Pobo caipira | |
---|---|
![]() Caipiras cun dos seus traxes típicos | |
Poboación | |
Poboación total: descoñecido | |
Rexións principais: | |
Aspectos culturais | |
Lingua | Caipira e Portugués |
Relixión | Predominantemente católicos romanos |
Grupos relacionados | xudeus, portugueses, galegos, neerlandeses, belgas, italianos e outros. |
Os caipiras son un pobo do estado brasileiro de São Paulo,[1][2] que tamén son distribuídos principalmente entre os estados de Goiás, Minas Xerais, Mato Groso, Mato Groso do Sur e Paraná,[3] sendo historicamente asociados coa colonización de rexións montañosas de Río Grande do Sur e Santa Catarina.
O termo "caipira," de orixe tupí, foi empregado inicialmente polo pobo guaianá como forma de chamar aos bandeirantes,[4][5] antigos exploradores que partiron de São Paulo co obxectivo de explorar o interior do continente na procura de metais preciosos.[6] Entre os primeiros caipiras, houbo moitos descendentes de xudeus emigrados de España e Portugal como consecuencia da Inquisición,[7][8] constituíndo un pobo con importante presenza en São Paulo entre os séculos XVI e XVII, sendo entre os seus principais orixinarios étnicos.[9]
Durante o Brasil colonial, o seu principal mecanismo de comunicación foi a lingua xeral paulista, que chegou a espallarse por outras rexións a través de súas expedicións, coñecidas como bandeiras;[10] no presente, teñen o seu propio dialecto, no que se conservan algúns elementos da lingua xeral paulista e do galego-portugués.[11]