O masacre de Granada de 1066 foi a máis sanguenta matanza de xudeus sefardís perpetrada polos musulmáns na Península Ibérica.
O 30 de decembro de 1066 (9 de tevet de 4827 no calendario hebreo) un xentío irrompeu na Alhambra de Granada, que nese momento estaba baixo poder musulmán en Al-Ándalus. A revolta acabou coa crucifixión do visir xudeu Iusuf ibn Nagrela (fillo de Semuel ibn Nagrella) e o masacre da maior parte da poboación xudía da cidade: "Máis de 1500 familias xudías, é dicir, ao redor de 4000 persoas, morreron nun día".[1][2][3] Esta foi a primeira persecución aos xudeus da Península baixo o goberno islámico.