Shadow Racing Cars

[1] / [2] Shadow
Shadow Racing Cars logo.jpg
Nome completo Shadow Racing Cars Inc.
Bandeira , Estados Unidos de América Estados Unidos
Baseada en Northampton, Reino Unido
Tempadas en activo 8 (1973-1980)
Número de pilotos Francia Jean-Pierre Jarier
Australia Alan Jones
Tom Pryce
Peter Revson
Debut Gran Premio de Suráfrica de 1973
Carreiras 112
Campionatos de Construtores 0
Campionatos de Pilotos 0
Vitorias 1
Pole positions 3
Voltas Rápidas 2
Puntos totais
Derradeiro GP Gran Premio de Francia de 1980

Shadow Racing Cars foi un equipo de Fórmula 1, fundado e baseado inicialmente nos Estados Unidos aínda que posteriormente trasladouse a Reino Unido. O equipo foi titular dunha licenza estadounidense desde 1973 a 1975 e dunha licenza británica desde 1976 ata 1980, converténdose así no primeiro construtor en cambiar oficialmente a súa nacionalidade. A súa única vitoria en F1 logrouna como equipo británico.[3]

Historia

[editar | editar a fonte]

1971-1972 : Os primeiros anos da serie CanAm

[editar | editar a fonte]

A compañía foi fundada por Don Nichols en 1971 como Advanced Vehicle Systems, os coches foron chamados Shadows (sombras), deseñados por Trevor Harris participaron baixo o nome de Shadow Racing Inc. O primeiro Shadow, o Mk I, foi presentado nas CanAm series con George Follmer e Vic Elford como pilotos. O Mk.1 contou cun deseño innovador, con rodas moi pequenas de fricción baixa, aínda que o coche era rápido, non era o coche máis fiable na pista.

O equipo fíxose máis competitivo o ano seguinte, susbtituíron o coche de Harris por un deseño de Peter Bryant, foi o Ti22 "coche de titanio" debido algúns elementos do coche, con Jackie Oliver terminou oitavo no campionato CanAm. O equipo tamén atopou algo de apoio financeiro na Universal Oil Products (UOP).

Shadow chegou a dominar a serie de 1974, aínda que a estas alturas estaban competindo en gran medida contra os privados, os equipos oficialesde McLaren e Porsche abandonaran a serie.

1973-1974 : Comezo na Fórmula Un

[editar | editar a fonte]
O Hill Shadow DN1 de 1973 nunha demostración no Goodwood Festival of Speed de 2008.

Cara ao final de 1972, Nichols anunciou que entraría co seu equipo na Fórmula 1 co patrocinio de UOP e os coches deseñados por, Tony Southgate, quen deseñara o BRM que deu a Jean-Pierre Beltoise a vitoria no Gran Premio de Mónaco do ano anterior.

O equipo debutou na Fórmula Un no Gran Premio de Suráfrica de 1973 co chasis Shadow DN1. Estaban dispoñibles dous coches para os pilotos Jackie Oliver e George Follmer, así como un para o equipo privado de Graham Hill que pilotaba o seu coche baixo o nome Embassy Hill.

Para a tempada 1974, o equipo contratou a dous dos pilotos máis prometedores do momento, o americano Peter Revson e o francés Jean-Pierre Jarier. Durante unha práctica para o Gran Premio de Suráfrica, Revson morreu por un fallo na suspensión do seu DN3. Foi substituído por Tom Pryce.

1975-1977: Máximo éxito

[editar | editar a fonte]
DN7 con motor Matra pilotado por Jean-Pierre Jarier un feito illado durante o Gran Premio de Austria de 1975.
O DN9 foi copiado por Arrows antes de que unha orde xudicial prohibira a Arrows correr coa súa versión, o FA/1.

O novo DN5 pilotado por Jean-Pierre Jarier logrou a pole position nos dous primeiros Grandes Premios da tempada 1975 pero sufriu un fallo mecánico en ambas carreiras. O Shadow DN5 e a maioría dos coches de Fórmula 1 usaban motores Ford Cosworth DFV, que producían ao redor de 490 bhp. Pero, en 1975 Jarier pilotou outro coche, o DN7, e estaba equipado cun Matra V12 que producía ao redor de 550 bhp. A distancia entre eixes alargouse considerablemente para acomodar o motor francés moito máis grande e máis caro, aínda que debido a cuestións presupuestarias, o motor Matra do DN7 foi condenado a ser un feito illado. O novo compañeiro de equipo de Jarier, Tom Pryce, mostrou o seu talento ao gañar a carreira non de campionato, a Carreira de Campións ese mesmo ano. Pero Pryce, morreu nun estraño accidente que implicou un comisario no Gran Premio de Suráfrica de 1977.

O equipo substituíu a Pryce por Alan Jones, que só gañou un Gran Premio co equipo o Gran Premio de Austria do mesmo ano.

