Scaligera Basket Verona
| Tezenis Verona | |
| Información xeral | |
|---|---|
| Liga | LBA |
| Fundación | 1951 |
| Refundación | 2002 |
| Historia | Scaligera Basket (1951−2002) SanZeno Basket (2002−2007) Basket Scaligero (2007−2010) |
| Cores | Azul, amarelo |
| Presidente |  Gianluigi Pedrollo
|
| Adestrador | Alessandro Ramagli
|
| Patrocinador | Tezenis |
| Localización | |
| Cidade | Verona, Italia
|
| Pavillón | PalaOlimpia |
| Capacidade | 5 350 |
| Inauguración | (2001 |
| Campionatos | |
| Korać | 1 (1998) |
| Copa | 1 (1991) |
| Supercopa | 1 (1996) |
| scaligerabasket.it | |
O Scaligera Basket Verona, actualmente coñecido como Tezenis Verona por motivos de patrocinio, é un equipo de baloncesto profesional italiano con sede en Verona, Véneto. Fundado en (1969, o club xoga os seus partidos como local no PalaOlimpia, recinto con capacidade para 5 350 espectadores.[1] Conta no seu palmarés cunha Copa Korać, unha Copa e unha Supercopa. Actualmente, após conseguiren o ascenso desde a Serie A2 na temporada (2021−22, o equipo compite na LBA, a máxima categoría do baloncesto transalpino.
Historia
[editar | editar a fonte]Comezos
[editar | editar a fonte]O Scaligera Basket foi fundado en Verona en 1951. Desde 1951 até 1971, o Scaligera participou en competicións locais e rexionais. A comazos da década de 1970, un empresario local, Giuseppe Vicenzi converteuse no novo propietario do club e patrocinou o equipo baixo a marca Vicenzi Biscotti, que se converteu nun dos nomes máis coñecidos de Scaligera. Na tempada 1976–77, Scaligera chegou á Serie B. A pesar do descenso á Serie C na tempada seguinte, o club puido recuperar o ascenso na tempada 1977–78. Despois duns anos na Serie B, na tempada 1982–83, baixo o liderado do adestrador Bruno Arrigoni, o Verona ascendeu á Serie A2, a segunda división do baloncesto italiano.
No primeiro ano da Serie A2, o Scaligera tivo que xogar en Padua debido á falta dun polideportivo en Verona. Ademais, o club descendeu á Serie B. Con todo, o equipo volveu conseguiu regresar á Serie A2 en 1986. Nesta época do ascenso, o equipo estaba patrocinado por Citrosil, un produto de Glaxo, unha compañía farmacéutica cuxa sede italiana estaba situada en Verona e que, grazas á determinación do seu presidente Mario Fertonani, decidiu apoiar á familia Vicenzi. O descenso de 1987 foi inmediatamente seguido polo retorno á Serie A2 en 1988, cando o equipo foi patrocinado directamente por Glaxo. En 1989, Alberto Bucci converteuse no novo adestrador do equipo, con todo, Scaligera non logrou o ascenso na tempada 1989–90.
Época dourada
[editar | editar a fonte]Os anos da Serie A2 remataron na temporada 1990–91, que se caracterizou polo primeiro e histórico ascenso á Serie A1 e, sobre todo, coa vitoria na Copa Italiana, o primeiro título do Scaligera. Este trofeo foi conseguido o 21 de febreiro de 1991, despois de gañar na final ao Philips Milano por 97–85. Este éxito pasou nos anais do baloncesto italiano, xa que foi a primeira e até agora a única copa nacional gañada por un equipo da segunda división.[2] Os xogadores máis importantes daquela temporada foron Russ Schoene, Tim Kempton, Sandro Brusamarello, Giampiero Savio, Riccardo Morandotti e Paolo Moretti, así como o pivote Alessandro Frosini.
Durante o verán, o adestrador Bucci deixou o club, sendo contratado polo Scavolini Pesaro. Así, o Scaligera non conseguiu atopar un substituto valioso para o adestrador Bucci e o campionato 1991–92 terminou cun descenso á Serie A2. Con todo, baixo o mando de Franco Marcelletti, o club ascendeu inmediatamente na temporada seguinte grazas a xogadores importantes como Alessandro Frosini, Davide Bonora, Henry Williams, Sylvester Gray e Giacomo Galanda. En 1993–94, o equipo chegou a ocupar o cuarto lugar na tempada regular e, tras derrotar 2−0 ao Olimpia Milano nos cuartos de final, o Verona foi eliminado polo Virtus Bologna nas semifinais por 2-1. Esa temporada o equipo tamén chegou á final da Copa de Italia, mais perdeu contra o Benetton Treviso. Na temporada 1995–96, o equipo de Marcelletti chegou de novo á final da Copa de Italia; con todo, perdeu contra o Milano. En 1996 o equipo consegue un novo título, a Supercopa de Italia de 1996.
Na temporada 1997−98 chegaría o primeiro título internacional do club despois de conseguir a Copa Korać, gañada na final contra o Estrela Vermella de Belgrado. A final foi disputada a ida e volta, con vitoria para os italianos na casa por 68 a 74 e con derrota na Hala Pionir por 64 a 73, nun partido moi acalorado que permitiu ao capitán Roberto Dalla Vecchia e ao mozo adestrador Andrea Mazzon levantar o trofeo. Nos anos seguintes, porén, o club descoidou a canteira e centrouse en contratar destacados xogadores extracomunitarios como Eddie Elisma, Conner Henry, David Booth, Dedric Willoughby, Adrian Griffin (subcampión da NBA cos Dallas Mavericks na temporada 2005−06), Victor Page, Miroslav Berić ou Louis Bullock.
