Pemberton-Billing P.B.9

Pemberton-Billing P.B.9
Tipoexplorador monopraza
FabricantePemberton-Billing Limited
Deseñado porNoel Pemberton-Billing
Primeiro vooagosto de 1914
Principais usuariosRoyal Naval Air Service
Unidades construídas1

O Pemberton-Billing P.B.9 foi un biplano de exploración monopraza británico da primeira guerra mundial construído por Pemberton-Billing Limited, que posteriormente se convertería en Supermarine Aviation Works. Só se chegou a construír un P.B.9.[1]

Deseño e desenvolvemento

[editar | editar a fonte]

As ás tiñan largueiros de envergadura completa, coa á superior e inferior conectadas por catro pares de puntais interplanos.[2] A fuselaxe tiña un tren de aterraxe fixo e un patín de cola.[1] Aínda que foi deseñado para usar un motor Gnome de 80 cabalos, o prototipo estaba equipado cun motor xiratorio Gnome de 50 cabalos collido do P.B.1.[2]

Usando un conxunto de ás que foran obtidas de Radley-England (James Radley e Gordon England),[2] foi deseñado, construído e voado por vez primeira en nove días, aínda que por razóns publicitarias o seu deseñador Noel Pemberton Billing dixo que lle levara unha semana, gañando o alcume de "Seven Day Bus".[2] O P.B.9 voou por vez primeira en agosto de 1914.[3]

Aínda que o avión tiña un bo rendemento só se chegou a fabricar o prototipo, que posteriormente foi usado polo Royal Naval Air Service como adestrador.[1]

Operadores

[editar | editar a fonte]
Reino Unido Reino Unido

Especificacións

[editar | editar a fonte]

Datos de Thetford 1958[4]

Características xerais

[editar | editar a fonte]
  • Tripulación: 1
  • Lonxitude: 6,1 m
  • Envergadura: 7,93 m
  • Planta de potencia: 1 motor xiratorio Gnome de 50 hp (37 kW)

Rendemento

[editar | editar a fonte]
  • Velocidade máxina: 126 km/h
  • Duración máxima de voo: 3 horas
  • Velocidade de ascenso: 2,5 m/s

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Orbis 1985, p. 2694
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Pegram, p. 15
  3. ↑ Mason 1992, p. 31
  4. ↑ Thetford 1958 p.379

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • The Illustrated Encyclopedia of Aircraft (Part Work 1982-1985). Orbis Publishing. 
  • Mason, Francis K. (1992). The British Fighter since 1912. Putnam Aviation Series. Annapolis, Maryland, USA: Naval Institute Press. ISBN 1-55750-082-7. 
  • Pegram, Ralph (2016). Beyond the Spitfire - The Unseen Designs of R.J. Mitchell (Hardback ed.). Brimscombe Port: The History Press. ISBN 9780750965156. 
  • Thetford, Owen (1958). British Naval Aircraft 1912-58. London: Putnam Publishing. p. 379.