Sabaria

Sabaria foi un territorio semiautónomo, entre os reinos Suevo e Visigodo, nos séculos IV e VI que ocuparía a zona que vai de Benavente a Salamanca e de Sayago a Simancas. Esta autonomía reflectiríase na cuñaxe de moeda propia, pero isto parece ser unha confusión coa ceca visigoda de Senimure-Semure (a Zamora actual)^[1].

Historia

As referencias históricas son escasas, pero cabe destacar a nómina de bispos asistentes ao Concilio de Braga en 408, na que constan os bispos de Asturica Augusta, Legio, Salmántica e Sabaria.

No ano 572, o rei suevo Miro ataca a sappos e runcones, nun movemento previo ao ataque contra os visigodos. O ano 573, Leovixildo procede contra os sappos de Sabaria^[2] e conquista a zona, como paso previo á conquista do Reino Suevo.

No ano 576 Leovixildo arrasa a zona (destrución de Sabaria, demolición das fortificacións de Zamora,...) como medida preventiva ante a definitiva conquista do Reino Suevo, aínda que diversos problemas internos aprazan esa intervención ata o ano 585.

A localización do territorio relacionouse con:

• a mansio Sibarim na vía XXIV do Itinerario de Antonino, entre Helmántica e Ocelo Durii, que adoita identificarse con Torre de Sabre (Zamora).
• a zona de Tras-os-Montes e Zamora, ao redor do río Sabor^[3], afluente da dereita do río Douro.

En canto aos seus habitantes, fanse descender de:

• os vacceos.
• a tribo ástur cismontana dos sappos.
• a tribo ástur cismontana dos superatios, localizados na zona norte da provincia de Zamora.

Notas

1. Luciano Pérez Vilatela: "Senimure y Ocelodurum", El Miliario Extravagante, 44, Set. del 93, pp. 10- 13.
2. Crónica de Juan de Bíclaro: "ANNO VII IVSTINI IMP. QVI EST LIVVIGILDI V ANNVS [573] (...) Liuuigildus rex Sabariam ingressus Sappos vastat et provinciam ipsam in suam redigit dicionem (...)".
3. Guimarães, nº 104 de 1994, pp. 83-107. Jorge L. Quiroga, Monica R. Lovelle.