Partido Comunista Español

Partido Comunista Español
Dirixentes e organización
LíderRamón Merino Gracia
Historia
Fundación15 de abril de 1920
DisoluciónNovembro de 1921
PublicaciónEl Comunista

O Partido Comunista Español foi un partido político español fundado o 15 de abril de 1920 polos integrantes da Federación de Xuventudes Socialistas.

O órgano oficial do Partido Comunista Español foi El Comunista, continuador do antigo diario Renovación (órgano oficial da Federación de Xuventudes Socialistas).

Tras o Congreso Extraordinario do PSOE de 1919,[1] polo cal aprazaron o ingreso do Partido no Komintern, a Federación de Juventudes Socialistas decidiu, no seu V Congreso, escindirse do PSOE para adherirse á Internacional Comunista e crear a súa sección española, transformando a Federación de Xuventudes Socialistas no novo Partido Comunista Español. Dada a mocidade dos seus promotores, foi coñecido polos seus primeiros detractores como o «partido dos cen nenos».[2] Entre os fundadores da formación comunista destacaron Ramón Merino Gracia, como secretario xeral, Juan Andrade, que se fixo cargo da dirección do semanario El Comunista,[3] Luis Portela e Eduardo Ugarte, algúns deles procedentes do Grupo de Estudantes Socialistas.[4] Entre os adheridos figuraron o xinecólogo Ángel Sopeña e Ibáñez e Dolores Ibárruri (Pasionaria), que se uniu á escisión xunto coa Agrupación Socialista de Somorrostro (Biscaia).

Como partido adherido á Internacional Comunista, o Partido Comunista Español participou no II Congreso da organización mundial, onde obtivo un posto no Comité Executivo do Komintern. En marzo de 1921 celebrouse o I Congreso do Partido, que elixiu a un Comité Central formado, entre outros, por Merino Gracia, Vicente Arroyo ou Rafael Millá.

Tras a escisión do Partido Comunista Obreiro Español do PSOE en abril de 1921 e a súa adhesión á Terceira Internacional, os dous partidos comunistas (PCOE e Partido Comunista Español) iniciaron un proceso de integración a instancias da Internacional Comunista que culminou na chamada Conferencia de Fusión (7-14 de novembro de 1921)[1] e na creación do Partido Comunista de España, como único referente da III Internacional en España.

  1. 1,0 1,1 Gallego (1977), p. 40
  2. Del Rosal Díaz 2004, p. 76.
  3. Gómez (2015)
  4. Del Rosal Díaz 2004, p. 77-79.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Del Rosal Díaz, Amaro (2004). "Consideraciones y vivencias sobre la fundación del PCE y sus primeros años". Contribución a la historia del PCE (en castelán). Madrid: Fundación de Investigaciones Marxistas. ISBN 84-87098-43-6. 
  • Gallego, José Andrés (1977). El socialismo y la dictadura (España, 1923-1930). Col. Historia política (en castelán). Madrid: Tebas. ISBN 84-7273-033-6. 
  • Gómez, María Teresa (2015). El largo viaje: política y cultura en la evolución del Partido Comunista de España (1920-1939) (ebook) (en castelán). Madrid: Ediciones de la Torrre. ISBN 978-84-7960-760-9. 

Outros artigos

[editar | editar a fonte]