreo sexa obra da divindade. Para salvar a equidistancia entre ambos os extremos, Deus e home, chegará a admitir a existencia de deuses inferiores ou anxos e demos, seres intermedios e intermediarios entre o humano e o divino.

Máximo fala da visión do Deus transcendente:

Só poderás velo de todo cando El te chame pola lonxevidade ou a morte; pero entre tanto poden lograrse algúns vislumbres da Beleza que nin ollo viu nin lingua ningunha é quen de describir, sempre que se corran un pouco os veos que ocultan o seu esplendor. Mais non o profanes dirixíndolle vas pregarias para lle pedir cousas terreais que pertencen ao mundo do azar ou que poden obterse mediante o esforzo humano, cousas que o xusto non ten por que pedilas e o inxusto non merece obtelas. A única pregaria que acha resposta é a que pide bondade, paz e esperanza na hora da morte.

Máximo de Tiro, Disertacións, 17, 11; 11, 2 e 7.^[1]

Con referencia a Deus, os anxos son os seus ministros e auxiliares respecto ao home:

tres veces dez mil é o seu número sobre a fecunda terra, inmortais, ministros de Zeus.

Máximo de Tiro, Disertacións, 14, 8.^[1]

Consérvanse corenta e uns discursos ou disertacións. Do mesmo xeito que os retóricos, emprega múltiples lugares comúns

Notas

1. Copleston, Frederick (2004). Historia de la filosofía. Tomo 1/I. Grecia y Roma. La filosofía postaristotélica. El platonismo medio. Barcelona: Editorial Ariel. p. 389. ISBN 978-84-344-8770-3. 

Véxase tamén

Bibliografía

• Máximo de Tiro. Disertaciones filosóficas, I-XLI. Traducción a cargo de Juan Luis López Cruces y Francisco Javier Campos Daroca. Obra completa. Madrid: Editorial Gredos. ISBN 978-84-249-2747-9. 

1. Volumen I: I-XVII. ISBN 978-84-249-2748-6. 
2. Volumen II: XVIII-XLI. ISBN 978-84-249-2750-9. 

Ligazóns externas

• A orixe da filosofía en Grecia: do pensamento mítico ao pensamento racional, dos presocráticos a Aristóteles.
  • Texto Arquivado 05 de abril de 2018 en Wayback Machine. no sitio Liceus.

• Pierre Alexis Pierron: Histoire de la littérature grecque, 1850.
  • Entrada de «Máximo de Tiro» (Maxime de Tyr).
    • Texto francés no sitio de Philippe Remacle (1944 - 2011): ed. de Hachette, 1875.

• Máximo de Tiro: Disertacións.
  • Texto francés no sitio de Philippe Remacle; trad. de Jean-Isaac Combes-Dounous (1758 - 1820). Ed. Bossange, Masson et Besson. París, 1802.
    • Tomo 1: arquivo en PDF.
      • Martin Bossange[1] (1765 - 1865); Joseph-René Masson.

Outros artigos

• Platonismo