PGM-17 Thor
PGM-17 Thor ou Thor a secas, foi a denominación dun dos primeiros mísiles balísticos estadounidenses de medio alcance propulsado con propelente líquido. Foi desenvolvido entre 1956 e 1958 por Douglas para a USAF e orixinalmente tiña un alcance similiar ao mísil Redstone e con capacidade para levar unha oxiva nuclear a 2400 km de distancia. Entre 1958 e 1960 se despregaron 60 mísiles Thor en Reino Unido durante o proxecto Emily, pero en 1962 comezaron a retirarse como parte do acordo acadado entre os Estados Unidos e a Unión Soviética para poñer fin á crise dos mísiles de Cuba. Algúns máis continuaron despregados no atol Johnson no océano Pacífico ata a década de 1970. Os sobrantes usáronse para lanzamentos de proba de vehículos suborbitais.
O mísil Thor é a orixe de lanzadores espaciais Delta, que melloraron o deseño orixinal e evolucionárono nunha familia de foguetes con amplas capacidades que dura ata a actualidade.
Características
[editar | editar a fonte]Algúns parámetros do mísil son:
- Carga útil: 1000 kg
- Peso cheo: 50.000 kg
- Impulso: 666,0 kN
- Diámetro: 2,44 m
- Lonxitude: 19,82 m
- Envergadura: 2,74 m
- Propelentes: osíxeno líquido e queroseno
- Alcance máximo: 2400 km
- CEP: 0,97 km
Notas
[editar | editar a fonte]- Wade, Mark (2017). "Thor" (en inglés). Consultado o 14 de febreiro de 2018.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: PGM-17 Thor |
