Malaita, Illas Salomón

Malaita, Illas Salomón
Localización
	9°00′S 160°59′L / -9, 160.98
Reinos da Commonwealth	Illas Salomón
Capital	Auki
Poboación
Lingua usada	Baelelea (en) ; Língua ontong java (pt) ; Baeggu (en) ; Wala (en) ; Fataleka (en) ; Dori'o (en) ; Gula'alaa (en) ; Língua sikaiana (pt) ; Lau (en) ; Língua kwara'ae (pt) ; Kwaio (en) ; 'Are'are (en) ; Oroha (en) ; Língua sa'a (pt) ; Língua toqabaqita (pt)
Xeografía
Superficie	4.225 km²
Creación	1981
Organización política
• Xefe do goberno	Daniel Suidani (en) (2019–)
Identificador descritivo
Fuso horario	UTC+11 (pt)
ISO 3166-2	SB-ML

A Provincia de Malaita é a máis poboada e unha das máis grandes das nove provincias das Illas Salomón. Leva o nome da súa illa máis grande, Malaita (tamén coñecida como "Big Malaita" ou "Maramapaina").^[1] A provincia inclúe outras illas como Malaita Sur, (tamén chamada "Small Malaita" ou "Maramasike"),^[1] Sikaiana e o atol Ontong Java (tamén chamada illa Lord Howe).^[2] Gran Bretaña definiu a súa área de interese nas Salomón, incluíndo Malaita, e comezou o control do goberno central de Malaita. En 1893, cando o capitán Gibson R.N., do HMS Curacoa, declarou o sur das Illas Salomón como Protectorado Británico coa proclamación do Protectorado Británico das Illas Salomón .^[3]

A capital provincial e o maior centro urbano é Auki, que foi establecido como o centro administrativo da provincia de Malaita en 1909.^[4] O turismo está moi pouco desenvolvido en Malaita; Auki está preto da Lagoa Langa Langa, que ofrece oportunidades para facer snorkel, e os veciños fan demostracións de fabricación de cunchas.^[5]

A poboación da provincia era de 122.620 habitantes (1999). A superficie da provincia é 4 225 km² (1 631 sq mi). A poboación melanesia de Malaita ten tradicións culturais únicas en aspectos sociais da vida. Brideprice é unha tradición única de Malaita en comparación coas outras illas das Illas Salomón. Nesta práctica os pais do noivo entregan o diñeiro habitual de cunchas e comida aos pais da noiva.

Etnia

Os habitantes da illa principal son de etnia melanesia, pola súa situación xeográfica no arquipélago das illas Salomón. As illas de Ontong Java e Sikaiana, situadas máis ao leste e de poboamento máis tardío, pertencen á Polinesia desde un punto de vista etnolóxico.

Prácticas tradicionais

O Malaitan Diñeiro de cunchas, fabricado na Lagoa Langa Langa, é a moeda tradicional utilizada en Malaita e en todas as Illas Salomón. O diñeiro consiste en pequenos discos de casca puída que se perforan e se colocan en cordas. Pódese usar como pago para o prezo da noiva, festas fúnebres e compensación, tendo o diñeiro de cuncha un valor equivalente en efectivo. Tamén se usa como adorno e símbolo de estado. A unidade estándar, coñecida como tafuliae, son varios fíos de 1,5 m de lonxitude. Os cartos de cuncha aínda son producidos pola xente da lagoa Langa Langa, pero moito se herda, de pai a fillo, e as antigas cordas tradicionais son agora raras.^[6]

A violación de tabús e prácticas culturais, así como causar ofensas persoais, considérase unha afronta cultural. A cultura Malaita reclama o intercambio de obxectos de valor para aliviar e resolver a alienación que así poida xurdir. Isto chámase fa abua ou fa okae (compensación).

Illas do arrecife

Os habitantes de Lagoa Langa Langa e Lagoa Lau en Malaita, Illas Salomón construíron unhas 60 illas artificiais no arrecife, incluíndo Funaafou, Foueda, Sulufou, Saua , Ferasubua e Adagege.^[2]^[7]

Os habitantes destas lagoas chámanse a si mesmos wane i asi 'xente do mar' a diferenza de wane i tolo 'xente do interior' que viven no interior da illa.^[8]^[9] Houbo unha historia de conflitos entre a xente do monte e a da auga salgada. A xente da lagoa Lau construíu illas no arrecife xa que estas proporcionaban protección contra ataques. Estas illas formáronse literalmente rocha a rocha. Unha familia levaría a súa canoa ao arrecife que protexe a lagoa e despois mergullariase en busca de rochas, traíaas á superficie e despois volvía ao lugar seleccionado e deixaba caer as pedras á auga. Vivir no arrecife tamén era máis saudable xa que os mosquitos, que infestaban os pantanos costeiros, non se atopaban nas illas do arrecife. O pobo Lau segue vivindo nas illas dos arrecifes.^[2]

