Sudán IV

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Sudán (homónimos).

Sudán IV, tamén chamada Escarlata R, é unha técnica de coloración para a identificación de lípidos para determinar principalmente lípidos homofásicos. Esta técnica baséase en que o colorante é máis soluble en lípidos que no propio disolvente no que vai contido. Considéranse lípidos todas aquelas substancias orgánicas insolubles en auga total ou parcialmente, pero solubles en acetona, alcohol, cloroformo, éter etc... e que en xeral son untuosas ó tacto.

Fundamento

Os colorantes para graxas son máis solubles nas propias graxas que no medio no que van disoltos. Así, ó bañar a graxa coa solución do colorante este tende a disolverse na graxa que se vai cargando do colorante. Por regra xeral estes colorantes sempre van en solución alcohólica ou ben nunha mestura de alcohol/acetona ou alcohol/auga.

O Sudán IV é unha coloración progresiva, é dicir, que a máis tempo de exposición ó colorante maior é a intensidade de tinguidura.

A inestabilidade das solucións colorantes é o principal problema desta técnica, pois a evaporación de parte do disolvente provoca a precipitación do colorante sobre o tecido e induce a erro de interpretación (falsos positivos). Para evitar estes falsos positivos aconséllase seguirse os seguintes pasos:

1. Almacenar o reactivo nun lugar fresco e en recipientes pechados hermeticamente.
2. Empregar, se é posible, solucións diluídas filtradas, aínda que estas solucións non poden empregarse en moitas técnicas que requiren solucións saturadas de colorante.
3. Tinguir os cortes flotantes antes de rescatalos da auga, o cal non é difícil porque o seu grosor oscila entre 15 e 20 micrómetros.
4. Non prolongar a tinguidura máis de 10 minutos.
5. Axitar con certa frecuencia durante a coloración.

Tecido control e diana

Tecido adiposo e lípidos en xeral.

Fixador óptimo

Para a fixación previa do tecido o mellor fixador é o formol, que, se ben fixa totalmente as graxas neutras, actúa de maneira variable sobre o resto das estruturas lipídicas (colesterol e derivados, fosfolípidos, esfingolípidos...). O formol é aínda mellor fixador de graxas se se emprega como formol-cálcico (formol ó 10% e cloruro cálcico ó 1%). Deste xeito os ións de calcio estabilizan os lípidos e o formol fíxaos máis eficazmente.

Outros fixadores que posúen a capacidade de insolubilizar as graxas neutras son Fleming, Helly e Zenker.

Como se indicou, as graxas son insolubles en auga, pero solubles en certos disolventes orgánicos como acetona ou o cloroformo. Por isto, na técnica histolóxica habitual as graxas disólvense nos líquidos intermediarios propios da inclusión de parafina, quedando exclusivamente no tecido os buratos (ocos) onde estas se encontraban. Para evitar este problema, é necesario incluír os tecidos en xelatina ou polietilenglicol, a menos que se prefira realizar cortes en conxelación.

Grosor do corte

Os cortes han serán normalmente por conxelación (10µ), aínda que tamén se pode empregar a parafina.

Reactivos

1. Solución do Sudán IV, variante de Herxheimer (para 100cc)
   1. 1gr. Sudán IV (escarlata R)
   2. 50cc Acetona
   3. 50cc Alcohol 70%

1. Solución de dicromato potásico (para 1 litro)
   1. 0,2gr. Xelatina
   2. 0,2gr. Dicromato potásico
   3. 1000cc Auga destilada

1. Hematoxilina para a coloración nuclear, sendo indiferente a utilización da de Harris o a de Mayer.

Procedemento

Método de tinguidura

A técnica de tinguidura é como segue:

1. Colocar os cortes na solución de dicromato potásico e montar sobre portaobxectos.
2. Deixar secar ó aire.
3. Somerxer en alcohol de 70º.
4. Tinguir con Sudán durante 5 minutos se son cortes conxelados e 30 minutos se son en parafina.
5. Somerxer en alcohol de 70º.
6. Lavar en auga destilada.
7. Contrastar con hematoxilina de Harris 30 segundos, ou 3 minutos en hematoxilina de Mayer.
8. Lavar en auga destilada 10 minutos.
9. Deshidratar con alcohois, aclarar con xilois e montar.

Resultados

1. Lípidos: vermello intenso.
2. Núcleos: azul.

Véxase tamén

Outros artigos

• Tinguidura de hematoxilina-eosina
• Técnica de Papanicolaou
• Técnica de Romanowsky

Bibliografía

• García del Moral, Raimundo (1993). Interamericana Mc Graw Hill, ed. Laboratorio de anatomía patológica (1 Ed ed.). 

Ligazóns externas

• https://web.archive.org/web/20090301153335/http://stainsfile.info/StainsFile/dyes/26105.htm