1978-1980: Declive

[editar | editar a fonte]

Logo da tempada 1977 Shadow entrou nun forte declive. Alan Jones abandonou para unirse a Williams en 1978. Nese mesmo período, a maioría do seu persoal e o seu patrocinador Franco Ambrosio abandonaron para formar o seu propio equipo, Arrows, fichando ao talentoso mozo Riccardo Patrese. Malia o patrocinio da tabaqueira Villiger e a fichaxe dos experimentados pilotos Clay Regazzoni e Hans Stuck para a tempada de 1978, os resultados foron pobres. En 1980 foron absorbidos por Theodore Racing, pero o primeiro chasis Shadow con efecto terra era desesperadamente non competitivo, só cualificou unha vez un coche en sete carreiras. O patrocinador abandonou e logo da sétima das 14 carreiras da tempada o equipo Shadow desapareceu.

Resultados Completos na Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Chasis Motor Pneu. Pilotos 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Puntos Pos
1973 Shadow DN1 Ford V8 G ARX BRA RSA ESP BEL MON SWE FRA GBR NED ALE AUT ITA CAN USA 9 8º
Jackie Oliver Ret Ret Ret 10 Ret Ret Ret Ret 8 Ret 11 3 15
George Follmer 6 3 Ret NTS 14 Ret Ret 10 Ret Ret 10 17 14
Brian Redman DSC
1974 Shadow DN1
Shadow DN3 		Ford V8 G ARX BRA RSA ESP BEL MON SWE NED FRA GBR ALE AUT ITA CAN USA 7 8º
Peter Revson Ret Ret DNP
Brian Redman 7 18 Ret
Bertil Roos Ret
Tom Pryce Ret Ret 8 6 Ret 10 Ret NC
Francia Jean-Pierre Jarier Ret Ret DNP NC 13 3 5 Ret 12 Ret 8 8 Ret Ret 10
1975 Shadow DN3
Shadow DN5
Shadow DN7 		Ford V8
Matra V12 		G ARX BRA RSA ESP MON BEL SWE NED FRA GBR ALE AUT ITA USA 9´5 6º
Tom Pryce 12 Ret 9 Ret Ret 6 Ret 6 Ret Ret 4 3 6 NC
Francia Jean-Pierre Jarier NTS Ret Ret 4 Ret Ret Ret Ret 8 14 Ret Ret Ret Ret
1976 Shadow DN5
Shadow DN5B
Shadow DN8 		Ford V8 G BRA RSA USW ESP BEL MON SWE FRA GBR ALE AUT NED ITA CAN USA XPN 10 8º
Tom Pryce 3 7 Ret 8 10 7 9 8 4 8 Ret 4 8 11 Ret Ret
Francia Jean-Pierre Jarier Ret Ret 7 Ret 9 8 12 12 9 11 Ret 10 19 18 10 10
1977 Shadow DN5B
Shadow DN8 		Ford V8 G ARX BRA RSA USW ESP MON BEL SWE FRA GBR ALE AUT NED ITA USA CAN XPN 23 7º
Tom Pryce NC Ret Ret
Australia Alan Jones Ret Ret 6 5 17 Ret 7 Ret 1 Ret 3 Ret 4 4
Italia Renzo Zorzi Ret 6 Ret Ret Ret
Italia Riccardo Patrese 9 Ret Ret Ret 10 13 Ret 10 6
Jackie Oliver 9
Italia Arturo Merzario Ret
Francia Jean-Pierre Jarier 9
1978 Shadow DN8
Snadow DN9 		Ford V8 G ARX BRA RSA USW MON BEL ESP SWE FRA GBR ALE AUT NED ITA USA CAN 6 11º
Alemaña Hans-Joachim Stuck 17 Ret NSC NTS Ret Ret Ret 11 11 5 Ret Ret Ret Ret Ret Ret
Suíza Clay Regazzoni 15 5 NSC 10 NSC Ret 15 5 Ret Ret NSC NC NSC NC 14 NSC
1979 Shadow DN9 Ford V8 G ARX BRA RSA USW ESP BEL MON FRA GBR ALE AUT NED ITA CAN USA 3 10º
Países Baixos Jan Lammers Ret 14 Ret Ret 12 10 NSC 18 11 10 Ret Ret NSC 9 NSC
Italia Elio de Angelis 7 12 Ret 7 Ret Ret NSC 16 12 11 Ret Ret Ret Ret 4
1980 Shadow DN11
Shadow DN12 		Ford V8 G ARX BRA RSA USW BEL MON FRA GBR ALE AUT NED ITA CAN USA 0 NC
Stefan Johansson NSC NSC
Geoff Lees 13 NSC NSC NSC NSC
David Kennedy NSC NSC NSC NSC NSC NSC NSC

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ http://www.racingsportscars.com/covers/_Watkins_Glen-1973-10-07e.jpg
  2. ↑ http://www.racingsportscars.com/covers/_Watkins_Glen-1978-10-01e.jpg
  3. ↑ http://www.racingsportscars.com/f1/entry/Zeltweg-1977-08-14-14189.html

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]