Divisións administrativas

A provincia de Malaita está subdividida nos seguintes barrios:

Provincia de Malaita (137.596)
- Auki (5,105)
- Aimela (7,639)
- Buma (6,223)
- Fauabu (8,830)
- West Baegu/Fataleka (2,477)
- Mandalua/Folotana (2,749)
- Fo'ondo/Gwaiau (5,532)
- Malu'u (4,333)
- Matakwalao (2,760)
- Takwa (10,070)
- East Baegu (4,781)
- Fouenda (1,885)
- Sulufou/Kwarande (866)
- Sububenu/Burianiasi (5,094)
- Nafinua (4,195)
- Faumamanu/Kwai (3,592)
- Gulalofou (6,031)
- Waneagu/Taelanasina (3,478)
- Aiaisi (3,574)
- Areare (3,525)
- Raroisu'u (4,988)
- Aba/Asimeuru (4,936)
- Asimae (3,043)
- Mareho (2,550)
- Tai (4,650)
- Kwarekwareo (1,921)
- Siesie (3,747)
- Waneagu Silana Sina (5,121)
- Keaimela/Radefasu (9,634)
- Langalanga (1,922)
- Luaniua (1,396)
- Pelau (700)
- Sikaiana (249)

Illas

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 "Malaita Island". Solomon Islands Historical Encyclopaedia 1893-1978. Consultado o 22 de marzo de 2014.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Stanley, David (1999). Moon Pacífico Sur, ed. Manual do Pacífico Sur. p. 895.
↑ Commonwealth and Colonial Law by Kenneth Roberts-Wray, London, Stevens, 1966. P. 897
↑ "Auki". Solomon Islands Historical Encyclopaedia 1893-1978. Consultado o 22 de marzo de 2014.
↑ Matthew Prowse blog Arquivado 2 April 2015 en Wayback Machine.. 18 de xuño de 2014. Retrieved on 22 de marzo de 2015.
↑ Pei-yi Guo (1 de xaneiro de 2006). ""Making Money": Objects, Productions, and Performances of Shell Money Manufacture in Langalanga, Solomon Island". The Frontiers of Southeast Asia and Pacific Studies. Consultado o 15 de abril de 2021.
↑ "Historical Photographs of Malaita". University of Queensland. Arquivado dende o orixinal o 22 de maio de 2014. Consultado o 20 May 2014.
↑ Akimichi, Tomoya (2009). "Sea Tenure and Its Transformation in the Lau of North Malaita, Solomon Island" (PDF). South Pacific Study Vol. 12, No. 1, 1991. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 22 de maio de 2014. Consultado o 22 de maio de 2014.
↑ Akimichi, Tomoya (1992). The ecological aspect of Lau (Solomon Islands) ethnoichthyology. 87 (4) Journal of the Polynesian Society. pp. 301–326. Arquivado dende o orixinal o 21 de febreiro de 2021. Consultado o 05 de agosto de 2022.

Véxase tamén

Ligazóns externas

[MI-1] 1,0 ^1,1 "Malaita Island". Solomon Islands Historical Encyclopaedia 1893-1978. Consultado o 22 de marzo de 2014.

[DS-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Stanley, David (1999). Moon Pacífico Sur, ed. Manual do Pacífico Sur. p. 895.

[3] Commonwealth and Colonial Law by Kenneth Roberts-Wray, London, Stevens, 1966. P. 897

[auki-4] "Auki". Solomon Islands Historical Encyclopaedia 1893-1978. Consultado o 22 de marzo de 2014.

[5] Matthew Prowse blog Arquivado 2 April 2015 en Wayback Machine.. 18 de xuño de 2014. Retrieved on 22 de marzo de 2015.

[Economic-6] Pei-yi Guo (1 de xaneiro de 2006). ""Making Money": Objects, Productions, and Performances of Shell Money Manufacture in Langalanga, Solomon Island". The Frontiers of Southeast Asia and Pacific Studies. Consultado o 15 de abril de 2021.

[UQP-7] "Historical Photographs of Malaita". University of Queensland. Arquivado dende o orixinal o 22 de maio de 2014. Consultado o 20 May 2014.

[TAST-8] Akimichi, Tomoya (2009). "Sea Tenure and Its Transformation in the Lau of North Malaita, Solomon Island" (PDF). South Pacific Study Vol. 12, No. 1, 1991. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 22 de maio de 2014. Consultado o 22 de maio de 2014.

[TA-9] Akimichi, Tomoya (1992). The ecological aspect of Lau (Solomon Islands) ethnoichthyology. 87 (4) Journal of the Polynesian Society. pp. 301–326. Arquivado dende o orixinal o 21 de febreiro de 2021. Consultado o 05 de agosto de 2022.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]