Supermarine Nighthawk

Supermarine Nighthawk
Tipocaza anticepelíns, caza nocturno
FabricanteSupermarine
Primeiro voo1917
Unidades construídas1

O Supermarine P.B.31E Nighthawk foi un avión británico da primeira guerra mundial deseñado pola Pemberton-Billing antes de converterse en Supermarine Aviation Works Ltd. Tratábase dun caza nocturno anticepelíns operado por unha tripulación de tres a cinco homes cunha autonomía planeada de entre 9 e 18 horas. O prototipo voou en febreiro de 1917 con Clifford Prodger aos controis.[1] Probou que non cumpría coa especificación prometida e non se construíron máis.

Deseño e desenvolvemento

[editar | editar a fonte]

O Nighthawk tiña ás de cuadriplano de seis vans e unha cola biplana con dúas derivas e dous temóns. A fuselaxe enchía o espazo entre a segunda e terceira ás; a cabina, que tamén tiña unha torreta á altura da á superior, estaba pechada e tiña calefacción.

Xunto coa longa autonomía prevista, suxeríuse que debería ser capaz de patrullar a baixas velocidades e agardar aos cepelíns.[2] De armamento tiña un reflector montado no morro, un canón Davis de 37 mm sobre a á superior con 20 cartuchos, e dúas metralladoras Lewis de 7,7 mm. A potencia para o reflector era proporcionada por un grupo electróxeno independente accionado por motor de gasolina fabricado por ABC Motors, posiblemente a primeira instancia dunha unidade de potencia auxiliar aerotransportada recoñecible.[3]

Historial operacional

[editar | editar a fonte]

Aínda que se promocionou como capaz de alcanzar 121 km/h, o prototipo P.B.31E só logrou voar a 97 km/h a 2 000 m, tardando unha hora en subir ata os 3 000 m, algo totalmente inaxeitado para cazar cepelíns.[4] Os dirixibles alemáns, como os cepelíns militares de clase P ou R era xa capaces de voar a 97 km/h.[5]

Ademais, dada a reputación do motor Anzani por falta de fiabilidade e sobrequecemento, é improbable que a aeronave ofrecese o rendemento anunciado.

Reliquias conservadas

[editar | editar a fonte]
Hélice do Nighthawk no museo Solent Sky

Unha das dúas hélices do Nighthawk está conservada en Solent Sky, un museo de aviación situado en Southampton, Inglaterra.

Especificacións

[editar | editar a fonte]

Datos de The British Fighter since 1912[1]

Características xerais

[editar | editar a fonte]
  • Tripulación: 4 (2 pilotos e 2 artilleiros)
  • Lonxitude: 11,28 m
  • Envergadura: 18,29 m
  • Altura: 5,398 m
  • Superficie alar: 89,4 m2
  • Peso baleiro: 1 668 kg
  • Peso bruto: 2 788 kg
  • Planta motriz: 2 motores de pistón refrixerados por aire Anzani de 10 cilindros, con 100 hp (75 kW) cada un
  • Propellers: hélices de paso fixo de 4 pas

Rendemento

[editar | editar a fonte]
  • Velocidade máxima: 121 km/h
  • Autonomía: 9 horas normal e 18 horas máximo
  • Tempo a altitude: 3 048 m en 60 minutos

Armamento

[editar | editar a fonte]
  • Armas: un canón Davis de 37 mm e unha metralladora Lewis sobre a á superior, e unha Lewis no morro

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 Mason 1992, p. 60
  2. ↑ "Sires of the Switft", Flight: 462, 1953
  3. ↑ Andrews e Morgan 1987, p. 21
  4. ↑ Bruce 1969, p. 69
  5. ↑ Guttman, Jon S.; Laurier, Jim (2018). Zeppelin vs British Home Defence: 1915-18. Duel. Oxford, UK: Osprey, Bloomsbury Publishing Plc. ISBN 978-1-4728-2033-4. 

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Andrews, C.F. and E.B. Morgan. Supermarine Aircraft since 1914. London: Putnam, 1987. ISBN 0-85177-800-3.
  • Bruce, J.M. Warplanes of the First World War, Volume Three: Fighters. London: Macdonald, 1969. ISBN 0-356-01490-8.
  • Mason, Francis K. The British Fighter since 1912. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1992. ISBN 1-55750-082-7.