Refundación
[editar | editar a fonte]No ano 2000 o equipo chegou ás semifinais da liga e obtivo a clasificación para a Euroliga, mais foi o principio do fin. O club entrou en crise financeira no 2002 e entrou deliberadamente en bancarrota, perdendo o dereito de continuar na máxima categoría, sen o club absorvido polo SanZeno Basket, club fundado ese mesmo ano. Despois duns anos de incerteza, creaouse un programa plurianual destinado a devolver ao club á elite. Serie A. Na temporada 2006−07 o disputa a final para subir á B2, mais é derrotado a mans de Juvi Cremona. Porén, o club consegue ascender de todos os xeitos adquirindo e traspasando a Verona os dereitos do club cremonense, renomeando o equipo como Baloncesto Scaligero. O primeiro campionato do Basket Scaligero en B2 remata nos cuartos de final dos playoffs polo ascenso.
A tempada seguinte, a club chega a un acordo de patrocinio con Tezenis, unha marca de roupa interior e de roupa de durmir do grupo Veronese Calzedonia, alén do apoio financeiro da Banca Popolare di Verona e do Ente Fiere di Verona. Filippo Faina, que a finais dos noventa dirixira ao entón Müller Verona foi contratado como novo adestrador. O Tezenis remata a temporada regular na segunda posición por detrás de Triveneta Albignasego, club ao que derrota posteriormente na final tras unha serie de catro partidos, que concluíu o 27 de maio de 2009 co ascenso á Serie A Dilettanti. No campionato Dilettanti de 2009−10. Ese mesmo ano o club recupera o seu o nome histórico de Scaligera Basket. Após varios ascensos e despois de 21 anos, o club consegue regresar á máxima categoría na temporada 2021−22, grazas ao segundo posto na liga regular e, posteriormente, a vitoria na final dos playoffs por 3−1 ante o APU Udine.
Patrocinios
[editar | editar a fonte]Por motivos de patrocinio, o club tivo diversos nomes ao longo da súa historia:
- Vicenzi Verona (1974−1984)
- Citrosil Verona (1985–1987)
- Glaxo Verona (1987−1994)
- Birex Verona (1994−1995)
- Mash Jeans Verona (1995–1998)
- Müller Verona (1998–2002)
- Tezenis Verona (2008–presente)
Xogadores
[editar | editar a fonte]Destacados
[editar | editar a fonte]
Davide Bonora- Giuseppe Brumatti
- Sandro Brusamarello
- Roberto Bullara
- Riccardo Caneva
- Claudio Capone
- Marco Carraretto
- Francesco Fischetto
- Vittorio Gallinari
- Lino Lardo
- Aniello Laezza
- David Londero
- Claudio Malagoli
- Riccardo Morandotti
- Giacomo Galanda
- Matteo Nobile
- Alessandro Frosini
- Alessandro Boni
- Andrea Camata
- Paolo Moretti
- Rodolfo Rombaldoni
- Giampiero Savio
- Roberto Dalla Vecchia
- Giampaolo Zamberlan
David Arigbabu- Hansi Gnad
Antonio Porta
Leo Rautins
Sasha Vujačić
Diego Fajardo
A.J. Abrams- Corey Albano
- James Bailey
- Jay Bilas
- Louis Bullock
- Marty Conlon
- Corey Crowder
- Bill Edwards
- Bill Garnett
- Sylvester Gray
- Conner Henry
- Mike Iuzzolino
- Tim Kempton
- Randolph Keys
- Ryan Lorthridge
- Mickey McConnell
- Scott Meents
- Victor Page
- Casey Schmidt
- Russ Schoene
- Jeff Trepagnier
- Spud Webb
- Trevor Wilson
- Henry Williams
Miroslav Berić- Dražen Dalipagić
Adestradores
[editar | editar a fonte]- Bruno Arrigoni (1982−1985)
- Silvio Bertacchi (1985−1987)
- Gianfranco Lombardi (1987−1989)
- Alberto Bucci (1989−1991)
- Mario Blasone (1991−1992)
- Gianni Trevisan (1992)
- Franco Marcelletti (1992−1996)
- Phil Melillo (1996)
- Andrea Mazzon (1996−1998)
- Franco Marcelletti (1998)
- Rudy D'Amico (1998−1999)
- Franco Marcelletti (1999−2000)
- Filippo Faina (2000−2001)
- Lino Lardo (2001−2002)
- Filippo Faina (2008−2010)
- Walter De Raffaele (2010)
- Franco Marcelletti (2010−2011)
- Luigi Garelli (2011)
- Alberto Martelossi (2011−2012)
- Alessandro Ramagli (2012−2015)
- Marco Crespi (2015−2016)
- Fabrizio Frates (2016
- Luca Dalmonte (2016−2019)
- Andrea Diana (2019−2021)
- Alessandro Ramagli (2021-presente)
Palmarés
[editar | editar a fonte]- Campións (1): 1998
- Campións (1): 1991
- Subcampións (2): 1994, 1996
Supercopa de Italia
- Campións (1): 1996
Copa da LNP (2ª Categoría)
- Campións (1): 2015
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "PalaOlimpia, Verona" [Pavillón de baloncesto do Scafati] (en inglés). Consultado o 20 de agosto de (2022.
- ↑ "Tabellino completo della Finale". Lega Basket. Archived from the original on 31 de agosto de 2007. Consultado o 20 de agosto de 2022.