Pseudomonas syringae

Pseudomonas syringae
Clasificación científica
Dominio: Bacteria Filo: Proteobacteria Clase: Gammaproteobacteria Orde: Pseudomonadales Familia: Pseudomonadaceae Xénero: 'Pseudomonas' Especie: ''P. syringae''
Nome binomial
'Pseudomonas syringae' Van Hall, 1904

Pseudomonas syringae é unha bacteria en forma de bacilo, gram-negativa, con flaxelos polares. É membro do xénero microbiológico de Pseudomonas, e baseado na análise do rRNA 16S, P. syringae foi colocado no grupo P. syringae.^[1] É un patóxeno vexetal que pode infectar un amplo rango de especies de plantas, existindo máis de 50 diferentes patovares. Moitos destes patovares foron no seu momento consideradas especies individuais dentro do Gro. Pseudomonas, mais as técnicas de bioloxía molecular tales como hibridación de ADN mostraron que todos son parte da sp. P. syringae.

Foi bautizada pola árbore lila común Syringa vulgaris, de onde foi illado primeiramente.^[2]

O test en P. syringae dan negativo para actividades arxinina dihidrolasa e oxidasa, e forma o polímero levan en nutriente agar sucrosa. Coñécese por secretar a toxina vexetal lipodepsinonapéptido siringomicina, e porta a súa aparencia amarela fluorescente ao cultivala in vitro no medio King B e producindo a pioverdina siderofora.^[3][4]

Epidemioloxía

A doenza por P. syringae favorécese con condicións de humidade, e temperaturas frescas - óptimos entre 12–25 °C, aínda quepode variar segundo o patovar involucrado. As bacterias adoitan estar nas sementes, e dispérsanse entre plantas vía choiva.^[5]

Malia ser un patóxeno vexetal, pode vivir como saprófito na filósfera cando as condicións non son favorábeis para a enfermidade.^[6] Algunhas razas saprófitas de P. syringae usáronse como axentes de biocontrol contra a putrefacción postcolleita.^[7]

Patovares

Seguindo a análise ribotípica varios patovares de Pseudomonas syringae incorporáronse noutras especies (ver P. amygdali, 'P. tomato', P. coronafaciens, P. avellanae, 'P. helianthi', P. tremae, P. cannabina, and P. viridiflava).^[8] Os restantes patovares son como segue:

Pseudomonas syringae pv. aceris ataca especies de pradairos xénero: Acer (botánica).

Pseudomonas syringae pv. aptata atacaa beterraba Beta vulgaris.

Pseudomonas syringae pv. atrofaciens ataca o trigo Triticum aestivum.

Pseudomonas syringae pv. dysoxylis ataca o kiwi Dysoxylum spectabile.

Pseudomonas syringae pv. japonica ataca o orxo Hordeum vulgare.

Pseudomonas syringae pv. lapsa ataca o trigo Triticum aestivum.

Pseudomonas syringae pv. panici ataca especies de pasto Panicum.

Pseudomonas syringae pv. papulans ataca especies de maceiras bravas Malus sylvestris.

Pseudomonas syringae pv. pisi ataca legumes tipo chícharo: Pisum sativum.

Pseudomonas syringae pv. syringae ataca especies de Syringa e de Phaseolus.

Note que Pseudomonas savastanoi foi unha vez considerado un patovar ou subespecie de P. syringae, e en moitos lugares continúa referido como Pseudomonas syringae pv. savastanoi, aínda que como resultado de estudos de relacións ADN sitúase como nova especie.^[9] De por si ten tres patovares hospedantes específicos, fraxini que causa cancro aos freixos (Fraxinus), nerii ataca o loendro (Nerium oleander); e oleae que causa o nó da oliveira.

Proxectos de secuenciamiento de xenomas

Os xenomas de varias razas de P. syringae foron secuenciadas, incluíndo a P. syringae pv. tomato DC3000, P. syringae pv. syringae B728a e P. syringae pv. phaseolicola 1448A.^[10]

Notas

1. Anzai; et al. "Afiliación filogenética de las Pseudomonadas basado en la secuencia rRNA 16S". Int J Syst Evol Microbiol. PMID 10939664. 
2. Kreig N.R., Holt J.G. (eds). (1984) Bergey's Manual of Systematic Biology Baltimore: The Williams and Wilkins Co., pg. 141-199
3. Scholz-Schroeder B.K., Soule J.D., and Gross D. C. 2003.
4. Cody and Gross (1987) Caracterización de Pioverdina_pss, la siderofora fluorescente producida por Pseudomonas syringae pv. syringae.
5. Hirano, S. S. & C. D. Upper (1990) Biología poblacional y epidemiología de Pseudomonas syringae Annual Reviews in Phytopathology 28:155-177
6. Hirano and Upper (2000) Bacterias en los ecosistemas foliares con énfasis en Pseudomonas syringae — un Patógeno, Nuclear de Hielo, y Epífita.
7. Janisiewicz, W. J. and Marchi, A. 1992.
8. Gardan; et al. "Relacioens ADN entre patovares de Pseudomonas syringae y descripción de Pseudomonas tremae sp. nov. y Pseudomonas cannabina sp. nov. (ex Sutic and Dowson 1959)". Int J Syst Bacteriol. PMID 10319466. 
9. Gardan; et al. "Relaciones ADN entre los patovares of Pseudomonas syringae and description de Pseudomonas tremae sp. nov. y Pseudomonas cannabina sp. nov. (ex Sutic & Dowson 1959)". Int J Syst Bacteriol. PMID 10319466. 
10. "PPI home". Arquivado dende o orixinal o 12 de abril de 2008. Consultado o 13 de xuño de 2017.