Palacio da ópera do Margrave

Palacio da ópera do Margrave

Tipo	teatro de ópera ^(pt) museo
Localización
División administrativa	Bayreuth, Alemaña
Localización	Opernstraße 14, 95444 Bayreuth
Localización	Bayreuth
49°56′40″N 11°34′43″L / 49.944345, 11.578664
Características
Patrimonio da Humanidade
Tipo	Patrimonio cultural  → Europa-América do Norte
Data	2012 (36ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (i) e (iv)
Identificador	1379
Architectural heritage monument in Bavaria ^(en)
Identificador	D-4-62-000-278
Historia
Data de creación ou fundación	1744
Cronoloxía
1820	reconstrución
1935	reconstrución
década de 1970	reconstrución
2012-2018	reconstrución
Estado de conservación	preservado ^(pt)
Sitio web	bayreuth-wilhelmine.de…

O palacio da ópera do Margrave (alemán: Markgräfliches Opernhaus) é unha ópera barroca na cidade de Bayreuth, Alemaña. Construído entre 1745 e 1750, é un dos poucos teatros europeos que se conservan da época e foi amplamente restaurado.^[1] O 30 de xuño de 2012, o teatro da ópera inscribiuse na lista do Patrimonio da Humanidade da UNESCO pola súa excepcional arquitectura barroca.^[2]

Descrición

Situado nunha parte ensanchada da rúa para que as carruaxes poidan parar por diante, o palacio da ópera ten 71,5 metros de longo, 31 metros de ancho e 26 metros de alto.^[3] O edificio construíuse segundo planos deseñados polo arquitecto francés Joseph Saint-Pierre (ca 1709 – 1754), construtor da corte do margrave de Hohenzollern Frederico de Brandenburg-Bayreuth e a súa esposa a princesa Guillermina de Prusia.^[2] A fachada de pedra arenisca deseñouse para mesturarse cos edificios da contorna e para facer referencia á praza Vendôme en París, con grandes columnas corintias, Unha balaustrada estendíase por toda a fachada, con esculturas de Minerva, Apolo e 6 Musas colocadas encima.^[3]

Interior, mirando para o palco

O interior de madeira deseñouno Giuseppe Galli Bibiena (1696–1757)^[4] e o seu fillo Carlo de Boloña nun italiano de estilo barroco tardío. O auditorio construíuse en forma de campá e pode acomodar a unhas 500 persoas. Cuberto con detalles de ouro, cun teito de trompe-l'œil, o interior tenta imitar pedras preciosas como o lapislázuli.^[3] Algunhas zonas do interior están cubertas con lona pintada para evitar fendas e mellorar a acústica.^[3]

O palco da corte construído para o Margrave está situado fronte ao escenario, ocupando os tres pisos do palco. Está moi adornado con símbolos da Casa de Brandeburgo e consérvase completamente no seu estado orixinal, agás a cortina que foi roubada polas tropas de Napoleón na súa marcha cara á Campaña rusa.^[3] Con todo, o palco da corte era poucas veces utilizado pola parella de margraves con mentalidade artística, que prefería un asento na primeira fila.

Historia

A Ópera de Bayreuth inaugurouse con motivo do matrimonio da súa filla Sabela Frederica Sofía co duque Carlos Uxío de Wurtemberg. A princesa Guillermina, irmá máis vella do Rei prusiano Frederico o Grande, establecera a compañía de teatro margravial en 1737. No novo teatro de ópera participou como compositora de obras de ópera e Singspiel, así como actriz e directora.^[5] Hoxe aparece nunha presentación sonora e luminosa para turistas. Tras a súa morte en 1758, as actuacións cesaron e o edificio entrou en desuso, motivo do seu bo estado de conservación.

Máis de cen anos despois, a gran profundidade do escenario de 27 m.^[6] atraeu ao compositor Richard Wagner, que en 1872 escolleu Bayreuth como centro de festivais e fixo construír o Festspielhaus ao norte da cidade. A cerimonia da primeira pedra celebrouse o 22 de maio, aniversario de Wagner, e incluíu a interpretación da Sinfonía número 9 de Beethoven, dirixida polo mestre.

Partes da película biográfica Farinelli de 1994 filmáronse no Palacio da Ópera. O teatro foi o lugar do festival anual Bayreuther Osterfestival ata 2009. Cada setembro do ano 2000 a 2009, o teatro tamén acolleu o festival barroco de Bayreuth, con representacións das primeiras rarezas operísticas. O festival de 2009 incluíu as actuacións da festa teatrale, L'Huomo, de Andrea Bernasconi, cun libreto da Margravina Guillermina. O barroco de Bayreuth reviviu en 2020.^[7] O teatro pechou entre outubro de 2012 por unha ampla reforma e remodelación e reabriu o 12 de abril de 2018.^[6][8][9]

Notas

Referencias

1. Goldmann, A. J., Inch by Inch, an Operatic Jewel Is Polished, The New York Times, 16 April 2018, photographs by Gordon Welters
2. "Margravial Opera House Bayreuth". UNESCO. Consultado o 10 de setembro de 2022. 
3. Margravial Opera House Bayreuth – Outstanding monument of baroque theatre culture (PDF) (Informe). The Bavarian Department for State-owned Palaces, Gardens and Lakes. decembro de 2009. Consultado o 10 de setembro de 2022. 
4. "Margravial Opera House Bayreuth – World Heritage Site – Pictures, info and travel reports". www.worldheritagesite.org (en inglés). Consultado o 6 de novembro de 2017. 
5. Kotnik, Vlado (6 de xullo de 2017). "The Adaptability of Opera: When Different Social Agents Come to Common Ground" (PDF). sfopera.com. 
6. "UNESCO-Weltkulturerbe Markgräfliches Opernhaus" [UNESCO World Heritage Site: Margravial Opera House] (en alemán). City of Bayreuth: Tourism, Culture and Leisure. Consultado o 22 de xaneiro de 2016. 
7. Berg, Karl Georg (24 de setembro de 2020). "Erfolgreiche Premiere des neuen Festivals Bayreuth Baroque". Die Rheinpfalz (en alemán) (Ludwigshafen). Consultado o 8 de outubro de 2022. 
8. Brug, Manuel (14 de abril de 2018). "Bayreuth hat seinen schönsten Kulturtempel zurück". Die Welt (en alemán). Consultado o 16 de abril de 2018. 
9. "Markgräfliches Opernhaus Bayreuth in neuem Glanz wiedereröffnet". Deutsche Welle (en alemán). 12 de abril de 2018. Consultado o 16 de abril de 2018. 

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Palacio da ópera do Margrave

Outros artigos

• Patrimonio da Humanidade en Alemaña

Ligazóns externas

• Margravial Opera House Bayreuth UNESCO Officiel Website
• Official Information (en inglés)
• Homepage (German / English) Arquivado 21 de novembro de 2019 en Wayback Machine.