Saida Menebhi
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | setembro de 1952  Marrakech, Marrocos |
| Morte | 11 de decembro de 1977 (25 anos) Casablanca, Marrocos |
| Causa da morte | Folga de fame |
| Relixión | Islam |
| Educación | Universidade Mohammed V |
| Actividade | |
| Ocupación | política, mestra, sindicalista, activista polos dereitos das mulleres, poetisa |
| Membro de | |
| Premios | |
Saida Menebhi[1], nada en Marrakech en setembro de 1952 e finada en Casablanca o 11 de decembro de 1977[2] foi unha profesora e activista do feminismo marroquí, militante do movemento marxista-leninista Ila l-Amam (literalmente, «Adiante»).
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Tras terminar o bacharelato, estudou literatura inglesa na Universidade de Rabat. Alí comezou a militar no sindicato estudantil Unión Nacional de Estudantes de Marrocos a través do seu compoñente comunista Vía Democrática, movemento marxista-leninista marroquí fundado na década de 1970 por opositores comunistas, que reivindicaba a independencia do Sáhara Occidental.[2] Durante dous anos cursou o primeiro ciclo no Centro Pedagóxico Rexional, e posteriormente ensinou inglés nun instituto de Rabat.[3] Uniuse na clandestinidade ao movemento marxista-leninista Ila al-Amam e ao primeiro sindicato marroquí, a [[Unión Marroquí do Traballo.[2]
Nun contexto de intensificación da represión e do aumento do número de detencións en Marrocos, no período coñecido como anos de chumbo), o 16 de xaneiro de 1976 foi detida xunto con outras tres mulleres -Rabea Ftouh, Pierra di Maggio e Fatima Oukacha- polas súas actividades políticas en Ila al-Amam.[3] Sufriu torturas físicas e psicolóxicas no centro de detención Derb Moulay Cherif de Casablanca.
En 1977 foi xulgada xunto con outros 138 inculpados por atentado contra a seguridade do estado. Durante as audiencias reafirmou o seu apoio á autodeterminación do pobo saharauí.[3] Tamén denunciou a opresión que sufrían as mlljeres en Marrocos. Foi condenada a cinco anos de prisión máis outros dous por inxuria a maxistrado.[4] Se ben os demais militantes condenados no proceso foron trasladados ao cárcere central de Kenitra, Saida Menebhi, Rabea Ftouh, Abraham Serfaty e Fatima Oukacha ingresaron na prisión de Casablanca.[5]
Despois dunha folga de fame de 34 días, faleceu no hospital Averroes de Casablanca.
Escribiu numerosos poemas, antes e durante a estancia en prisión, nos que denunciou o réxime represivo de Hasan II de Marrocos, e deixou escrita a súa esperanza nunha sociedade mellor.[2]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ O nome tamén aparece transcrito como Saïda, segundo a ortografía do francés. O apelido aparece tamén como Mnebhi, al M(e)nebhi ou el M(e)nebhi.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Amr al-Misri (11 de decembro de 2012). "11 décembre 1977: décès de Saïda Menebhi, «la martyre du peuple marocain»". Divers Gens (en francés). Arquivado dende o orixinal o 14 de maio de 2018. Consultado o 14 de decembro de 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 "Saïda Menebhi, martyre du peuple marocain". Coup pour coup 31 (en francés). 1 de novembro de 2010. Arquivado dende o orixinal o 15 de decembro de 2017. Consultado o 14 de decembro de 2017.
- ↑ "Histoire du peuple (socialisme): Saïda Menebhi". Osire Glacier (en francés). 3 de xuño de 2013. Consultado o 14 de decembro de 2017.
- ↑ Ar. L., «Saïda Menebhi», L'Insurgé n°11 (Journal de SUD Etudiant Perpignan), p. 7, xaneiro de 2009.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Poèmes de Saïda Menebhi Arquivado 08 de agosto de 2019 en Wayback Machine.
