Peter Ryan

Peter Ryan

Biografía
Nacemento	10 de xuño de 1940 Filadelfia, Estados Unidos de América
Morte	2 de xullo de 1962 (22 anos) París, Francia
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans

A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1

Peter B. Ryan, nado en Filadelfia (Pensilvania, Estados Unidos) o 10 de xuño de 1940 e finado en París o 2 de xullo de 1962, foi un piloto de automobilismo canadense. Tivo un breve paso pola Fórmula Un. Participou nun Gran Premio, o Gran Premio dos Estados Unidos de 1961 en Watkins Glen, terminando noveno.^[1] Non logrou puntos de campionato.

Traxectoria

Era de Mont-Tremblant, no Quebec. Saltou á fama como esquiador, gañando o campionato de baixada xuvenil da National Ski Association en Mount Rose, Nevada, en 1957. Inmediatamente despois da vitoria de Ryan, os estadounidenses protestaron, porque os canadenses non podían gañar o campionato americano, mais a protesta non foi admitida.^[2] As súas perspectivas olímpicas eran tales que xurdiu unha disputa en canto a que país debería representar. Os estadounidenses afirmaron que «naceu nos Estados Unidos como o seu pai, o falecido Joseph P. Ryan e a súa nai».^[3] Ryan expresou a súa preferencia polo equipo canadense: "Pero se ben lle gustaría esquiar por Canadá, non lle gostaría perder a súa cidadanía estadounidense".^[4] "Un esquiador excepcional, Ryan cambiou ás carreiras de automóbiles en 1959 despois dun accidente de esquí no que rompeu ambas pernas".^[5]

O 25 de abril de 1959, Denise McCluggage, escribindo en Competition Press, informou: "Peter Ryan de Mont Tremblant Ryans comprou o vello Porsche 550 de Bernie Vihl, para competir nas carreiras de coches deportivos. Peter aos 19 anos, era un veterano das carreiras de esquí e un experto en descenso". ^[6] Os éxitos de Ryan viñeron nas carreiras de automóbiles deportivos no Canadá, Estados Unidos e Nassau. O 1 de outubro de 1960, Ryan co-pilotou con Roger Penske un Porsche RS60 para gañar as seis horas do Sundown Grand Prix en Harewood, en Ontario, Canadá. A seguinte semana Ryan participou na carreira de 230 millas da Fórmula Libre en Watkins Glen, Nova York. Na cualificación foi "a sorpresa do día, logrando a quinta posición diante do británico Roy Salvadori". Por diante quedaron Stirling Moss, Jack Brabham, Joakim Bonnier e Olivier Gendebien.^[7] Estaba pilotando o Formula Libre special de Bill Sadler, coñecida como "Fórmula Feroz", un dispositivo monopraza con motor traseiro, cando o seu motor explotou na volta 56.

Foi o primeiro vencedor canadense do Gran Premio do Canadá nun Monte Carlo - Climax, disputado en Mosport o 30 de setembro de 1961, cando era unha carreira fóra de campionato.^[8] O segundo ese día foi Pedro Rodríguez (Ferrari V12) e o terceiro Stirling Moss (Lotus Monte Carlo). A vitoria en Mosport proporcionoulle unha invitación de Colin Chapman para pilotar un Lotus no Gran Premio dos Estados Unidos de 1961.

Ryan debutou en Le Mans o 23 e 24 de xuño de 1962, asociado con John 'Buck' Fulp, pilotano o #18 NART Ferrari 250 TRI/61. O automóbil completou 150 voltas e 15 horas cando Ryan se estrelou.^[9] "O pobre Peter Ryan meteu o seu Ferrari no banco de area en Mulsanne e patinou durante un tempo antes de desistir, ..."^[10]

Falecemento

A última carreira de Ryan foi na carreira Coupe Internationale des Juniors da Fórmula Júnior en Reims, o 2 de xullo de 1962.^[11] "a primeira das eliminatorias, disputouse ás 10 da mañá ao redor dun circuíto case desértico, comezou cunha excelente pelea entre o Ian Walker Lotus de Peter Ryan, o Gemini de Bill Moss, o Brabham de Frank Gardner xunto co Cooper de John Love e o Lotus de Arundell acechando detrás. Esta loita continuou ata a quinta volta, cando os Lotus de Ryan e o Gemini de Bill Moss se tocaron cando saíron da curva rápida a dereita pasando Gueux. Ambos autos saíronse da pista a gran velocidade e quedaron totalmente destruídos, Bill Moss escapou con lesións leves, pero Ryan foi levado ao hospital ferido gravemente.^[12] Sucumbiu ás súas feridas nun hospital de París onde foi internado despois do accidente.

Resultados Completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	Pos.	Puntos
1961	J Wheeler Autosport	Lotus 18/21	Climax 4 en liña	MON	NED	BEL	FRA	GBR	ALE	ITA	USA 9	NC	0

Notas

1. Motor Sport, novembro de 1961, Page 938.
2. New York Times, 23 de marzo de 1957, Page 22.
3. New York Times, 10 de febreiro de 1959, Page 42.
4. New York Times, 19 de marzo de 1959, Page 45.
5. The Washington Post, Times Herald, 3 de xullo de 1962, Page A21.
6. Competition Press, Vol.II-No.8 de abril de 25, 1959, Page 3.
7. Los Angeles Times, 9 de outubro de 1960, Page L7.
8. Los Angeles Times, 1 de outubro de 1961, Page G9; Motor Sport, xaneiro de 1962, Page 31.
9. Motor Sport, agosto 1962, Pages 594-595; Automobile Year, No. 10, 1962-1963, Pages 223-230.
10. Road & Track's Competition Press, Vol.9-No.1, 14 de xullo de 1962, Page 4.
11. Motor Sport, agosto de 1962, Page 634.
12. Autocar, 6 de xullo 1962, Page 30.

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Peter Ryan

Bibliografía

• David Charters, D. (2007): Chequered Pasts: Sports Car Racing and Rallying in Canada, 1951-1991, University of Toronto Press, Scholarly Publishing Division.

Ligazóns externas

• Canadian Motorsport Hall of Fame citation