-
Complexo SRP- ARN SRP19-ARN de 7S.S de M. jannaschii [13]
-
Dominio S da SRP humana [14]
Partícula de recoñecemento do sinal de 9kDa
| |
Identificadores | |
Símbolo | SRP9 |
Entrez | 6726 |
HUGO | 11304 |
OMIM | |
RefSeq | NM_003133 |
UniProt | P49458 |
Outros datos | |
Locus | Cr. 1 q42.12 |
partícula de recoñecemento do sinal de 14kDa
| |
Identificadores | |
Símbolo | SRP14 |
Entrez | 6727 |
HUGO | 11299 |
OMIM | |
RefSeq | NM_003134 |
UniProt | P37108 |
Outros datos | |
Locus | Cr. 15 q22 |
partícula de recoñecemento do sinal de 19kDa
| |
Identificadores | |
Símbolo | SRP19 |
Entrez | 6728 |
HUGO | 11300 |
OMIM | |
RefSeq | NM_003135 |
UniProt | P09132 |
Outros datos | |
Locus | Cr. 5 q21-q22 |
partícula de recoñecemento do sinal de 54kDa
| |
Identificadores | |
Símbolo | SRP54 |
Entrez | 6729 |
HUGO | 11301 |
OMIM | |
RefSeq | NM_003136 |
UniProt | P61011 |
Outros datos | |
Locus | Cr. 14 q13.2 |
partícula de recoñecemento do sinal de 68kDa
| |
Identificadores | |
Símbolo | SRP68 |
Entrez | 6730 |
HUGO | 11302 |
OMIM | |
RefSeq | NM_014230 |
UniProt | Q9UHB9 |
Outros datos | |
Locus | Cr. 17 q25.1 |
partícula de recoñecemento do sinal de 72kDa
| |
Identificadores | |
Símbolo | SRP72 |
Entrez | 6731 |
HUGO | 11303 |
OMIM | |
RefSeq | NM_006947 |
UniProt | O76094 |
Outros datos | |
Locus | Cr. 4 q11 |
A partícula de recoñecemento do sinal (abreviada como SRP polas súas siglas en inglés) é unha ribonucleoproteína (complexo de proteína e ARN) citosólica abundante, conservada universalmente, que recoñece e se une a proteínas específicas que son dirixidas ao retículo endoplasmático nos eucariotas e á membrana plasmática nos procariotas.
A función das SRP descubriuse ao estudar as cadeas lixeiras de inmunoglobulina procesadas e non procesadas,[1] que son proteínas recentemente sintetizadas eucarióticas, que levan secuencias sinal hidrofóbicas N-terminais, ás que se une as SRP en canto ditas proteínas empezan a emerxer do ribosoma.[2][3]
Nos eucariotas, a SRP únese á secuencia sinal dun péptido recentemente sintetizado en canto este emerxe do ribosoma e sen que rematase aínda a síntese da proteína. Esta unión fai que se faga máis lenta a síntese da proteína, o que se coñece como "detención da elongación", unha función conservada das SRPs que facilita o acoplamento dos procesos de tradución e de translocación proteica.[4] A SRP despois une este complexo (o complexo formado polo ribosoma e a cadea proteica nacente) a un canal condutor de proteínas, tamén chamado translocón, situado na membrana do retículo endoplasmático. Isto ocorre debido á interacción e unión ou "atraque" da SRP co receptor da SRP [5] localizado en estreita proximidade ao translocón.
Nos eucariotas hai tres dominios na SRP e no seu receptor que funcionan na unión e hidrólise de guanosina trifosfato (GTP). Están localizados en dúas subunidades relacionadas do receptor de SRP, chamadas SRα e SRβ,[6] e na proteína SRP54 (coñecida nas bacterias como Ffh).[7] A unión coordinada de GTP ao SRP e ao receptor de SRP é un prerrequisito para a unión exitosa da SRP ao seu receptor.[8][9]
Ao unirse á membrana do retículo endoplasmático, a cadea peptídica nacente insírese no canal translocón por onde entra no retículo endoplasmático. A síntese proteica reanúdase a medida que a SRP se solta do ribosoma.[10][11] O complexo SRP-receptor de SRP disóciase pola hidrólise de GTP, e o ciclo da translocación de proteínas mediado por SRP continúa.[12]
Unha vez dentro do retículo endoplasmático, un encima chamado sinal peptidase corta a secuencia sinal da proteína, polo que as secuencias sinal non forman parte das proteínas maduras.
Malia que a función das SRP é análoga en todos os organismos, a súa composición varía moito. As SRP eucarióticas están compostas por seis polipéptidos diferentes unidos a unha molécula de ARN (o ARN 7SL), con actividade de GTPase. Os compoñentes do complexo son:
A SRP procariótica está composta por un polipéptido unido a unha molécula de ARN (ARN de 4,5S), con actividade de GTPase. Os compoñentes do complexo son:
Ffh é o homólogo estrutural e funcional da proteína SRP54 de eucariotas. O ARN de 4,5S comparte homoloxía en estrutura e secuencia cun dominio do ARN de 7S.
Os anticorpos anti-partícula de recoñecemento do sinal están principalmente asociados coa polimiosite, pero non son moi específicos dela.[15] Nas persoas con polimiosite, a presenza de anticorpos anti-SRP está asociada cunha debilidade muscular máis acusada e atrofia.[15]